Ο Γιάννης Καφάτος σχολιάζει την επικαιρότητα που μερικές φορές είναι από μόνη της επιθεωρησιακό νούμερο. (και όταν δεν είναι την κάνει!)
Μπουρλότο όλα κατά το π@@@@ όλα…
- Διαφωνούμε… σε καίω!
- Συμφωνούμε ή διαφωνούμε δεν θα μάθω ποτέ – αλλά επειδή είσαι μαύρος, αδερφή, τσιγγάνος, μετανάστης … σε καίω!
- Πόσο αντέχουμε στη διαφωνία;
- Εκεί είναι που μετριέται η δημοκρατική και προοδευτική αντίληψη καθεμιάς και καθενός και όχι από το τι δηλώνει και πολύ περισσότερο από το τι ψηφίζει!
- Οι μολότοφ στα σπίτια βουλευτών που ψήφισαν υπέρ της Συμφωνίας των Πρεσπών (αφορμή για τις παρακάτω σκέψεις) είναι η κορυφή ενός παγόβουνου που, σε αντίθεση με τους πάγους της γης που λιώνουν, αντρειώνεται υψώνεται και χωρίζει πολίτες.
- Οι διαφωνίες είναι συστατικό στοιχείο της δημοκρατίας!
- Ακόμη και στον έρωτα ο διαφωνίες είναι ένα …αλατοπίπερο στη σχέση.
- Γιατί λοιπόν η διαφωνία με κάποιον, έφτασε στο σημείο να αποτελεί τελικά «κίνητρο» για αξιόποινες πράξεις;
- Είναι δεδομένο ότι ζούμε σε μια εποχή που κάθε πράξη ερμηνεύεται, φιλτράρεται, αποδομείται, λοιδορείται, αποθεώνεται στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Αυτό επίσης σημαίνει ότι πολύ γρήγορα γίνεται γνωστή και μπορεί να προκαλέσει όλα αυτά τα παραπάνω.
- Η αγριότητα που επικρατεί στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, εκεί που οι επαναστάτες του πληκτρολογίου νομίζουν ότι αλλάζουν τον κόσμο παγιδευμένοι σε ένα σκασμό ναρκισσισμού που μετράει «like» είναι πλέον καταγεγραμμένη αλλά όχι επαρκώς τεκμηριωμένη.
- Από την αγριότητα του πληκτρολογίου όμως μέχρι τις δολοφονικές επιθέσεις πόση απόσταση χρειάζεται να διανυθεί;
- Η πολιτική ορθότητα της εποχής ενοχοποιεί γραπτά κείμενα, και αυτά μέσα από το Facebook και το Twitter εύκολα βαφτίζονται ως «προκηρύξεις τρομοκρατικής οργάνωσης».
- Επίσης η ευκολία που προσφέρουν τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης κάνει το «τόσο» …τόσο.
- Οι φωτογραφίες των «ενόχων» μαζί με τα «ένοχα» κείμενα κοινοποιούνται και με γεωμετρική πρόοδο φτάνουν σε χιλιάδες μάτια.
- Κι έτσι, όπως όλα γίνονται εύκολα πια στην κομπιουτεραρισμένη ζωή μας, εύκολα ένας «ένοχος» καθίσταται στόχος.
- Αλλά για μπάστα λίγο: εξακολουθώ να μην μπορώ να δεχτώ ότι κάποιος που διαφωνεί με κάποιον θα πάει να του κάψει το αυτοκίνητο, το σπίτι, θα απειλήσει τα παιδιά του, την ίδια του τη ζωή γιατί διάβασε ένα στάτους.
- Η βία είναι στοιχείο της εποχής, αλλά αυτό δε σημαίνει ότι πρέπει να το αποδεχτούμε και ακαδημαϊκά να προσπαθεί ο καθένας να το εξηγήσει.
- Είναι πολύ άρρωστο αυτό που συμβαίνει. Και τελικά αυτή ασθένεια φαίνεται ότι είναι πολλαπλώς κολλητική.
- Η ευθύνη του καθενός από εμάς είναι μεγάλη στο κομμάτι που αφορά στον περίγυρό του.
- Η ευθύνη των πολιτικών κομμάτων είναι κι αυτή μεγάλη όταν για ψηφοθηρικούς λόγους χαϊδεύουν αυτιά για κάθε θέμα – και το θέμα της βίας εναντίον των διαφωνούντων είναι κομβικό θέμα δημοκρατίας και τα αποτελέσματά του είναι ορατά και άθλια και δεν επιδέχονται κανενός άλλοθι.
- Είναι ωραίο να διαφωνούμε και πρέπει να επανεφεύρουμε την ανεκτικότητα και τον σεβασμό.
- Προσωπικά δεν «καταδικάζω τη βία από όπου κι αν προέρχεται» έτσι απλώς ως ένα σύνθημα πολιτικής ορθότητας (αυτό είναι ένα μεγάλο θέμα) αλλά καταδικάζω τον τσαμπουκά που θέλει να δείξει ένας ή πολλοί νταήδες σε κάποιον επειδή διαφωνούν μαζί του!
- (και για το θέμα των βουλευτών που κάνουν κάτι με το οποίο διαφωνούμε μπορούμε να τους κράξουμε, μπορούμε να μην τους ψηφίσουμε αλλά δεν μπορούμε να τους κάψουμε!!!).
Γιάννης Καφάτος
