Η κατάσταση με την ανομία και την διακριτική ανοχή -αν όχι προστασία- προς τον κάθε λογής αντιεξουσιαστή –μπαχαλάκη- έχει φτάσει στο απροχώρητο.
Η επίθεση εναντίον αστυνομικών και οι τραυματισμοί τους μέσα στον καλύτερα φυλασσόμενο χώρο της Αθήνας, δηλαδή μέσα στο δικαστικό μέγαρο της Λεωφόρου Αλεξάνδρας, αποτελεί την μέγιστη ντροπή του κράτους, της κυβέρνησης, της αστυνομίας.
Μια ντροπή που κτύπησε κόκκινο όταν η υφυπουργός Παπακώστα βγήκε στην τηλεόραση και χωρίς ίχνος τσίπας κάλεσε τους αστυνομικούς να αυτοπροστατευθούν!!!
Είπε, δηλαδή, στους ανθρώπους που είναι επιφορτισμένοι να προστατεύουν την κοινωνία ότι το κράτος κι η κυβέρνηση δεν μπορούν να τους εγγυηθούν τίποτα. Ούτε καν την σωματική τους ακεραιότητα.
Ντροπή δική της, ντροπή του κράτους.
Ενώ, λύθηκε σε πολλούς η απορία για ποιον λόγο –επί δεκαετίες- ουδείς πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας της έδινε γαλόνια.
Το απίστευτο της υπόθεσης είναι ότι οι αστυνομικοί τις έτρωγαν από τους αντιεξουσιαστές μέσα στα δικαστήρια, κάποιοι κατέληξαν στο νοσοκομείο κι ο επικεφαλής των αστυνομικών δυνάμεων, παρ’ ότι του ζητήθηκε βοήθεια και συλλήψεις συγκεκριμένων προσώπων, έκανε το παγόνι.
Ρεζιλίκι! Ντροπή! Κατάπτωση!
Λίγες μέρες πριν οι Ρουβίκωνες έκαναν έλεγχο στοιχείων σε αστυνομικούς, και λίγο καιρό πριν… προστάτεψαν τον φρουρό στην πρεσβεία του Ιράν, βγάζοντάς τον έξω από το φυλάκιο να μην τον τραυματίσουν τα τζάμια που έσπαζαν με βαριοπούλα!
Κι ουδείς ασχολείται. Λες κι αυτές οι ομάδες των αντιεξουσιαστών αποτελούν ιερές αγελάδες της κυβέρνησης. Όπως τότε που τους συνέλαβε η αστυνομία κι ο πρόεδρος της Βουλής ζήτησε να τους γυρίσουν στον τόπο του εγκλήματος κι έκαναν τα περιπολικά ταξί….
Είναι ξεκάθαρο ότι οι περίεργοι αυτοί τύποι ζουν ανεξέλεγκτοι κι ασύδοτοι. Κι αυτό πλέον δεν αμφισβητείται αφού όταν επιτρέπεται στην αστυνομία να δρα, μπορεί και κάνει τη δουλειά της. Όπως έγινε μ’ εκείνους που κτύπησαν τον Μπουτάρη. Τότε η αστυνομία χωρίς παρεμβάσεις, τους ταυτοποίησε στο άψε σβήσε, τους συνέλαβε, τους πήγε αυτόφωρο και καταδικάστηκαν.
Το βέβαιο είναι ότι η συγκεκριμένη κυβέρνηση διαθέτει μια διαχρονική εμμονή που στην παρούσα φάση είναι παντελώς αντιφατική.
Από τη μια κυβερνά τη χώρα και από την άλλη θέλει να διατηρεί τα χαρακτηριστικά του ΣΥΡΙΖΑ του 3%. Εξ ου και οι κάθε είδους Ρουβίκωνες είναι δικά τους παιδιά, όπως είχε πει και ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης Γιάννης Δραγασάκης.
Σ’ αυτά πρέπει να προστεθούν και τα λογής λογής Αριστερά ιδεολογήματα.
Η αστυνομία για τον ΣΥΡΙΖΑ είναι εξ’ ορισμού κακή, αποτελεί ένα καταπιεστικό αντιλαϊκός μηχανισμό στην υπηρεσία της άρχουσας τάξης.
Ναι αυτής της …εχθρικής άρχουσας τάξης, με την οποία, κατά τα άλλα, αλληλοθωπεύονται στα μάγουλα.
