Μαζεύτηκαν, που λέτε, καμιά εκατοστή γερόντια που νομίζουν ότι ζουν στις αρχές της δεκαετίας του εβδομήντα και ως κουρασμένα παλικάρια μετά από τσιπουροκατάνυξη, είπαν να κάνουν «Γέφυρα», λέει, για να συγκλίνει η Κεντροαριστερά υπό τη σκέπη του ΣΥΡΙΖΑ. Και μας προτείνουν το υπόδειγμα Τσίπρα, ως οδό σωτηρίας για το διαρκές μέλλον!
Μια επικοινωνιακή πανουργία του Αλέξη Τσίπρα και μάλιστα όχι με υλικά πρώτης διαλογής αλλά με αντίστοιχα κατεδαφίσεως. Στόχος η άλωση του συνόλου της Κεντροαριστεράς υπό την ομπρέλα του ΣΥΡΙΖΑ.
Το κακό για τον Αλέξη Τσίπρα και τον ΣΥΡΙΖΑ είναι ότι αυτές οι Γέφυρες στήθηκαν από πρόσωπα που ανήκουν ΜΟΝΟ στον ΣΥΡΙΖΑ. Το κακό, επίσης, είναι ότι οι περισσότεροι ομιλητές της χθεσινής εκδήλωσης ήταν κι είναι πρόσωπα πολιτικά ανυπόληπτα και παντελώς τριτοκλασάτα, γεμάτα εμμονές και αγκυλώσεις.
Άκουγα, επί παραδείγματι, τον δημοσιογράφο Παναγιώτη Παναγιώτου, γνωστό και ως ΠΑΝ –ΠΑΝ, να ξιφουλκεί εναντίον του Μητσοτάκη για τη μη συναίνεσή του για τη συμφωνία των Πρεσπών. Κι αντί ο άνθρωπος να προσεγγίσει την πραγματικότητα και τα προβλήματα που δημιουργούνται από τη συμφωνία, του έφταιγε ο πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας, που όπως είπε, πιέζεται ανάμεσα στον νεοφιλελευθερισμό του και τον εθνικισμό του Αντώνη Σαμαρά!
Τον άκουγα, επιπλέον, να καλεί το ΚΙΝΑΛ «να συμπορευτεί στη δημιουργία ενός προοδευτικού πόλου και να σταματήσει να βάζει τέλος στη δεξιά παλινόρθωση».
Σκέφτηκα: Είχε άραγε αυτός ο άνθρωπος που εμφανίζεται Κεντροαριστερός επικρίνει ποτέ τον ΣΥΡΙΖΑ για την κολεγιά του με τους ΑΝΕΛ; Αναρωτιέται ότι με την Κουντουρά, την Παπακώστα, τον Κόκκαλη, τη Μεγαλοοικονόμου, ποιος νομιμοποιεί αυτό που θεωρεί ως δεξιά παλινόρθωση;
Άκουγα έναν άλλο που εμφανίζεται και ως «δικαιωματιστής», τον Κωστή Παπαιωάννου, ν’ ασκεί σκληρή κριτική στο ΚΙΝΑΛ για την στάση του στην συμφωνία των Πρεσπών. Την ίδια ώρα, μάλιστα, που το ρεπορτάζ του BBC έκανε λόγο για την «αόρατη μειονότητα» των Μακεδόνων στην Ελλάδα, ενώ τα ίδια ανέφερε και το ρωσικό πρακτορείο Σπούτνικ.
Άκουγα ένα άλλο γεφυροποιό, τον καθηγητή Αντώνη Λιάκο να ισχυρίζεται ότι «η κρίση ήταν αποτέλεσμα της παραγωγικής καθίζησης της ελληνικής κοινωνίας».
Τόμπολα, σκέφτηκα.
Τότε, αφού «η κρίση ήταν αποτέλεσμα της παραγωγικής καθίζησης της ελληνικής κοινωνίας», προς τι το παραμύθι με τους δράκους, τους δοσίλογους, τους μερκελιστές που διακήρυττε o Αλέξης Τσίπρας κι ο ΣΥΡΙΖΑ; Προς τι οι πομφόλυγες του Αλέξη Τσίπρα και των συνοδοιπόρων του όταν μας έλεγαν ότι η κρίση είναι σχέδιο των δανειστών για να μας αγοράσουν φτηνά;
Άκουσα την Μαρία Ρεπούση, να ζητά από τον ΣΥΡΙΖΑ ν’ αναλάβει πρωτοβουλίες για τη δημιουργία ενός προοδευτικού μετώπου. Ποιού προοδευτικού μετώπου; Αυτού στο οποίο μετέχει η ίδια και έγραψε στα σχολικά βιβλία ότι η Μικρασιατική καταστροφή ήταν… συνωστισμός;
Σκέφτηκα, επιπλέον, πόσο μεταλλαγμένη έννοια είναι η προοδευτικότητα στην χώρα μας. Σε σημείο που η Αριστερά, που δεν υπάρχει σχεδόν πουθενά παγκοσμίως, να θεωρείται πρόοδος!
