Μόλις προχθές δημοσιοποιήθηκε από το ΔΝΤ η έκθεση βιωσιμότητας του ελληνικού χρέους.
Τουτέστιν, μαύρη είν’ η νύχτα στα βουνά, μαύρη και στα λαγκάδια.
Το χρέος, λοιπόν, με τα σημερινά δεδομένα θα βρίσκεται στο 250% του ΑΕΠ το 2060.
Ζητά λοιπόν από τους Ευρωπαίους πιστωτές της χώρας , την ελάφρυνση του χρέους χωρίς όρους.
Και μάλιστα «εδώ και τώρα».
Μόνο έτσι θα μπορέσει η Ελλάδα να επιστρέψει σε βιώσιμη πορεία.
Οι νέες προβλέψεις είναι ακόμη πιο δυσμενείς από την περυσινή έκθεση.
Κι αυτό οφείλεται στην καταστροφική πολιτική του τελευταίου 18μήνου.
Όπου οι δανειακές ανάγκες της Ελλάδας για την τριετία 2016 -2018 εκτινάχτηκαν από τα 50 δις που ήταν τον Ιούνιο του 2015 (πριν το δημοψήφισμα), στα 86 δις ευρώ!
Αιτία η επιστροφή στην ύφεση, τα capital controls και η ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών.
Κι όχι μόνο αυτά.
Άλλαξαν προς τα κάτω οι αναπτυξιακές δυνατότητες της ελληνικής οικονομίας.
Η κυβέρνηση, έχοντας καταστρέψει τη μικρή σταθεροποίηση της οικονομίας του 2014, πήρε μαζί με τις αυταπάτες της την χώρα.
Όμως, δεν ήταν αυταπάτες.
Ήταν συνειδητός εκμαυλισμός της κοινωνίας με ψέματα.
Δεν μπορεί, επί παραδείγματι, να ήταν αυταπάτη το πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης;
Πώς μπορεί να ήταν αυταπάτη το σκίσιμο των μνημνονίων και ταυτοχρόνως η υπόσχεση ότι θα εξασφαλίσει 10 δις για να κάνει αυξήσεις μισθών και συντάξεων, κατάργηση του ΕΝΦΙΑ και άλλες κοινωνικές παροχές;
Πώς μπορεί να ήταν αυταπάτη το απολύτως ουτοπικό επιχείρημα ότι θα σβήσουν μονοκονδυλιά και μόνοι τους το χρέος;
Πώς μπορεί να ήταν αυταπάτη η απειλή στους Ευρωπαίους ότι θα βγούμε από την Ευρωζώνη και θα τους… πάρουμε μαζί μας στον… γκρεμό;
Όλη αυτή η δήθεν διαπραγμάτευση που μας φόρτωσε το τρίτο και πιο επώδυνο μνημόνιο αυταπάτη ήταν;
Φοβάμαι πως όχι.
Ήταν απάτη!
Κι άγνοια.
Και μαγκιές επιπέδου συνοικιακής γειτονιάς.
Το …επάρατο ΔΝΤ που η κυβέρνηση στοχοποίησε με τις υποκλαπείσες συνομιλίες των στελεχών του, θα έπρεπε να είναι ο κορυφαίος μας σύμμαχός.
Λέει για ελάφρυνση του χρέους.
Δηλαδή, ότι μας εξυπηρετεί.
Κι όμως! Η κυβέρνηση παίζει το παιγνίδι του Σόιμπλε! Απίστευτο μα αληθινό!
Για μια ακόμη φορά, όλα γίνονται θυσία στον βωμό επικοινωνιακών τεχνασμάτων
Η ρύθμιση του χρέους –αυτού του χρέους που θα διέγραφε ο Τσίπρας κι η Κωνσταντοπούλου- πάει πια για το 2018.
Και βλέπουμε.
Αναλόγως και των συνθηκών της παγκόσμιας οικονομίας.
Μέχρι τότε θα βράζουμε στο ζουμί μας…
