Οι σκύλοι που έχουν ηλικία άνω των δέκα ετών, αντιμετωπίζουν αυξημένο κίνδυνο άνοιας. Κάθε έξτρα έτος στη ζωή τους αυξάνει κατά τουλάχιστον 50% τον κίνδυνο νευροεκφύλισης και γνωστικής δυσλειτουργίας του εγκεφάλου τους (Canine Cognitive Dysfunction-CCD), σύμφωνα με μια νέα αμερικανική επιστημονική έρευνα.
Μάλιστα ο κίνδυνος είναι 6,5 φορές μεγαλύτερος για τους σκύλους που είναι σωματικά αδρανείς, σε σχέση με τους πολύ κινητικούς σκύλους ίδιας ηλικίας, ράτσας και κατάστασης υγείας.
Οι ερευνητές, με επικεφαλής τη Σάρα Γιαρμπόροου του Τμήματος Επιδημιολογίας του Πανεπιστημίου Ουάσινγκτον στο Σιάτλ, μελέτησαν 15.019 σκύλους στις ΗΠΑ, οι κάτοχοι των οποίων συμπλήρωσαν αναλυτικά ερωτηματολόγια για την υγεία και τη συμπεριφορά των κατοικιδίων τους (π.χ. αν αδυνατούσαν πια να αναγνωρίσουν οικεία πρόσωπα).
Διαπιστώθηκε ότι αν ληφθεί υπόψη μόνο η ηλικία του σκύλου, η πιθανότητα σκυλίσιας άνοιας (διάγνωσης CCD) αυξάνει κατά 68% για κάθε έξτρα έτος μετά την ηλικία των δέκα ετών. Όταν λαμβάνονται υπόψη και άλλοι παράγοντες κινδύνου (προβλήματα υγείας, στείρωση, σωματική δραστηριότητα, ράτσα κ.α.), η πιθανότητα άνοιας αυξάνει κατά 52% για κάθε επιπρόσθετο έτος μετά το δέκατο.
Όπως συμβαίνει με τους ανθρώπους, η γνωστική εξασθένηση στους σκύλους προκαλεί χειροτέρευση της μνήμης, απώλεια επίγνωσης του χώρου, μείωση ή μεταβολή στις κοινωνικές αλληλεπιδράσεις με ανθρώπους και άλλα ζώα, διαταραχές του ύπνου κ.α. Με βάση προηγούμενες εκτιμήσεις, τα ποσοστά γνωστικής δυσλειτουργίας στους σκύλους κυμαίνονται από 28% (πάνω από ένας στους τέσσερις) στην ηλικία των 11-12 ετών έως 68% (δύο στους τρεις) στην ηλικία των 15-16 ετών.
Σύνδεσμος για την επιστημονική δημοσίευση:
https://www.nature.com/articles/s41598-022-15837-9
ΑΠΕ-ΜΠΕ