Κι όχι μόνο αυτό. Ζήτησε η Ρεπούση από τον ΣΥΡΙΖΑ ν’ αναλάβει πρωτοβουλίες για τη δημιουργία ενός προοδευτικού μετώπου. Δηλαδή, ζήτησε πρωτοβουλίες Αριστερής ή Κεντροαριστερής κατεύθυνσης από ένα κόμμα που δεν είχε πρόβλημα να συνεργαστεί με την ψεκασμένη Δεξιά του Καμμένου και σήμερα ασκεί εξουσία με τον Τέρενς Κουίκ, την Παπακώστα, την Μεγαλοοικονόμου και έχει πρότυπο τον Πολάκη.
Άκουσα έναν άλλο, ομολογώ δεν τον ήξερα, Νίκος Μουζέλης το όνομά του, που έλεγε ότι στόχος της « Γέφυρας» είναι η συγκρότηση ενός προοδευτικού πόλου, ενώ ανέφερε ως αναγκαιότητα την αντιμετώπιση δυο βαρβαροτήτων, όπως είπε, του νεοφιλελευθερισμοί και του λαϊκισμού.
Σκέφτηκα ότι πέραν του ότι ο κρατισμός στην Ελλάδα δεν επέτρεψε ποτέ, όχι την εφαρμογή του νεοφιλελευθερισμού μα ούτε καν του φιλευθερισμού, πώς μπορεί να μιλά ένας άνθρωπος για λαϊκισμό μέσα στο άντρο του λαϊκισμού;
Προφανώς, αυτού του Μουζέλη, θα του έχει διαφύγει ο διαχωρισμός που ο Αλέξης Τσίπρας έχει κάνει πλειστάκις. Για τον λαό εναντίον των ελίτ – που είναι ο πλέον εμβληματικός διαχωρισμός στον οποίο επιδίδονται οι απανταχού λαϊκιστές.
Άκουσα με την προσήκουσα προσοχή που του αρμόζει και τον Νίκο Μπίστη. Τόσα κόμματα έχει αλλάξει ο άνθρωπος (ΚΚΕ, ΚΚΕ Εσωτερικού, Ανανεωτική Αριστερά, Συνασπισμό, ΔΗΜΑΡ, ΠαΣοΚ, Ελιά) κάτι περισσότερο θα ξέρει από εμένα τον μονόχνοτο.
Είπε, λοιπόν, ότι είναι πεπεισμένος πως ο ΣΥΡΙΖΑ κινείται προς την σωστή κατεύθυνση, ενώ συμπέρανε πως αυτό που χρειαζόμαστε σήμερα είναι «μια λογική αριστερά πολιτική»!
Αναρωτήθηκα, τι να εννοεί ο Μπίστης με την φράση «Λογική Αριστερά πολιτική»;
Να εννοεί τη συμφωνία των Πρεσπών; Να εννοεί το τέλμα της επένδυσης στο Ελληνικό; Να εννοεί την διάλυση της πρώην κερδοφόρας ΔΕΗ και των ΕΛΤΑ; Να εννοεί την ματωμένη φορολογία; Να εννοεί την πολιτική των επιδομάτων; Να εννοεί τις αθρόες ελληνοποιήσεις στις οποίες δεν αναφέρεται κανένας, ούτε καν η αξιωματική αντιπολίτευση; Να εννοεί ως «Λογική Αριστερά πολιτική» την εκατόμβη νεκρών στο Μάτι και στην Μάνδρα; Να εννοεί τον χαρακτηρισμό ακροδεξιοί και φασισταριά προς όλους όσοι έχουν διαφορετική άποψη;
Μα, Μπίστης είναι αυτός, δεν βρίσκεις άκρη…
Άκουσα πολλά και διάφορα. Σ’ ένα ακροατήριο που αποτελείτο ΜΟΝΟ από τον πρόεδρο της Βουλής, υπουργούς, βουλευτές και στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ!
Συμπέρασμα; Εγχείρημα καταδικασμένο εξ αρχής.
