Ο τραγουδιστής με την ασυνήθιστη και παράξενη φωνή αφού μπορούσε και τραγουδούσε σε όλες τις τονικότητές με αφύσικο τρόπο.
Ο Χρύσανθος Θεοδωρίδης, γνωστός απλά και ως Χρύσανθος ή «αηδόνι του Πόντου», υπήρξε ένας από τους σημαντικότερους εκπροσώπους της ποντιακής μουσικής. Γεννήθηκε στις 21.12.1934 στην Οινόη Κοζάνης από γονείς καταγόμενους από το χωριό Περζικιάν Κατσίτ του Καρς (Καύκασος), που ήρθαν στην μακεδονικά , κατά τα έτη 1921.
Ο Χρύσανθος πήγε δημοτικό σχολείο στο χωριό του και στο Γυμνάσιο το Βαλταδωρειο Κοζάνης. Από μικρό παιδί μέσα στα βουνά της Κοζάνης επηρεασμένος από την φύση διαμόρφωσε την φωνή για να γίνει αργότερα ο μεγαλύτερος πόντιός τραγουδιστής και γιατί όχι ίσως και η καλύτερη φωνή της Ελλάδας άποψη που ακόμα και σήμερα έχουν ευρωπαίοι και Έλληνες μελετητές της φωνής του
Το 1947 εκτελούν το πατερά του υστέρα από άσχημους και φρικιαστικούς βασανισμούς τον πατέρα του , Έλληνες παρακρατικοί συνεργάτες των Γερμανών από τα διπλανά χωριά στο ίδιο του το χωράφι σε ηλικία μόλις 47 χρονών κάτι που τον σημάδεψε για όλοι του την ζωή. Έτσι λοιπόν ο Χρύσανθος και η οικογένεια του αναγκάζετε να μετανάστευση στην Δραπετσώνα οπού παράλληλα με τις σπουδές εργάζεται σε διάφορες οικοδομικές εργασίες, όπου εκεί άρχισε δειλά να τραγουδά . Την φωνή την κληρονόμησε από την μητέρα του Λεμονα Αποστολίδου που είχε γλυκιά και ωραία φωνή καθώς και από τον πατέρα τους ο οποίος είχε μια ιδιαίτερη φωνή . Ο Χρύσανθος ύστερα από όλα αυτά και μ όλες τις δυσκολίες κατάφερε να σπουδάσει λογιστής μιας και ήταν ιδιαίτερα καλός μαθητής κάτι που εκνεύριζε τους δάσκαλους του λόγω πολίτικων πεποιθήσεων. Στην Δραπετσώνα λοιπόν και μια εκδρομή που συνάντησε τον Πόντιο θεατράνθρωπο ΣΠΑΝΙΔΗ ΝΙΚΟ ήταν το καθοριστικό ξεκίνημα στο θέατρο <<κοτόπουλη> . Από εκεί κει πέρα το λαμπρό του μέλλον ξεκινά με αποκορύφωμα αφού απολυθεί από φαντάρος και έρχεται στην Θεσσαλονίκη όπου θα συνεργάστηκε με μεγάλους συνθέτες όχι μόνο στο ποντιακή σκηνή αλλά γενικώς στην μουσική.
Ποιος μπορεί να ξεχάσει την ερμηνεία του στο <<ΜΑΝΑ ΜΟΥ>> του Νικου Γκάτσου με ενορχήστρωση του Χαλαρη https://www.youtube.com/watch?v=sMcxQg5CquI
Η φωνή του Χρυσάνθου αποτελεί αντικείμενό μελέτης όπως έχει γίνει από Άγγλους μελετητές ακόμα και Ιατρούς
Συγκεκριμένα οι κάτοικοι της Οινόης θυμούνται ακόμη και σήμερα την όμορφη φωνή του Χρύσανθου, για τον οποίο λένε ότι την ώρα που εργαζόταν στα χωράφια τραγουδούσε με τόσο πάθος και ένταση, που η φωνή του έφτανε μέχρι την πλατεία του χωριού
Σαφώς εγώ δεν είμαι ο ειδικός που θα μπορέσω να κατανοήσω τις τεχνικές του ως μη ειδικός του είδος αλλά υπάρχουν τεράστιες έρευνες γύρω από την φωνή του ΣΕ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟ ΕΠΕΙΠΕΔΟ . Ο ίδιος έλεγε ότι τραγουδάω με το στομάχι και έχω πάρει τεχνικές από τους ζουρνατζήδες. Το τραγούδι για αυτόν ήταν φυσικό χάρισμα και ποτέ δεν απασχόλησε την φωνή του ως μουσικό όργανο, μιας ακόμα και σήμερα πολλοί νέοι καλλιτέχνες προσπαθούν να το μιμηθούν.
Ο Χρύσανθος δεν ήταν ακόμα ένας τραγουδιστής ,ήταν ένας άνθρωπος με πείσμα ιδιαίτερα παράξενος μερικές φορές που με την αυστηρότητα του απέναντι σε φίλους και συνεργάτες έδινε τον καλύτερο του εαυτό. Το πείσμα του αυτό τον έκανε να φτάσει εκεί που έφτασε μιας και δεν είναι λίγοι αυτοί που τον πολέμησαν
Αυτή την παραξενιά για να την κατανοήσουμε αρκεί να διαβάσουμε τον Διογένη (412 π.Χ. – 323 π.Χ.), γνωστός και ως Διογένης ο Κυνικός ή Διογένης ο Σινωπεύς, μιας και ο Διογένης είχε καταγωγή από την Σινώπη του Πόντου .
Μεγάλος αγωνιστής για την αναγνώριση της γενοκτονίας οραματιστής της συνένωσης του Ποντιακού χώρου μιας και έδινε μάχες για αυτό
Δυο μέρες πριν το θάνατο του συμμετείχε σε μια μεγάλη εκδήλωση ΜΝΗΜΗ ΜΟΥ ΣΕ ΛΕΝΕ ΠΟΝΤΟ που ο ίδιος είχε πει τραγούδια της ΠΑΤΡΙΔΑΣ ΤΟΥ ΤΟ ΚΑΡΣ .
Πέθανε 30 Μαρτιου το 2005
