Ο Γιάννης Καφάτος σχολιάζει την επικαιρότητα που μερικές φορές είναι από μόνη της επιθεωρησιακό νούμερο. (και όταν δεν είναι αι την κάνει!)
Μάσκα – Παιδεία – Ελεύ-θε-ερία
Ψωμί, Παιδεία, Ελευθερία, φώναζαν τότε. Σήμερα;
Σήμερα μας μαλώνει ο Χρυσοχοΐδης, ναρκισσεύεται ο Βαρουφάκης, αντιδρά ο Κουτσούμπας και χαίρεται ο Μπογδάνος!
Με πάνω από 1.000 νεκρούς, πλέον, με 3 χιλιάδες τόσα κρούσματα τη μέρα ε ναι! Προφανώς και δεν πρέπει να γίνει πορεία για το Πολυτεχνείο.
Δε θέλει και πολύ μυαλό. Είναι ακριβώς ίδιο με τη λαοθάλασσα στη Θεσσαλονίκη που γιόρτασαν τον Άη τον Δημήτρη και τώρα μετράνε τα κρούσματα από εκείνη την αποκοτιά.
Είναι ακριβώς το ίδιο με τους βλαμμένους που έκαναν πάρτι στο ΑΠΘ – και η ευθύνη του πρύτανη που δεν φώναξε την αστυνομία να τους αδειάσει.
Είναι ακριβώς το ίδιο με τους ηλίθιους που κάνουν κρυφά πάρτι σε πλατείες, βίλες, σουίτες, κτήματα, διαστημόπλοια, αστρόπλοια και σε κάθε άλλο πιθανό μέρος.
Το Πολυτεχνείο είναι πολύ μεγαλύτερο επίτευγμα από τους πολιτικούς που προσπαθούν να πάρουν κάτι από τη λάμψη του.
Δεν πειράζει αν δεν παρελάσει η σημαία του πολυτεχνείου, που μετά φυγαδεύεται λες και είναι φοράδα που προσπαθεί να αποφύγει τους επιβήτορές της.
Το μήνυμα του Πολυτεχνείου για δημοκρατία, ελευθερία και ψωμί παραμένει επίκαιρο. Μη σου πω τραγικά επίκαιρο. Τόσο επίκαιρο που δε χρειάζεται μια λαοθάλασσα στους δρόμους της Αθήνας.
Άλλωστε ο σεβασμός και η μνήμη δεν μετριέται σε χιλιάδες διαδηλωτές. (ούτε στις μολότοφ και τα τα δακρυγόνα που συνήθως μετράμε)
Σήμερα όμως εκτός από τα επίκαιρα μηνύματα του Πολυτεχνείου του 1973 υπάρχει ακόμη ένα πιο επίκαιρο μήνυμα που πρέπει να περάσει στην κοινωνία: Η προστασία μας!
Σήμερα πρέπει να επιβιώσουμε από έναν αόρατο εχθρό. Πρέπει να προστατεύσουμε φίλους, συγγενείς, ηλικιωμένους γονείς, ευπαθείς φίλους και φίλες. Αυτή η προστασία περνάει από το χέρι και την προσωπική ευθύνη του καθενός από εμάς.
Τα υπόλοιπα: θωράκιση του συστήματος υγείας, περισσότερα λεωφορεία για να μην στοιβάζεται ο κόσμος, έλεγχοι για να μην την πληρώσουν οι εργαζόμενοι από τα λογής αφεντικά που βρίσκουν ευκαιρία να κλείνουν σπίτια αυξάνοντας τα κέρδη τους είναι θέμα της Κυβέρνησης.
Η οποία Κυβέρνηση και οι χειρισμοί της κρίνονται καθημερινά αλλά και στο τέλος της τετραετίας ή όποτε γίνουν εκλογές επικρίνεται ή κατακρίνεται!
Η πολιτική με την οποία ο Χρυσοχοΐδης με τον Μπογδάνο χειρίζονται (και) το θέμα του Πολυτεχνείου, μαζί με μερίδα (διπλή είναι η αλήθεια) ΜΜΕ, είναι λάθος ή αν θες είναι πολύ ωραία στημένη για να προκαλέσουν δημοκρατικούς πολιτικούς (που υπάρχουν ) και πολίτες!
Οι νυχτερινές φετφάδες περί απαγόρευσης υπαίθριων συναθροίσεων «εις άπασαν την επικράτειαν» δείχνουν μια σκουριασμένη αντίληψη για τη Δημοκρατία και μια δυσανεξία που προκαλεί περίεργους συνειρμούς.
Αγαρμποσύνη. Να μια λέξη που κανονικά δεν την βάζεις δίπλα σε μια πολιτική πράξη. Παραμένοντας ψύχραιμος όμως μένω μόνο σ’ αυτή τη λέξη ως χαρακτηρισμό.
Γιατί δεν είναι η στιγμή για να «τσιμπήσει» κανείς.
Κι αυτό μάλλον είναι το ζητούμενο για πολλούς μπογδάνους της πολιτικής μας ζωής.
Η υγεία όλων μας είναι πιο σημαντική από μια καλή ατάκα κάθε πολιτικάντη, όσο γραφική, ή επικίνδυνη κι αν είναι για τη δημοκρατία και την ελευθερία η προσέγγισή του.
Μόνο πολιτικοί νάρκισσοι, τύπου Βαρουφάκη, μπορεί να πιστεύουν ότι με μια «επαναστατική γυμναστική ανυπακοής» μπορεί να αποκομίσουν πολιτικά οφέλη.
Το Πολυτεχνείο και τα μηνύματα του, οι άνθρωποι που αγωνίστηκαν και δεν εξαργύρωσαν με δημοσιότητα τη συμμετοχή τους, είναι πάνω από μια πορεία.
Σήμερα, αυτές τις μέρες, αυτούς του μήνες πρέπει να κοιτάξουμε να προφυλάξουμε και να προφυλαχτούμε φορώντας τη μάσκα μας, πλέοντας τα χέρια μας, προσέχοντας! Ως πρόσωπα δεν έχουμε κάτι άλλο να κάνουμε.
Το Πολυτεχνείο είναι εκεί. Και πάντα θα τρομάζει όσους δεν αντέχουν τη Δημοκρατία, την Ελευθερία, την νεανική ορμή. Ας μη δώσουν κάποιοι άλλοθι σε όλα αυτά τα στοιχεία που καλύπτονται και από βουλευτική ασυλία για να τσαλακώσουν τη μνήμη και το μήνυμα του Πολυτεχνείου!
Γιάννης Καφάτος