Δεν είναι μόνον τα πρόσωπα που αμπελοφιλοσοφούν. Είναι κι ότι δεν μετέχουν πρόσωπα που θα μπορούσαν ίσως να σηματοδοτούσαν κάποια ουσιαστική σύγκλιση της Κεντροαριστεράς.
Προσέξτε:
Δεν μπορούμε να γνωρίζουμε τι θα πράξουν στο παρασκήνιο οι Λαλιώτης και Παπανδρέου που εμφανίζονταν να είναι υπέρμαχοι της γέφυρας. Αλλά προχθές ήταν απόντες. Μάλιστα ο Γιώργος Παπανδρέου έκανε πολύ σκληρές δηλώσεις εναντίον του ΣΥΡΙΖΑ.
Σκέφτομαι και κάτι άλλο.
Αν ο Αλέξης Τσίπρας επιθυμούσε πραγματικά την μετατόπισή του στην Κεντροαριστερά, είχε πολλούς τρόπους να το πράξει. Χωρίς να έχει ανάγκη τους τριτοκλασάτους προθύμους.
Θα προχωρούσε σε κινήσεις ουσίας κι όχι εντυπωσιασμού για να έχουν πρωτοσέλιδα η Αυγή και η Εφημερίδα των Συντακτών.
Θα μπορούσε, επί παραδείγματι, στον ανασχηματισμό που έκανε να έθετε εκτός την ακροδεξιά συνιστώσα της κυβέρνησής του.
Θα μπορούσε να πετάξει εκτός τις φωνές των διάφορων Ρσπούτιν ή Πολάκηδων.
Θα μπορούσε να κάνει μια βαθιά αυτοκριτική, ζητώντας έστω κι εμμέσως συγγνώμη για όσα έπραξε αυτά τα τέσσερα χρόνια αλλά και ως αντιπολίτευση.
Θα μπορούσε, το σπουδαιότερο, να κάνει ένα μεγάλο συνέδριο επανίδρυσης του ΣΥΡΙΖΑ που θα επιβεβαίωνε την στροφή του προς την Κεντροαριστερά.
Αλλά δεν έκανε τίποτα από αυτά.
Απλά συνεννοήθηκε με κάποιους προθύμους, έβγαλαν και μια εφημερίδα μέσω Λιβάνη- Λαλιώτη για να υποστηριχθεί η … επιχείρηση Κεντροαριστερά, πήγαν κι όλοι μαζί στο σπίτι του γηραιού Λιβάνη για να του πουν χρόνια πολλά στην γιορτή του και θέλησαν εκβιαστικά να ηγεμονεύσουν την Φώφη και τη ΚΙΝΑΛ.
Όλα με τη λογική της ίντριγκας και της ανθρωποφαγίας. Άλλωστε, τόσο η Αριστερά όσο κι ο Αλέξης Τσίπρας διαθέτουν διδακτορικά στην ίντριγκα και στην ανθρωποφαγία.
Εν κατακλείδι. Καμιά κεντροαριστερά δεν συγκροτείται, κανένας προοδευτικός πόλος δεν γεννιέται και μάλιστα υπό την ηγεμονία του ΣΥΡΙΖΑ. Καμιά εκατοστή νοματαίοι που θέλουν να υποστηρίξουν τον Τσίπρα μαζεύονται και αμολάνε αρλούμπες σαν τους γέροντες της ΕΣΣΟ τους που πάσχουν πια από Αλτσχάιμερ.
Ο απλός κεντρώος κόσμος τους κοιτάζει και κουνά κοροϊδευτικά ή με οίκτο το κεφάλι.
Η πρωτοβουλία «Γέφυρα» είναι μια πανουργία υπέρ της εξουσίας του ΣΥΡΙΖΑ. Γερόντια που αφυπνίστηκαν από τον βαθύ ύπνο τους και τρομαγμένοι από την απειλή … του νεοφιλελευθερισμού, σπεύδουν να στρατευθούν στις τάξεις της τρέχουσας εξουσίας, υπέρ του λαού, που από τη φύση της η … ευγενής τους πολιτική συνείδηση έχει ταχθεί να υπερασπίζεται.
Μόνο που θα έπρεπε αυτά τα καθεστωτικά γερόντια να γνωρίζουν ότι τίποτα δεν μπορεί να διαγράψει την εμπειρία της κοινωνίας.
Θα ακούσουν σύντομα τη δυνατή φωνή της, όταν αυτή θα βγαίνει από την κάλπη…
