Η Δόμνα Μιχαηλίδου είναι μια νέα πολιτικός που, μεταξύ άλλων, καταδεικνύει τη θέληση του Κυριάκου Μητσοτάκη να δώσει έμφαση στη διάσταση του φύλλου στον δημόσιο χώρο και λόγο. Η δουλειά που γίνεται σε νομοθετικό επίπεδο για τη θέση της γυναίκας είναι σημαντική. Ειδικά μετά τα περιστατικά βίας που αποκαλύφθηκαν όταν άνοιξαν στόματα που για χρόνια ήταν κλειστά και δεν αποκάλυπταν περιστατικά που τις προσέβαλλαν και ταπείνωναν βάναυσα.
Η Δόμνα Μιχαηλίδου λοιπόν, δέχτηκε μια θλιβερή επίθεση από το γνωστό έντυπο της αθλιότητας και του εμετού και προς τιμή του μεγάλου μέρους της κοινωνίας, εκατομμύρια άνθρωποι έσπευσαν να της συμπαρασταθούν και να της εκφράσουν την άποψη ότι είναι μαζί της κι αντίθετοι στη χυδαιότητα. Άλλωστε η ίδια, πέραν κάποιων μεμονομένων άτυχων στιγμών σε δηλώσεις της, ασχολείται ενεργά κι αποτελεσματικά ως υπουργός με την αναδοχή, την υιοθεσία, το δημογραφικό, τους παιδικούς σταθμούς και πολλά άλλα.
Σκέφτομαι ότι αν η Δόμνα Μιχαηλίδου ανήκε στην Αριστερά, θα είχε χαλάσει ο κόσμος για την επίθεση που δέχθηκε. Ίσως να οργανώνονταν ακόμη και πορείες. Όμως, επειδή είναι μέλος της κυβέρνησης της ΝΔ, οι «αντικειμενικές» οργανώσεις του φεμινισμού και των δικαιωμάτων, δεν είδαν, δεν άκουσαν το παραμικρό.
Ναι, είμαι, είμαστε με τη Δόμνα! Ξεκάθαρα, φωναχτά, χωρίς κομματικά ή ιδεολογικά γυαλιά. Όχι επειδή είναι εκείνη που είναι. Αλλά επειδή στη θέση της θα μπορούσε να είναι η σύντροφός μας, η κόρη μας, η φίλη μας. Δεν μπορεί, δεν πρέπει να επικρατήσει ο υπόνομος στις ζωές μας. Δεν μπορεί κάθε κοπέλα που σκέφτεται ή επιθυμεί να ασχοληθεί με τα κοινά και να προσφέρει, να φοβάται τη ζούγκλα που δημιουργεί η αλητεία.
Κάτι επιπλέον: Τώρα είναι η Δόμνα. Προχθές ήταν ο πρόεδρος του Action24, αντιπροχθές η Μαρέβα Μητσοτάκη, ο Κυριάκος, ο Τσίπρας και κάθε λίγο και λιγάκι κάποιος ή κάποια. Πάντα από την ίδια «οδό Χαμαιτυπείου». Από τους χυδαίους συνεχιστές του Αυριανισμού…
Ξέρετε κάτι; Ναι, σεβόμαστε την ελευθεροτυπία και μάλιστα χωρίς όρια. Μα και στα όρια υπάρχουν όρια! Ελευθεροτυπία δεν σημαίνει ασυδοσία. Δεν σημαίνει δολοφονία χαρακτήρων, συκοφαντία, εκβιασμοί! Άρα, κάτι θεσμικό πρέπει να γίνει.
Ναι είναι δύσκολο, ειδικά στην εποχή του ανεξέλεγκτου διαδικτύου που ο καθείς μπορεί από κάθε σημείο της οικουμένης να γράψει και να προβάλλει ότι θέλει. Όμως, με κάποιο τρόπο πρέπει ν’ αναληφθούν πρωτοβουλίες για την υπεράσπιση και προάσπιση αυτονόητων δικαιωμάτων και της προσωπικής αξιοπρέπειας.
Προσέξτε: Έντυπα με επιθετική γλώσσα, κουτσομπολιό και αισθησιασμό υπάρχουν κι αλλού. Στην Αγγλία είναι η Sun, στη Γερμανία είναι η Bild κι αλλού είναι άλλα. Μα πουθενά δεν γίνεται μακελειό, όπως στη χώρα μας. Πουθενά! Βοηθά και το νομικό πλαίσιο που είναι αρρύθμιστο. Γι αυτό μπροστά στη χυδαιότητα πολλές φορές σηκώνει τα χέρια ακόμη κι η Δικαιοσύνη! Ειδικά με την ασύδοτη ανάπτυξη του διαδικτύου. Χώρια του ότι ο οιοσδήποτε πολίτης που «βιάζεται» στα μανταλάκια δύσκολα απολαμβάνει νομική προστασία, αφού απαιτείται πολύχρονη μα και δαπανηρή προσπάθεια. Μάλιστα, τις περισσότερες φορές δεν απαιτείται νομικά (πλημμέλημα γαρ) η παρουσία εκείνου που ευθύνεται για το αισχρό δημοσίευμα!
Άρα, η δημόσια ζωή δηλητηριάζεται κι η κάθε Δόμνα βιάζεται χωρίς συνέπειες!
Ιδού λοιπόν πεδίο λαμπρό για μια ουσιαστική παρέμβαση της κυβέρνησης, Παρέμβαση που φτάνει στα όρια μεταρρύθμισης για να τελειώσει η ασυδοσία κι η ανοχή στην καταπάτηση βασικών δικαιωμάτων.
Σε κάθε περίπτωση, αυτή τη χρονική περίοδο είμαι, είμαστε με τη Δόμνα.
