Δεν το ήθελε, αλλά…
Δυο άγνωστοι μεταξύ τους ψαρεύουν στην προκυμαία της Θεσσαλονίκης. Ο ένας δεν πιάνει τίποτα.
Ο άλλος κάθε λίγο και λιγάκι πιάνει κι από ένα ψάρι σχεδόν μισό μέτρο, το βγάζει από το αγκίστρι και το ξαναρίχνει στη θάλασσα.
Μετά από ώρες λέει ο πρώτος:
– Καλά ρε φίλε σε βλέπω τόση ώρα να πιάνεις τόσο μεγάλα ψάρια, αλλά γιατί τα ξαναπετάς πίσω στη θάλασσα;
– Να σου πω φίλε μου, εγώ είμαι πολύ πλούσιος, πάω στις ταβέρνες και τρώω
τα καλύτερα ψάρια, αλλά ψαρεύω γιατί μου αρέσει η διαδικασία.
Όπως να σηκώνομαι πρωί, να παίρνω τα σύνεργα, να βάζω τα αγκίστρια στην πετονιά, να ετοιμάζω τα δολώματα, να περιμένω μέχρι να τσιμπήσει το ψάρι, αυτή είναι απόλαυση για μένα.”
– Και δε μου τα δίνεις εμένα τα ψάρια, που είμαι πολύ φτωχός και έχω και εφτά παιδιά να θρέψω;
– Καλά ρε μεγάλε και αφού είσαι φτωχός, γιατί έκανες τόσα παιδιά;
– Δεν το ήθελα ρε φίλε, αλλά μου άρεσε η διαδικασία…
ΓΝΩΜΙΚΟ
Όλοι θέλουν να αλλάξουν τον κόσμο, αλλά κανένας δεν θέλει να αλλάξει τον εαυτό του.
