Ομολογώ ότι για άλλη μια φορά μου προκάλεσε θλίψη η εικόνα του Αλέξη Τσίπρα να επιχειρεί να πείσει τον πρόεδρο του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, Ντόναλντ Τουσκ, περί της ανάγκης να γίνει… πολιτική διαπραγμάτευση.
Και σκέφτηκα ότι μωραίνει ο κύριος ον βούλεται απωλέσαι.
Ο Πρωθυπουργός κι η κοινοβουλευτική πλειοψηφία του κινούνται μεταξύ αγραμματοσύνης και αυταπάτης. Κι αν για την αγραμματοσύνη τους εμείς δεν μπορούμε να κάνουμε πολλά πράγματα, για τις αυταπάτες τους όφειλαν να κάνουν εκείνοι.
Όμως, επειδή η αγραμματοσύνη παράγει την αυταπάτη, φαίνεται ότι όσα πέρασε ο τόπος το πρώτο εξάμηνο του 2015 δεν τους έγινε μάθημα. Τότε που διαλύθηκε ολοσχερώς η οικονομία κι εκείνοι με τα πουκάμισα έξω και μαγκιά χιλίων καρδιναλίων έβγαιναν σε μπαλκόνια και τηλεοράσεις και φώναζαν ότι οι δανειστές «θα μας τα δώσουν επειδή δεν τους συμφέρει να γίνει αλλιώς» ή «θα πας παρακαλάνε να μας δανείσουν» ή ακόμη ακόμη «εμείς θα παίζουμε τα νταούλια κι αυτοί θα χορεύουν»! Μας μίλαγαν για περηφάνια αλλά τη μόνη περηφάνια που είδαμε ήταν αυτή, η ανορθόγραφα διατυπωμένη στο διαδίκτυο από τα επίσης αγράμματα παπαγαλάκια τους. Τα ξεχάσαμε;
Ξεχάσαμε ότι τα ξεκούμπωτα πουκάμισα και τα δήθεν αντισυμβατικά σακίδια στην πλάτη μας κόστισαν 85 δις και κλειστές τράπεζες; Ξεχάσαμε ότι με τις παλινωδίες τους συνειδητοποίησε ολόκληρη η υφήλιος ότι τούτοι οι δογματικοί Αριστεροί και οι γραφικοί Ακροδεξιοί παραστάτες τους αγνοούσαν κι αγνοούν ακόμη και στοιχειώδεις λειτουργίες της Ευρωπαϊκής Ένωσης ή των Κεντρικών Τραπεζών;
Ξεχάσαμε το απόλυτο ξεβράκωμα της κυβέρνησης με την υπογραφή του τρίτου και πιο επώδυνου μνημονίου κι ένα χωρίς νόημα δημοψήφισμα;
Ή ξεχνάμε ότι το κόστος του συνολικού λογαριασμού το πληρώνουμε όλοι και κυρίως οι εργαζόμενοι στον ιδιωτικό τομέα, οι αγρότες κι όσοι δεν μισθοδοτούνται από το δημόσιο;
Ξεχνάμε ότι γίνεται συστηματικά μια παλαβή «διαπραγμάτευση» που παραχωρεί τα πάντα στους δανειστές κι από την άλλη δεν εφαρμόζεται τίποτα, οι μεταρρυθμίσεις και αποκρατικοποίησεις είναι «παγωμένες» κι οι δαπάνες του κράτους παραμένουν στα ύψη ή αυξάνονται ακόμη περισσότερο;
Ξεχνάμε ή δεν βλέπουμε ότι η κυβέρνηση αφήνει ανέπαφη τη μισθοδοσία και τα προνόμια του δημοσίου και περικόπτει ακόμη και χρήσιμες λειτουργικά δαπάνες, όπως αυτές των νοσοκομείων;
Ξεχνάμε ότι ακόμη και σήμερα κάνει προσλήψεις στο δημόσιο, την ώρα που πνίγει τον ιδιωτικό τομέα με τους φόρους και τις ανεξόφλητες οφειλές δισεκατομμυρίων προς αυτόν;
Ή κάνουμε ότι δεν βλέπουμε πως με χρηματοδότηση του Ασφαλιστικού σε ποσοστό 10% του ΑΕΠ δεν μπορούμε να πάμε μακριά τη βαλίτσα;
Όσες συμφωνίες κι αν γίνουν, όσα μέτρα κι αν ληφθούν το αποτέλεσμα θα είναι το ίδιο αν δεν μπει μαχαίρι στις «ιερές δαπάνες» των αντιπαραγωγικών τομέων του δημοσίου.
Θα δουλεύει ο ιδιωτικός τομέας για να πληρώνει φόρους και ασφαλιστικές εισφορές προκειμένου να συντηρείται η μούχλα.
Κι ο λογαριασμός συνεχώς θα μεγαλώνει…
Όμως εμείς θα κάνουμε διαπραγμάτευση με … ηπαιρειφάνεια!
Μακάρι να διαψευστώ. Και να μη συνεχίσουμε να επιβιώνουμε με τεχνητές αναπνοές, ψέματα και μαντζούνια…