Ταυτοχρόνως, στην Αριστερή πολιτική κουλτούρα αποτελεί θέσφατο το ιδεολόγημα ότι το σημερινό κοινωνικό περιθώριο, το «λούμπεν προλεταριάτο» που έλεγε ο Μαρξ, είναι αδύνατο, χρίζει προστασίας και σε συνθήκες κοινωνικής έκρηξης για τη λαϊκή απελευθέρωση, είναι εν δυνάμει σύμμαχος των πρωτοπόρων αριστερών δυνάμεων. Εξ ου και η στάση της ανεκτικότητας. Η οποία αποτελεί στην Αριστερά. Και δεν εξαλείφεται.
Να πούμε και κάτι ακόμη για να είμαστε δίκαιοι στις κρίσεις μας.
Το ζήτημα με την ανομία των αντιεξουσιαστών δεν είναι τωρινό. Απλά τώρα δρουν ασύδοτοι.
Το ζήτημα όμως κορυφώθηκε και χάθηκε το παιγνίδι της ευνομίας κυρίως από τις κυβερνήσεις του ΠαΣοΚ αλλά και από τις κυβερνήσεις του Κώστα Καραμανλή.
Ας μη ξεχνάμε ότι επί ημερών διοίκησης της αστυνομίας από τον σημερινό πρόεδρο της Δημοκρατίας, χάθηκε η μπάλα κυριολεκτικά. Πυρπολήθηκε και κάηκε η Αθήνα υπό την διακριτική παρακολούθηση της πολιτικής ηγεσίας. Μη τυχόν και δράσει το κράτος κι οι δυνάμεις του και τους αποκαλέσουν ή χαρακτηρίσουν φασίστες…
Μα η ανομία πια είναι γενικευμένοι.
Δεν είναι μόνο ότι με το νόμο Παρασκευόπουλου άνοιξαν οι πόρτες των φυλακών και βγήκε συνεχίζοντας τη δράση του κάθε καρυδιάς καρύδι. Είναι ότι και μέσα στα Πανεπιστήμια γίνεται της εκδιδομένης γυναικός από ομάδες που πουλάνε από τσιγάρα μέχρι ναρκωτικά. Ουδείς ασχολείται παρά μόνο κάποιοι καθηγητές που μπαίνουν στο στόχαστρο κιόλας. Μόλις χθες έγινε καταγγελία από καθηγητή ο οποίος έπεσε θύμα κλοπής και ξυλοδαρμού μέσα στο ΑΠΘ. Το οποίο έχει γίνει τεκές και η Θεσσαλονίκη μόλις που αχνοφαίνεται από τα ντουμάνια.
Κάτι ακόμη. Το ζήτημα είναι εξόχως σοβαρό σοβαρό αναφορικά με την πλήρη αποδιοργάνωση της αστυνομίας. Η σημερινή ηγεσία της, για μια καρεκλίτσα αφήνει στο έλεος της τύχης τους άνδρες της. Κι όταν ο ηγέτης κοιτάζει μόνο την καρεκλίτσα του που του επιδόθηκε με κομματικά κριτήρια και δεν προστατεύει όλους εκείνους που πρέπει να βγουν στους δρόμους για να προστατέψουν εμάς, αφόδευσε μέσα Πολυχρόνη που δεν γίναμε ευζώνοι…
Κλείνοντας τούτο το σχόλιο, είναι αναπόφευκτες δυο ερωτήσεις:
- Δεν έχει τύψεις στον ύπνο ο αρχηγός της Αστυνομίας που άνθρωποί του κτυπιούνται και ρεζιλεύονται και το Σώμα διασύρεται;
- Μπορεί κάποιος ή κάποια (Αρχηγός Αστυνομίας ή οι κυρίες Γεροβασίλη και Παπακώστα) να μας πουν πειστικά και ξεκάθαρα για ποιον λόγο δεν έγιναν συλλήψεις εκείνων που επιτέθηκαν και ξυλοκόπησαν τους αστυνομικούς; Και δη από συναδέλφους τους που ήταν παρόντες αλλά ο επικεφαλής τους μιλούσε στο κινητό του;
Είπαμε, πειστικές απαντήσεις. Κι όχι του τύπου ότι δεν συλλάβαμε κανέναν για να μη γενικευθούν τα επεισόδια στην Αθήνα…
