Το 2007, όταν το ΑΕΠ της χώρας μας ήταν 223,2 δις ευρώ, το κράτος εισέπραξε συνολικούς φόρους 48,6 δις. Δηλαδή, ως ποσοστό του ΑΕΠ τα έσοδα ήταν περίπου στο 21,7%.
Το 2017, η εκτίμηση των πάντων για το ΑΕΠ αναφέρει ότι θα κλείσει περίπου στα 178 δις ευρώ. Και το σύνολο των φόρων – εσόδων θ’ ανέλθει σε 51 δις ευρώ. Δηλαδή, ως ποσοστό του ΑΕΠ θα είναι στο 28,65%!!! Οι φορολογούμενοι θα κληθούν να πληρώσουν 2,5 δις περισσότερο από το 2007, όταν το ΑΕΠ έχει μειωθεί μέσα σε 10 χρόνια κατά 45,2 δις!
Πώς μπορούμε λοιπόν να μιλάμε για ανάπτυξη; Πώς μπορούμε να μιλάμε για καλύτερες ημέρες. Πώς τολμά ο πρωθυπουργός να λέει σε διαγγέλματα ότι τώρα όλα τελείωσαν κι ότι θα δούμε φως στο τούνελ;
Ακόμη κι ένα μικρό παιδί γνωρίζει πια ότι η οικονομία με τέτοια φορομπηχτική πολιτική δεν μπορεί ν’ αναπνεύσει. Δεν μπορεί να βρει τον βηματισμό της. Όταν ο μόχθος, το ρίσκο κι η ικανότητα κάθε οικονομικού παράγοντα, κάθε εμπόρου, επιχειρηματία, αγρότη, αντί να διοχετεύεται στην παραγωγή και να τροφοδοτεί την ανάπτυξη, τροφοδοτεί και συντηρεί το κράτος με τις αντιπαραγωγικές δομές, τη γραφειοκρατία και το ξεπερασμένο μοντέλο κρατικής οργάνωσης και λειτουργίας, δεν πρόκειται στο αιώνα τον άπαντα να δει η χώρα άσπρη μέρα.
Όταν αφαιρούνται πόροι από την παραγωγική οικονομία για να συντηρηθεί η μούχλα της αντιπαραγωγικής και απαρχαιωμένης κρατικής μηχανής και ταυτοχρόνως ΔΕΝ παράγουμε τίποτα, οι θέσεις εργασίας θα συνεχίσουν να χάνονται.
Όταν αφαιρούνται πόροι από τους πολίτες μέσω των υπέρογκων φόρων, οι τράπεζες συνεχίζουν να αποστερούνται τις καταθέσεις που χρειάζονται για να χρηματοδοτούν την πραγματική οικονομία. Χώρια που δημιουργείται συν των χρόνω τεράστιο ιδιωτικό χρέος, αφού επιχειρήσεις κι ιδιώτες αναγκάζονται να δανείζονται με υπέρογκα επιτόκια για να πληρώνουν τις υποχρεώσεις τους στο κράτος.
Εν κατακλείδι: Όσο δε μειώνεται δραστικά το κράτος για να μειωθεί και η φορολογία συντήρησής του, η ανάπτυξη θα είναι όνειρο και δη απατηλό η οικονομία εγκλωβισμένη στον φαύλο κύκλο της ύφεσης που δημιουργείται από τους υπέρμετρους φόρους όσων παράγουν…
Το έχουμε ξαναπεί: Ακόμη κι αν μας χαριστεί ολόκληρο το χρέος, εμείς σε ένα χρόνο πάλι χρέος θα έχουμε!
Ακούτε σύντροφοι φορομπήχτες;
