Ο Γιάννης Καφάτος σχολιάζει την επικαιρότητα που μερικές φορές είναι από μόνη της επιθεωρησιακό νούμερο. (και όταν δεν είναι την κάνει!)
Λόγια θολωμένα … μη σου «κάτσουν»…
- Η μάχη της ατάκας! Αυτή η λαίλαπα που έχει γεμίσει ασφυκτικά όσο χώρο είχαν αφήσει στην έκφραση της πολιτικής οι πολιτικοί μας…
- Έχω βαρεθεί να το επισημαίνω ότι οι πολιτικοί σκέφτονται και εκφράζονται πλέον με ρυθμούς Twitter και Facebook.
- Το κακό είχε ξεκινήσει με την τηλεόραση και την αγωνία τους να πουν την ατάκα που θα τους έβαζε για μερικά δευτερόλεπτα στο δελτίο ειδήσεων.
- «Η σοφία» που θα τους έκανε πρωτοσέλιδο και θα έφερνε πολλές αναπαραγωγές στο ίντερνετ.
- Μετά ήρθε το Twitter που λόγω του περιορισμού των χαρακτήρων έπρεπε να γίνουν και λακωνικοί.
- Καταλαβαίνεις ότι άνθρωποι είναι κι αυτοί! Τι να πρωτοκάνουν; Να σκεφτούν, το πουν πρώτοι, να το πουν σύντομα… ε, δε θέλει και πολύ ο ευτελισμός της όποιας πολιτικής σκέψης είχαν να μας παρουσιάσουν!
- Το πρόβλημα είναι ότι η βιασύνη και η αγραμματοσύνη (αρκετών δυστυχώς) παρήγαγε αποτελέσματα «πολιτικού λόγου» πεζοδρομιακού επιπέδου και μιας αβάσταχτης ριχότητας.
- Αλλά ακόμη κι όταν δεν βιάζονται, στο πλαίσιο μιας συνέντευξης για παράδειγμα, δεν δίνουν έναν μεστό λόγο. Λένε «ατάκες»!
- Ατάκες όμως γράφουν ο Αλέξανδρος Ρήγας, ο Καπουτζίδης, ο Ρέππας με τον Παπαθανασίου. Καλές ατάκες, με νόημα και πληρώνονται γι’ αυτό.
- Εσύ υπουργέ μου, βουλευτή μου, αιρετέ μου και αιρετή μου δεν γράφετε σίριαλ και ψάχνετε τις ατάκες που θα μείνουν και το επόμενο μεσημέρι θα τις λένε στα καφενεία, ή στα σύγχρονα «καφενεία» τύπου Facebook και Twitter!
- Και κάπου έλεος: Δεν σας φταίνε οι δημοσιογράφοι γι’ αυτά που λέτε εσείς, με το στοματάκι σας και μετά το όποιο κράξιμο αρχίζετε το κλαψομουρμούρισμα περί «διαστρέβλωσης»! (και φυσικά δεν αναφέρομαι σε περιπτώσεις που δυστυχώς έγινε από μέσα και πρόσωπα θελημένη διαστρέβλωση δηλώσεων και απόψεων)
- Φωνάζει ο Πολάκης για την λέξη «θολώνει» (η εικόνα των νεκρών το έργο της κυβέρνησης στο Μάτι) και με το γνωστό του ύφος τα βάζει με τα μέσα.
- Λέει η Δούρου «έκατσε η στραβή στη βάρδια μου» (το έφερε ως παράδειγμα, δεν ήταν αυτή η βασική της έκφραση, αλλά το είπε και αυτό μεταξύ των άλλων)
- Και φυσικά είτε συμπαθείς, είτε αντιπαθείς, είτε είσαι πολιτικά συμπορευόμενος είτε αντιπολιτευόμενος με τα συγκεκριμένα πρόσωπα δεν μπορεί να ανεχθείς την ασέβεια πάνω από 90 νεκρούς.
- Σημασία έχει και πώς το λες ρε παιδί μου, αυτό θέλω να πω! Μου τό ‘λεγε κι η μάνα μου όταν μικρός πεισματάρης απαιτούσα: Σημασία έχει πώς ζητάς κάτι για να βγεις κερδισμένος.
- Στην πολιτική ισχύει ακόμη περισσότερο. Θέλει προσοχή ο λόγος, οι λέξεις και φυσικά το ύφος!
- Γιατί δεν έχουν καταλάβει το απλό: Είμαστε όλοι περαστικοί, είμαστε άνθρωποι που έχουμε δικαίωμα και στο λάθος, και στην ανικανότητα, και στην περιορισμένη αντίληψη κάποιων πραγμάτων.
- Σημασία όμως έχει αυτό: Να έχεις μάθει από μικρός ότι παίζει ρόλο ο τρόπος!
- Το κυνήγι της ατάκας και της «αθανασίας» των like μόνο σε μεγάλους λάκκους οδηγεί.
- Και μέσα σ’ αυτούς τους λάκκους υπάρχει δυσωδία, θολούρα και μαυρίλα και αντιαισθητικοί βαρδιούχοι όλων των λογιών!
- Σκεφτείτε, αργήστε να μιλήστε αλλά μιλήστε με έναν τρόπο. Αφήστε την ευγένεια και την καλλιέργεια να πιάσει λίγο χώρο μέσα στο κεφάλι σας που ξεχειλίζει από ιδέες και οράματα για να μας σώσετε. Για να μας τα μεταφέρετε χρειάζεται «τρόπος» όχι ατάκες και ξεράσματα!
Γιάννης Καφάτος
