Είναι χωρίς την παραμικρή λογική το θολωμένο μυαλό του Αλέξη Τσίπρα και των συντρόφων του. Είναι χωρίς καμιά λογική οι υπερφίαλες διακηρύξεις, τα μεγάλα λόγια, τα οποία όμως διαψεύδονται εκ των πραγμάτων και από τις πράξεις τους. Είναι χωρίς καμιά λογική η έφεση της Αριστεράς στην ανομία της καθημερινότητας.
Προσέξτε: πριν λίγο καιρό διαδήλωνε η νεολαία του ΣΥΡΙΖΑ για τον Αμαζόνιο, μα αυτό δεν εμπόδισε το κόμμα τους να γεμίσει το λεκανοπέδιο Αττικής με αφίσες του Τσίπρα που καλούσαν κόσμο να πάει στο κλειστό γήπεδο του Tae Kwon Do. Πού είναι η νεολαία ΣΥΡΙΖΑ; Αφίσες παντού. Σε κολώνες, σε τοίχους, σε σκουπιδοτενεκέδες, σε ΚΑΦΑΟ, όπου μπορούσαν να κολληθούν. Αφίσες αναρίθμητες, χιλιάδες, μέσα στα Πανεπιστήμια. Τσίπρας εδώ, Τσίπρα εκεί, Τσίπρας και παραπέρα. Ακόμη και στη φρεσκοβαμμένη βιβλιοθήκη της Ιατρικής, στου Γουδή, οι κολώνες γέμισαν Τσίπρα. Αφίσες κολλημένες στα ντουβάρια για να μην ξεκολλάνε με τίποτα. Αφίσες στο λιμάνι, στο αεροδρόμιο, Τσίπρας χωρίς τσίπα παντού. Σε σημείο που ο περιφερειάρχης Αττικής ζήτησε τη συμβολή της Τροχαίας και της Δικαιοσύνης. Αφενός για να ξηλωθούν πολλές εξ αυτών (τα γνωστά σάντουιτς στις κολώνες) που δημιουργούσαν προβλήματα στην ορατότητα κι αφετέρου για να εφαρμοστεί ο νόμος.
Αναρωτιέμαι λοιπόν: Για ποια οικολογική συνείδηση μας μιλάνε; Για ποια; Αυτή που υποστηρίζει τον λιγνίτη; Αυτή που υποστηρίζει και προκαλεί τη ρύπανση; Αυτή που καταφέρεται εναντίον των αβλαβών μεθόδων παραγωγής ενέργειας, όπως οι ηλεκτρογεννήτριες; Πώς γίνεται από τη μια να γίνονται ολόκληρες διακηρύξεις για καθαρές πόλεις και από την άλλη να ρυπαίνεται όλο το λεκανοπέδιο από αφίσες;
Μα έχουμε μιλήσει επανειλημμένως για την υποκρισία της Αριστεράς.
Η χθεσινή, λοιπόν, ομιλία του Τσίπρα στο Tae Kwon Do, είχε ένα και μόνο στόχο. Να αποπροσανατολίσει το εσωτερικό του ακροατήριο στο οποίο υπάρχει έντονη αναταραχή κι αυξάνονται οι οξείες φωνές, με αφορμή την διεύρυνση του ΣΥΡΙΖΑ, τον τίτλο του αλλά και τη σύνθεση του συνεδρίου του.
Ο Τσίπρας άλλωστε και η ομάδα είναι πρυτάνεις του αποπροσανατολισμού και του παραμυθιού. Αν υπήρχε Νόμπελ για τον αποπροσανατολισμό και το ψέμα, θα το κατακτούσε κάθε χρόνο!
Χθες βράδυ λοιπόν, με ηχηρότατη σκηνοθεσία και μεγάλη σημασία στην εικόνα κι όχι στην ουσία, ο Τσίπρας σηματοδότησε την επιστροφή στα παλιά. Μια εκδήλωση με τίτλο «7 μήνες κυβέρνηση ΝΔ – η απάτη των «άριστων» (γιατί άραγε 7 μήνες κι όχι 5 ή 12;) υπήρξε η αφετηρία του νέου πεζοδρομίου και των νέων ήχων σκληρού ροκ.
