Ο Σεπτέμβρης είναι ο μήνας των σταφυλιών, των κρασιών, των αρωμάτων. Γευστικές αναμνήσεις με άρωμα μούστου και πετιμεζιού με λαχταριστά φρεσκοψημένα κουλουράκια υπέροχα που συντρόφευαν τον καφέ μου.
Η μητέρα μου τα έφτιαχνε σε διάφορα σχήματα και μεγέθη σαν κουλουράκια, σαν σαλιγκάρια, σαν πλεξούδες. Την συνταγή δεν πρόλαβα να την ζητήσω πριν αρρωστήσει από αλζχάιμερ και όποτε προσπάθησα δεν τα κατάφερα. Η έκπληξη ήρθε την σωστή στιγμή από την Κάρυστο, όταν η Μαρία Ντασίου μου έφτιαξε τυχαία πλεξούδες πετιμεζιού και δοκιμάζοντάς τα δάκρυσα… ακριβώς η ίδια γεύση… με την πρώτη δαγκωνιά… είναι η πρώτη φορά που το αποκαλύπτω… ζήτησα και δεύτερο κουλουράκι και εκείνη μου έδωσε το μισό ταψί και την συνταγή. Τα πήρα στην Αθήνα και έδωσα ένα και στη μητέρα μου … εκείνη χαμογέλασε … ίσως κάτι θυμήθηκε … ποιος ξέρει.
Τα έφτιαξα δίνοντας το σχήμα που έδινε η μαμά.
Πάντως το πετιμέζι είναι ιδιαίτερα γευστικό και η διατροφική του αξία μεγάλη άρα πρέπει να το βάλουμε στη διατροφή μας όχι μόνο στα γλυκά αλλά και στις σαλάτες αντί για μπαλσάμικο. Υπόσχομαι συνταγές… προσεχώς.
Κουλούρια πετιμεζιού της μαμάς
Υλικά
1 κρασοπότηρο πετιμέζι
¼ κρασοπότηρο νερό
1 ½ κρασοπότηρο ελαιόλαδο
1 κρασοπότηρο ζάχαρη ή και λιγότερο
1 ½ κ.γ. κανέλα
1 κ.γ. γαρίφαλο
1 κ.γ. κοφτό σόδα
1 σφηνάκι κονιάκ
Ξύσμα από μισό πορτοκάλι ακέρωτο
600 – 700 γραμμάρια αλεύρι για όλες τις χρήσεις
Τρόπος παρασκευής
Στον κάδο του μίξερ ρίχνουμε το πετιμέζι, το νερό, το ελαιόλαδο, το κονιάκ, τη ζάχαρη.
Τα χτυπάμε δυνατά και προσθέτουμε το ξύσμα πορτοκαλιού, την κανέλα και το γαρίφαλο.
Κοσκινίζουμε το αλεύρι να «οξυγονωθεί» και μαζί με την σόδα τα προσθέτουμε στο μείγμα.
Συνεχίζουμε να ζυμώνουμε μέχρι να πετύχουμε μια ζύμη πολύ μαλακή και εύπλαστη.
Στη συνέχεια πλάθουμε τα κουλουράκια μας.
Τα αραδιάζουμε στο ταψί που έχουμε στρώσει με αντικολλητικό χαρτί.
Ψήνουμε σε καλά προθερμασμένο φούρνο στο αερόθερμο στους 160οC για 15 λεπτά περίπου.
Αφήνουμε να κρυώσουν χωρίς να τα σκεπάσουμε για να παραμείνουν τραγανά.
