Ο Γιάννης Καφάτος σχολιάζει την επικαιρότητα που μερικές φορές είναι από μόνη της επιθεωρησιακό νούμερο. (και όταν δεν είναι αι την κάνει!)
Ούτε οι αριθμοί πια δεν ευημερούν. Οι νεκροί καθημερινά αυξάνονται
Παλιά λέγανε οι πολιτικοί και οι αναλυτές αυτών ότι «οι αριθμοί ευμερούν και οι άνθρωποι υποφέρουν». Πολύ παλιά, πριν οι άνθρωποι αντιμετωπιστούν ως νούμερα και πριν διάφορα νούμερα μας κάνουν όλους πιο δυστυχείς.
Το θέμα είναι πολύ πιο σοβαρό από ό,τι όλοι περίμεναν. Οι 35 νεκροί της Κυριακής και οι 34 του Σαββάτου πριν απ΄ όλα είναι άνθρωποι που με το θάνατό τους βύθισαν στο πένθος τους αγαπημένους τους.
Είναι όμως και οι αριθμοί-ρεκόρ νεκρών σε όλη την υγειονομική κρίση που μας έπληξε από τον Μάρτιο. Είναι ένα καμπανάκι ότι κάτι δεν πήγε και δεν πάει καλά!
Πολύ φοβάμαι ότι το Σύστημα Υγείας έφτασε στα όριά του και ακόμη ούτε ο χειμώνας μπήκε, ούτε η εποχική γρίπη άρχισε να χτυπάει τα ετήσια θύματά της (που δεν είναι κι αυτά λίγα).
Η καραντίνα που επιβλήθηκε φαίνεται ότι άμεσα είναι η μόνη λύση για την άμεση αντιμετώπιση του οξυμένου προβλήματος.
Όμως η πρόσφατη ιστορία μας έδειξε ότι η καραντίνα από μόνη της δεν κάνει τίποτα. Δηλαδή όσο οι πολίτες είναι μαντρωμένοι πρέπει η κυβέρνηση να δουλεύει. Πρέπει να βρει λύσεις .
Οι πολιτικοί ας σταματήσουν να παίζουν με τις λέξεις και ας καταπολεμήσουν τον κυνισμό που τους επιβάλει η θέση ή και η εξουσία που τυχόν έχουν.
Οι μεταξύ τους κόντρες την ώρα που οι αριθμοί των θυμάτων «ευημερούν» μόνο καλό δεν προσφέρει στην κοινωνία που προσπαθεί να καταπολεμήσει τους φόβους της.
Όσο δεν υπάρχει εμβόλιο και φάρμακο για τον covid19 η κατάσταση δεν πρόκειται να αλλάξει προς το καλύτερο.
Την ίδια ώρα ακόμη και με τόσους νεκρούς υπάρχουν οι αρνητές του ιού που θέτουν σε κίνδυνο τους εαυτούς τους και τους αγαπημένους τους ανθρώπους και οι «επαναστάτες» που θέλουν να κάνουν τα πάρτι και τις βεγγέρες τους λες και δεν τρέχει τίποτα.
Εγωιστές που δεν υπολογίζουν κανέναν.
Συνηθίζαμε να λέμε για τα θλιμμένα κυριακάτικα απογεύματα ενόψει της Δευτέρας που άρχιζε η εβδομάδα της εργασίας.
Πώς είναι αυτή η Κυριακή όταν περιμένεις να ξημερώσεις σε μια πόλη που δε θα λειτουργεί όπως την ήξερες;
Με τρομάζει η κατάσταση που δημιουργείται. Περπατάω (με κωδικό 6, με τη μάσκα και τον σκύλο μου) και βλέπω τα μαγαζιά που δε θα ανοίξουν για τρεις εβδομάδες και σκέφτομαι πώς θα ζήσουν οι οικογένειες αυτές.
Οι αριθμοί είναι πάντα κατώτεροι από τα πρόσωπα στα οποία αντιστοιχούν αλλά πλέον γίνονται τρομοκράτες. Με τρομοκρατεί ο αυξανόμενος αριθμός των νεκρών. Εύχομαι να μην πάθουμε μιθριδατισμό και αρχίσουμε να αδιαφορούμε όσο ακούμε νούμερα που ανεβοκατεβαίνουν.
Δεν είμαι τόσο απαισιόδοξος για να πω ότι είμαστε ο καθένας μόνος του με την ατομική του ευθύνη, μέχρι να βρεθεί εμβόλιο ή φάρμακο. Είμαι φοβισμένος και, όπως όλοι οι άνθρωποι που φοβούνται, θέλω να αισθάνομαι ότι μπορώ να ακουμπήσω κάπου για να βρω παρηγοριά σε ό,τι συμβαίνει.
Γιάννης Καφάτος