Η χθεσινή σύναξη, ήταν μια επιχείρηση που έβγαλε πολύ γέλιο. Ο Τσίπρας … αγανάκτησε για την …κατεδάφιση του κοινωνικού κράτους; Πόθεν προκύπτει αυτό δεν μας είπε ο άνθρωπος που μείωσε τόσες φορές τις συντάξεις και διέλυσε κάθε κοινωνικό ιστό. Απλώς επιχειρεί να ηρεμεί τις Αριστερές ονειρώξεις (δικές του και συντρόφων του) πετώντας φραστικούς βερμπαλισμούς εντυπωσιασμού. Ο Τσίπρας …θύμωσε για τον… ανάλγητο ακροδεξιό νεοφιλελευθερισμό της κυβέρνησης! Τι να του πει κάποιος; Πού βλέπει ακροδεξιά ή νεοφιλελευθερισμό; Δεν έχει νόημα. Καταλαβαίνει η κοινωνία. Ο Τσίπρας κατάγγειλε τις… «μεθοδεύσεις» και τη… «θεσμική εκτροπή» στην υπόθεση της Novartis! Τι να του απαντήσει κάποιος σώφρων; Να πει χαιρετίσματα στον Ρασπούτιν! Ο Τσίπρας θύμωσε για όλα σε υπερθετικό βαθμό! Οργίστηκε! Άναψε! Όπως τότε που φώναζε … go back madam Μέρκελ!
Μα έτσι είναι και πρέπει να το συνειδητοποιήσουμε άλλην μια φορά. Η Αριστερά και ο Τσίπρας δεν μπορούν να ζουν μετριοπαθώς, να πολιτεύονται με επιχειρήματα και να βιώνουν ομαλό πολιτικό βίο. Χρειάζονται εχθρούς! Χρειάζονται ένταση, πεζοδρόμιο, ενίοτε και εκφάνσεις βίας. Πόσες φορές έχουμε δει ροπαλοφόρους σε παράταξη να επιχειρούν να διασπάσουν αστυνομικά μέτρα και να κάνουν δια της βίας το δικό τους;
Μπορεί πια να επιστρέψει ο Τσίπρας κι ο ΣΥΡΙΖΑ στο πεζοδρόμιο; Η απάντηση δεν είναι διόλου εύκολη.
Το βέβαιο είναι ότι μια σημαντική μερίδα ψηφοφόρων του ενθουσιάζονται μ’ αυτήν την πιθανότητα και προοπτική. Μα αρκούν αυτοί; Αρκούν οι γελοίοι συνδικαλιστές του δημοσίου κι ο ΣΥΡΙΖΑ του 3% για να στήσουν τα νέα πεζοδρόμια;
Σκέφτομαι πως όχι! Η κοινωνία πια ξέρει. Μπορεί να ταλαιπωρείται από την επαναστατική γυμναστική, αλλά ξέρει…
Έχω την αίσθηση ότι η κοινωνία δεν βρίσκεται στον ίδιο βηματισμό με τον Τσίπρα και τον ΣΥΡΙΖΑ. Η κοινωνία, πρωτίστως, δεν βρίσκεται στο βέρτιγκο που βρίσκεται ο Τσίπρας από την απώλεια της εξουσίας και τις συνεχείς μεγάλες ήττες. Επιπλέον, όπως αποτυπώνεται στα ποιοτικά χαρακτηριστικά όλων των δημοσκοπήσεων, η κοινωνία απεχθάνεται πια την πολιτική ένταση, την όξυνση και την επιθετικότητα του ΣΥΡΙΖΑ. Η κοινωνία επιθυμεί ηρεμία και μειλίχια πολιτική ζωή. Επιθυμεί προκοπή κι όχι συνεχείς μάχες ουτοπίας στους δρόμους.
Να τονίσω και κάτι ακόμη. Η εκδήλωση του Τσίπρα (με τα εκατομμύρια αφίσες στους δρόμους) για τους… 7 μήνες κυβέρνησης ΝΔ και της… απάτης των αρίστων, μου δημιούργησε αυτομάτως συνειρμό για τους … επτά πρώτους μήνες της δικής του κυβέρνησης! Ουδείς επιθυμεί να τους θυμάται! Όσο για τους αρίστους; Ε, όσο νάναι, προσωπικά προτιμώ πολλούς από τους νυν κυβερνώντες (αστοχίες πάντα θα υπάρχουν) από τον Καρανίκα, τη Νοτοπούλου, τον Ζουράρι, τον Γαβρόγλου, τον Κουίκ, τον Σκουρλέτη, τον Τόσκα, τον Πολάκη, τον Σπίρτζη των μουσαμάδων, την κυρά Τασία, τον Λαφαζάνη, τον Βαρουφάκη και τόσους άλλους του τότε περιοδεύοντος πολιτικού θιάσου…
