Την ώρα που ήδη βαδίζουμε τον 21ο χρόνο του 21ου αιώνα, στο πολιτικό πεδίο της χώρας μας διακρίνουμε μια ανεπανάληπτη ανθεκτικότητα του κυβερνώντος κόμματος και δη ενάμιση χρόνο μετά τις εκλογές αλλά και δύσκολες καταστάσεις που αντιμετώπισε κι αντιμετωπίζει στα εθνικά θέματα και την πανδημία.
Η Νέα Δημοκρατία συμφώνως με όλες τις δημοσκοπήσεις βρίσκεται στα εκλογικά ποσοστά που είχε στις εκλογές του 2019 και ταυτοχρόνως καταγράφει εντυπωσιακή κι υψηλότατη διαφορά από τον ΣΥΡΙΖΑ. Κάτι που στο πολιτικό σκηνικό της χώρας δεν έχει συμβεί άλλη φορά, ειδικά τα τελευταία 20-30 χρόνια.
Ας θυμηθούμε τα τελευταία:
Η Νέα Δημοκρατία του Κώστα Καραμανλή είχε νικήσει το 2004 με 45% και είκοσι μήνες αργότερα (τέλος 2005) είχε χάσει περισσότερο από το 10%!!! Το ίδιο συνέβη και αργότερα το 2007, που ναι μεν νίκησε στις εκλογές, αλλά γρήγορα συνετρίβη εξ αιτίας της γραφικότητας υπουργών της και της πολιτικής ανεπάρκειας των διάφορων Παυλόπουλων…
Το ΠαΣοΚ του Γιώργου Παπανδρέου νίκησε με 44% το 2009 και το 2010 είχε χάσει 17 ποσοστιαίες μονάδες κι αναγκάστηκε ουσιαστικά να εκπαραθυρώσει τον πρόεδρό του και πρωθυπουργό!
Η Νέα Δημοκρατία με πρόεδρο τον Σαμαρά, έλαβε 29% τον Ιούνιο του 2012 και σ’ ένα χρόνο είχε χάσει σχεδόν εννέα (9) ποσοστιαίες μονάδες!
Ο ΣΥΡΙΖΑ, κέρδισε και τις δυο τις εκλογές του 2015 και μετά τις δεύτερες (Σεπτέμβριος) έχασε σχεδόν σε έξι μήνες (Φεβρουάριος 2016) τη μισή του εκλογική δύναμη. Ειδικά μετά την εκλογή Μητσοτάκη στην ηγεσία της Νέας Δημοκρατίας.
Προσέξτε: Έξι μήνες μετά τη δεύτερη νίκη του ΣΥΡΙΖΑ, πήρε κεφάλι η Νέα Δημοκρατία του Μητσοτάκη ( MRB ,26,9% έναντι 23,2%) ενώ επτά μήνες μετά η Pulse 31% στη Νέα Δημοκρατία και 25% στον ΣΥΡΙΖΑ! Οκτώ μήνες αργότερα από τις εκλογές, το Πανεπιστήμιο Μακεδονίας έδωσε 26% στη Νέα Δημοκρατία και 17% στον ΣΥΡΙΖΑ! Την ώρα μάλιστα που ο Μητσοτάκης έπαιρνε κεφάλι και στην καταλληλότητα για την πρωθυπουργία.
Σήμερα, τίποτα μα τίποτα δεν προοιωνίζει την ανάκαμψη του ΣΥΡΙΖΑ. Τα ποσοστά είναι καθηλωμένα με μεγάλη απόσταση από τη ΝΔ, ενώ και η απήχηση του Αλέξη Τσίπρα είναι χαμηλή αφού τον προσπερνά κι ο «κανένας» στο ερώτημα περί καταλληλότερου πρωθυπουργού!
Προσέξτε κι αυτό: Υπάρχει μια εντυπωσιακή ομοιότητα ανάμεσα στη ΝΔ του 2007, με τον ΣΥΡΙΖΑ του 2015. Αφορά το γεγονός ότι και τα δυο κόμματα έχασαν σχεδόν τη μισή εκλογική τους δύναμη, ενάμιση χρόνο μετά τις εκλογές.
Σήμερα λοιπόν, η ΝΔ αποτελεί τον κυρίαρχο πολιτικό φορέα του τόπου. Ο Μητσοτάκης αγνόησε διακριτικά το Δεξιό –λαϊκό του κομμάτι (που άλλωστε και σήμερα με δυο «παραταξιακές» εφημερίδες παίζει ύπουλα πολιτικά παιγνίδια) και άνοιξε το κόμμα στο φιλελεύθερο κέντρο. Ήταν ρίσκο αλλά αποδείχτηκε απόλυτα επιτυχημένο. Πολύ περισσότερο αφού καταγράφεται ότι ακόμη κι ένας στους τρεις ψηφοφόρους του ΣΥΡΙΖΑ συμφωνούν με τις κυβερνητικές επιλογές σε κρίσιμα ζητήματα.
Την ίδια ώρα ο ΣΥΡΙΖΑ μοιάζει ακόμη ζαλισμένος από την τετραπλή ήττα του 2019 και δεν διαθέτει φερέγγυα ηγεσία, ευελιξία αλλά κι αντανακλαστικά για να ασκεί υπεύθυνη αντιπολίτευση και ν’ αποτελεί αξιόπιστη εναλλακτική λύση. Η εκλογική του απήχηση είναι χαμηλή υπό το τεράστιο το βάρος των ψεμάτων και της πολιτικής ανεπάρκειας όταν κυβέρνησε. Ο δε Αλέξης Τσίπρας, δέσμιος της προσωπικής του αμορφωσιάς και της κουλτούρας των καταγγελιών αλλά και του ανεπαρκούς του πολιτικού πυρήνα, δείχνει απόμαχος της πολιτικής. Ζίγδης του 2021! Όμως, όσο το ΚΙΝΑΛ υπό την ηγεσία της Γεννηματά παραμένει καθηλωμένο σε μονοψήφια ποσοστά, ο ΣΥΡΙΖΑ θα επιβιώνει. Αν αυτό αλλάξει, τότε ο δρόμος προς την επιστροφή του στα πέτρινα χρόνια θα είναι κατηφορικός….
Αυτά, αποτελούν τα πολιτικά δεδομένα που συναντάμε στις αρχές του 2021. Το οποίο, πιθανότατα να είναι έτος εκλογών. Αφενός για να λάβει νέα εντολή ο Μητσοτάκης μετά το τέλος της πανδημίας αλλά και για να τελειώνει ο τόπος από τη νάρκη που του έχει θέσει η Αριστερά με την απλή αναλογική.
