Εδώ και αρκετές ημέρες, πριν από την ομιλία του πρωθυπουργού στο Στρασβούργο, υπήρχαν διαρροές από την Κουμουνδούρου ότι δεν θα τον αφήσουν σε χλωρό κλαρί και δεν θα του επιτρέψουν να το κάνει … Κογκρέσο! Ο Παπαδημούλης με τον Αρβανίτη ετοιμαζόντουσαν να υψώσουν τη γροθιά τους και τελικά το έκαναν, μεταφέροντας το ελληνικό κοινοβούλιο στην ευρωπαϊκή έδρα. Μάζεψαν μαζί τους και δυο-τρεις ξένους ευρωβουλευτές ταυτισμένους με το αφήγημα ΣΥΡΙΖΑ ότι στην Ελλάδα διώκεται ο Τύπος κι έδεσε το γλυκό τους. Μέχρι και το θέμα Novartis κουβάλησαν στο Στρασβούργο.
Μα ο Μητσοτάκης έκανε τη δουλειά του. Ταυτοχρόνως δε απέκρουσε την διάχυση προπαγάνδας που συστηματικά γίνεται εντός κι εκτός χώρας, με ευθύνη στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ. Κι έμεινε τελικά η χυδαιότητα του Αρβανίτη που ενθουσιασμένος από κάποια τοποθέτηση συντρόφου του φώναξε «….. μπιπ τον Μητσοτάκη»! Είναι ο ίδιος που είχε βρίσει τον πρωθυπουργό Σαμαρά από τα μικρόφωνα της ΕΡΤ, είναι ο ίδιος που επί δεκαετίες «δηλητηρίαζε» με προπαγάνδα την ελληνική κοινωνία, πάντα από κρατικές συχνότητες. Ο ευγενής Μητσοτάκης που τον άκουσε, δεν του απάντησε. Το ίδιο κι η πρόεδρος του ευρωπαϊκού κοινοβουλίου Ρομπέρτα Μέτσολα.
Από την άλλη πλευρά, ήταν απολύτως πολιτική η στάση Ανδρουλάκη. Αφού με τακτ υπενθύμισε στον πρωθυπουργό τις ευθύνες της ΝΔ για τη χρεοκοπία της χώρας με τα τερατώδη ελλείμματα, επιχείρησε και κατάφερε να προασπίσει το κύρος της Ελλάδας και να προβάλλει το κόμμα του. Έντιμο και θεμιτό.
Υπενθύμισε ότι στόχο έχει την υπεράσπιση της Δικαιοσύνης, της αλληλεγγύης, την προστασία του περιβάλλοντος και να σταθεί με το κόμμα του στο ύψος των περιστάσεων. Κι ότι όλοι οφείλουμε να προσφέρουμε ασφάλεια στην κοινωνία και δη σε μια περίοδο με έντονες γεωπολιτικές, και οικονομικές προκλήσεις .
Σκέφτομαι ότι άλλος είναι ο Ανδρουλάκης της Ευρώπης κι άλλος της Χαριλάου Τρικούπη. Αλλά, βλέποντας τι έκαναν δίπλα του οι εκπρόσωποι του ΣΥΡΙΖΑ, δεν μπορεί να μην κατανόησε τι σημαίνει πρόοδος και τι βαθύ και τοξικό παρελθόν.
Αυτό πάντως, με τα δυο πρόσωπα του Ανδρουλάκη, ας το δουν στο ΠαΣοΚ. Ήδη οι γραμμές είναι μπλεγμένες κι η σύγχυση θέσεων ορατή. Κι αυτό καταγράφεται πλέον και στις δημοσκοπήσεις που το φέρουν στη ζώνη του 10%.
