Η Χαρούλα πάντα η ίδια…
Ο Μάκης και η Χαρούλα πηγαίνουν για ψάρεμα. Κάποια στιγμή ο Μάκης πιάνει ένα μεγάλο ψάρι, αλλά η Χαρούλα που είναι αδέξια, το αφήνει να ξαναπέσει στη θάλασσα, οπότε ο Μάριος παρατάει το καλάμι του, παίρνει μία βαθιά ανάσα και λέει στην Χαρούλα:
-Ξέρεις τη μετεμψύχωση;
-Όχι, λέει η Χαρούλα με ηλίθιο ύφος.
-Λοιπόν, μετεμψύχωση είναι, όταν πεθαίνεις και η ψυχή σου ξαναζεί σε άλλα πράγματα. Για παράδειγμα σε θάβουν στο νεκροταφείο και…
-Σιγά ρε! λέει η Χαρούλα χαζά. Δεν θέλω να με θάψουν εμένα.
-Παράδειγμα είναι, βρε βούρλο! Σε θάβουν σε ένα τάφο και η ψυχή σου πάει σε ένα μικρό λουλούδι που φυτρώνει από πάνω. Μετά περνά μία αγελάδα, τρώει το λουλούδι και η ψυχή σου μεταφέρεται στην αγελάδα. Με παρακολουθείς τι λέω;
-Και βέβαια σε παρακολουθώ…
-Μετά η αγελάδα κατουράει , αλλά η ψυχή σου μένει ακόμα μέσα στην αγελάδα. Μετά η αγελάδα χωνεύει και κάνει ένα μεγάλο… σκατό. Τότε η ψυχή σου περνάει σ’ αυτό. Περνάω εγώ, το βλέπω και ξέρεις τι λέω;
-Που να ξέρω εγώ! λέει η Χαρούλα με χαζό ύφος.
-Λοιπόν, λέω: «Βρε! Βρε την παλιό – Χαρούλα! Όπως και να ΄χει πάντα η ίδια, πάντα η ίδια…
ΓΝΩΜΙΚΟ
Τις προσβολές γράψτε πάνω στην άμμο, τις ευεργεσίες χαράξτε πάνω στο μάρμαρο.
Pierre Claude Boiste – (Γάλλος λεξικογράφος ) – 1765-1824
