Ο λαϊκισμός στη χώρα μας έβρισκε πάντοτε ευεπίφορο έδαφος σε κάθε μορφή φραστικών ή άλλων ακροτήτων. Από τα χρόνια της επανάστασης του ΄21, τον Κωλέττη, τον τοκογλύφο κι αρχαιοκάπηλο Μακρυγιάννη, αργότερα με τον Δηληγιάννη, την Αριστερά του εμφυλίου, τον Γεώργιο Παπανδρέου (μέγας μαέστρος, όπως κι οι επίγονοί του), την μεταδικτατορική Ακροδεξιά, την σοσιαλίζουσα/ κομμουμιστική εκδοχή του κρατικού συνδικαλισμού, την αυτοχαρακτηριζόμενη «καραμανλική» Δεξιά του ψεκασμού και φυσικά τη μέγιστη εκδοχή του στις ημέρες μας, τον Αλέξη Τσίπρα.
Τις τελευταίες ημέρες με το συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ ο λαϊκισμός βρέθηκε πάλι στα καλύτερά του. Ο Αλέξης Τσίπρας έκανε συνέδριο, υποτίθεται, για να πραγματοποιηθεί το άνοιγμά του στην Κεντροαριστερά και να δει η κοινωνία ότι το κόμμα του μεταλλάσσεται σε σοσιαλδημοκρατικό, που θα αποτελεί τη σοβαρή και καλά εναλλακτική της φιλελεύθερης/κεντροδεξιάς ΝΔ.
Μα τελικά το συνέδριο ήταν εξαγγελίες σαν του προγράμματος της …Θεσσαλονίκης κι ένα ξεκαθάρισμα εσωκομματικών διαφορών. Με πρόσωπα που έρχονταν από τα βάθη του εμφυλίου λες και τα είχαν τοποθετήσει σε φιάλες του χωροχρόνου. Με τον Πολάκη να αποθεώνεται και να καθίσταται αστέρας του. Μ’ εκπροσώπους ης Πακιστανικής κοινότητας μα όχι της Ουκρανικής. Με τον πρώην βουλευτή Μανιό να αποκαλεί … «Ιμπραήμ» τον Μητσοτάκη και να ζητά από … καραβανάδες την κατάλυση του κράτους! Με παγανιστές της ιδεοληψίας που φώναζαν τσιτάτα του facebook και σκέψη ή πολιτική ανάλυση επιπέδου δημοτικού σχολείου. Με την …σοσιαλδημοκράτισσα από την Κρήτη που μετέφερε… ΑΝΤΙΕΞΟΡΥΚΤΙΚΌ – ΑΝΤΙΑΙΟΛΙΚΌ χαιρετισμό κι ανέφερε ότι δεν θ’ αφήσει τον Μητσοτάκη να καταστρέψει τη σπάνια βιοποικιλότητα της πατρίδας μας! Με εκπρόσωπο των ΛΟΑΤΚΙ και μέλος του ΣΥΡΙΖΑ να κάνει λόγο για … σεξεργάτριες της Λεωφόρου Συγγρού, που κάποτε τσουβάλιαζε σε κλούβες το ΠαΣοΚ.
Ο ίδιος ο Τσίπρας δε, σε μια απίστευτη έκφραση λαϊκισμού, μιλά ως να μην υπάρχει παγκόσμιο φαινόμενο πληθωρισμού κι ενεργειακή κρίση που προκλήθηκαν από την πανδημία και τον πόλεμο, με άμεση συνέπεια την έκρηξη τιμών. Κι όπως έκανε τη μεγάλη καριέρα με τα σκισμένα μνημόνια και παίζοντας νταούλια, έτσι και τώρα επιχειρεί το ίδιο, με την οργή του κόσμου για τους λογαριασμούς ρεύματος και της κατανάλωσης. Για τον Τσίπρα φταίει ο Μητσοτάκης. Κι ας γίνεται χαμός σε όλη την υφήλιο.
«Σοσιαλισμός ή βαρβαρότητα» ήταν το δίλημμα του μετεξελισσόμενου σε… σοσιαλδημοκρατία ΣΥΡΙΖΑ. Όπως το είχε διατυπώσει ο Ένγκελς εδώ κι αιώνες ή η Ρόζα Λούξεμπουργκ , ο Κορνήλιος Καστοριάδης, ακόμη κι ο Γιώργος Παπανδρέου. Μα κάποιος πρέπει να πει στον …σοσιαλδημοκράτη Τσίπρα ότι το τσιτάτο αφορούσε εσωτερικές ανησυχίες για το πώς θα εξελιχθεί μια κοινωνία με κομμουνιστική συγκρότηση. Ίσως όμως ο Αλέξης Τσίπρας να νομίζει ότι το τσιτάτο στοχεύει ν’ αναδείξει τα προτερήματα του ΣΥΡΙΖΑ έναντι της ΝΔ…
Είναι και το άλλο. Μέχρι τώρα δεν είχε πει κουβέντα για την περίοδο Καραμανλή αφού η συνιστώσα του ήταν χρήσιμη. Τώρα που δεν του είναι, ανακαλύπτει ότι ο Καραμανλής φταίει για τη χρεοκοπία κι όχι ο Γιώργος Παπανδρέου. Τον οποίο κατακεραύνωνε ως γερμανοτσολιά, νενέκο και λοιπά από τις οσμώσεις των πλατειών με τους …αγανακτισμένους. Βλέπετε, τώρα θεωρεί ότι του είναι χρήσιμος ο Παπανδρέου για να πιέσει τον Ανδρουλάκη…
Λέτε να ξαναζήσουμε τρελές ημέρες λαϊκισμού και πολιτικής ανοησίας, όπως την περίοδο 2012-2019; Πολύ περισσότερο όταν υφίσταται επάνω από τη χώρα το «έγκλημα» της απλής αναλογικής που υπονομεύει την πολιτική και αναπτυξιακή πορεία της χώρας;
Ουδείς γνωρίζει, όσο κι αν η κοινωνία σήμερα είναι πιο «υποψιασμένη» απέναντι στον μεγάλο λαϊκιστή της εποχής μας. Άλλωστε δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι πολλές φορές η ελληνική κοινωνία σύρθηκε πίσω από τον λαϊκισμό. Ειδικά της Αριστεράς.
Εν κατακλείδι: Η κοινωνία λέει το γνωστό περί του λύκου που γέρασε. Στην προκειμένη περίπτωση βρίσκει απολύτως πολιτική έκφραση. Το μέγα προτέρημα του Αλέξη Τσίπρα, ο λαϊκισμός και το πολιτικό θράσος είναι παρόντα. Θα ήταν και χωρίς το αχρείαστο συνέδριο που εκτός άλλων μάθαμε και για τις … σεξεργάτριες!
