Θα είμαι όσο μπορώ λακωνικός και περιεκτικός κύριε Πρόεδρε, εξάλλου στην Ελληνική Λύση δίνουμε μία πολύ μεγάλη βαρύτητα στην ορθολογιστική διαχείριση των υδάτων. Βέβαια, σίγουρα θα πρέπει να δούμε τα λάθη του παρελθόντος για να δούμε πώς θα πορευτούμε. Εδώ ο θεσσαλικός κάμπος και ο σερραϊκός κάμπος, καθώς είμαι Βουλευτής Σερρών το νιώθω και το βιώνω το πρόβλημα στη διαχείριση των υδάτων. Κάτι ανάλογο γίνεται αν θέλετε και με το αρδευτικό δίκτυο του ποταμού Στρυμόνα και των άλλων παραποτάμων ή μικρών χειμάρρων πέριξ του υδροβιότοπου της λίμνης Κερκίνης ή του Αγγίτη.
Δηλαδή, φτάσαμε σε σημείο να σπαταλάμε νερό. Δεν θα ξεχάσω τις δηλώσεις που έγιναν από πλευράς του κ. Σκρέκα, πριν από λίγους μήνες ότι οι Θεσσαλοί αγρότες αντλούσαν στα 30-35 μέτρα έχουν φτάσει τα 400 μέτρα και υπάρχουν και περιπτώσεις που έχουν φτάσει και στα 800 μέτρα. Επίσης, πρέπει να δούμε τη διαχειριστική μελέτη του φράγματος της Μεσοχώρας και από πλευράς της ΔΕΗ η οποία προσπαθεί να ισοσκελίσει από ένα έργο που δεν λειτούργησε ως έπρεπε από τη ΔΕΗ, αλλά και την έλλειψη πολλών υδροηλεκτρικών εργοστασίων που θα μπορούσαν να συνδράμουν πάρα πολύ στο ενεργειακό πρόβλημα.
Το θέμα είναι ότι οι νέες μελέτες τι λένε για το θεσσαλικό κάμπο, για παράδειγμα αυτό στη λογική των επιδοτήσεων κάτι ανάλογο που έγινε και στο νομό μου στο νομό Σερρών, αναφορικά με παραδοσιακές καλλιέργειες που έχουν πάρει την κατιούσα και φθίνουν και δεν μπορούν να είναι ανταγωνιστικές στο παγκόσμιο γίγνεσθαι αν θέλετε διαμόρφωσης τιμών όπως το βαμβάκι. Εκεί που φτάσαμε σήμερα, φτάσαμε για δύο λόγους στο θεσσαλικό κάμπο πρώτον, λόγω της αυξημένης καλλιέργειας του βάμβακος με τη λογική των επιδοτήσεων που έχει πάρει την κατιούσα άρα δεν συμφέρει μελλοντικά, δεν μπορεί να δώσει τα προβλεπόμενα έσοδα. Διαβάζω κάποιες μελέτες από αγρότες αγροτοσυνδικαλιστές αλλά και δικηγόρους που έχουν ασχοληθεί πάρα πολλά χρόνια με την εκτροπή του φράγματος του Αχελώου. Άρα λοιπόν, δεν ξέρω αν θα είναι πανάκεια διότι αυτό που γίνεται σήμερα είναι-να μην κρυβόμαστε να πούμε αλήθειες-οι μετρήσεις δεν είναι καλές σε ότι αφορά τα νιτρικά και τα τοξικά, και για τον Πηνειό ποταμό και για τον Αλιάκμονα και για το Λουδία και για το Στρυμόνα και για άλλους ποταμούς.
Κάποιοι είχαν πει ότι είναι μια απλή θεραπαινίδα, απλά ο Αχελώος για να θεραπεύσει τον Πηνειό. Ένα μολυσμένο ποτάμι δεν θεραπεύεται. Στο πρόγραμμα απονιτροποίησης τουλάχιστον απ’ ότι ξέρω από τους Θεσσαλούς, έχει πάρα πολλές αδικίες αυτές δεν έχουν αμβλυνθεί. Δεν υπάρχει δηλαδή μία δίκαιη κατανομή, μέχρι και ξερικές εκτάσεις έχουν ενταχθεί μέσα. Τα ξέρουμε αυτά. Άρα λοιπόν εδώ, πάμε σε ένα έργο το οποίο είναι σαν το γεφύρι της Άρτας, έχει πάει έξι φορές στα δικαστήρια, τέσσερις φορές στο Συμβούλιο της Επικρατείας, υποσχέσεις επί υποσχέσεων από εποχή του αείμνηστου Ανδρέα Παπανδρέου –ας μην κρυβόμαστε- από την εποχή του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη και ούτω καθεξής.
Πρέπει να παρθούν τολμηρές αποφάσεις. Υπάρχει μία διαμάχη με τους Αιτωλοακαρνάνες, δικαίως γιατί λέει θα πάρετε το δικό μας νερό υπάρχει αλμυρό νερό στον Αχελώο μέσα που δημιουργεί πρόβλημα σε κάποιες μελέτες εκεί στις εκβολές. Όλα αυτά πρέπει να τα δούμε. Το μόνο σίγουρο είναι ότι δεν έχουμε αδράξει την ευκαιρία, πρώτον, να εκμεταλλευτούμε υδροηλεκτρικά την ενέργεια, να υπάρχει μία ολοκληρωμένη εμπεριστατωμένη μελέτη για το ποιες καλλιέργειες θα είναι αποδοτικές στο μέλλον.
