Ο Γιάννης Καφάτος σχολιάζει την επικαιρότητα που μερικές φορές είναι από μόνη της επιθεωρησιακό νούμερο. (και όταν δεν είναι αι την κάνει!)
Η υπόθεση Λιγνάδη κλπών καταγγελομένων μπορεί να είναι πολιτική αν
Τις τελευταίες εβδομάδες οι άνθρωποι που υπέστησαν βία, σεξουαλική και άλλη, από γνωστούς ανθρώπους του θεάτρου έρχονται στο φως και προκαλούν αποτροπιασμό. Λιγνάδης, Φιλιππίδης, Κιμούλης, Χαϊκάλης κλπ καταγγέλονται.
Τα θύματα βρήκαν το κουράγιο να μιλήσουν, σε μια εποχή που μπορεί να τους ακούσει.
Πιστεύω ότι κάθε θύμα σεξουαλικής κακοποίησης έχει το δικαίωμα να μιλήσει όταν αισθανθεί έτοιμο να το κάνει. Δεν υπάρχει το «γιατί τώρα» που ακούω δεξιά κι αριστερά.
Όμως έχει αρχίσει και με απασχολεί η πολιτική χροιά που παίρνουν οι καταγγελίες και ο τρόπος που τις «αξιοποιούν» τα πολιτικά κόμματα.
Απλά και ξεκάθαρα είναι για μένα τα πράγματα: Δεν έχει πολιτική ευθύνη ο Πρωθυπουργός για τον διορισμό, για παράδειγμα του κυρίου Λιγνάδη. Άλλωστε όταν διορίστηκε στο Εθνικό δεν είχαν βγει οι καταγγελίες στη φόρα.
Ούτε ο ΣΥΡΙΖΑ έχει ευθύνες για την επιλογή του κ. Κιμούλη.
Οι πολιτικές ευθύνες όλων ξεκινάνε μετά τις καταγγελίες και πώς αντιμετωπίζουν τα θέματα.
Ο βιασμός που έχει υποστεί το θύμα, μαζί με την επώδυνη διαδικασία γνωστοποίησης , είναι πολύ σοβαρή υπόθεση για να καζαντίσει μια ακόμη πολιτικάντικη κοκορομαχία.
Οι πολιτικές ευθύνες πιστεύω ότι ξεκινάνε μετά και μπορώ να τις αναζητήσω στις δηλώσεις και τις πρακτικές των κομμάτων.
Περιμένοντας μια ξεκάθαρη θέση υπέρ των θυμάτων, κατά της κάθε μορφής άσκησης βίας και φυσικά με θέσπιση αυστηρότερων θεσμικών διαδικασιών για την ανάθεση υψηλών θέσεων που θα διασφαλίζουν την ηθική ακεραιότητα των προς επιλογή προσώπων.
Αυτό είναι πολιτική! Να έχεις την τόλμη και την παρρησία να πεις Συγγνώμη, χωρίς «αλλά», και να πάρεις μέτρα για να μην επαναληφθούν επιλογές που μπορεί να αποδειχτούν λάθος.
Τα λάθη στην επιλογή προσώπων δεν θα σταματήσουν ποτέ. Η μετέπειτα αντιμετώπιση κάθε λάθους είναι που έχει σημασία.
Θέλω να πιστεύω ότι δεν ζούμε πλέον στην παρωχημένη εποχή της ακατάπαυστης κομματικής κοκορομαχίας που μοιράζει το κοινό σε «καφενεία» για να κάνει ταμείο καθ’ εκάστην ο κάθε κομματάρχης.
Οι πολίτες θέλουμε επιχειρήματα και θέλουμε να βλέπουμε κινήσεις που θα δείχνουν την έμπρακτη κατανόηση τυχόν λαθών που, όπως προείπα, δεν θα σταματήσουν να γίνονται.
Δεν έχει σημασία αν επελέγη ο Χ ή ο Ψ. Σημασία έχει να καταδικαστεί απερίφραστα κάθε πράξη που συνεχίζει να θυματοποιεί τα θύματα. Αυτό είναι πολιτική πράξη και αυτό θα μετρήσει τελικά για κάθε σκεπτόμενο πολίτη.
Όλα τ΄άλλα είναι κομμάτι μιας βαρετής πλέον πολιτικάντικης παρηκμασμένης κοκορομαχίας που δεν έχει θέση στην εποχή μας.
