Πραγματικά, θα ήθελα πολύ, θα ευχόμουν, το ταλέντο και η ευφυΐα να πηγαίνουν μαζί με την καλοσύνη και την γενναιοδωρία.
Δεν ξέρω γιατί, ως αιθεροβάμων ή ουτοπίστρια, πίστευα ότι το ταλέντο και η ευφυΐα, ως θεία δώρα, καθιστούν τον άνθρωπο αυτόνομο και αυτάρκη, ώστε να μη χρειάζεται να υπεισέρχεται ανίερες μεθόδους για να επιδειχθεί, να ξεγελάσει, να πετύχει.
Θεωρούσα ότι το ταλέντο σε κάνει και γενναιόδωρο.
Να προσφέρεις απλόχερα αυτό που έχεις και αυτό που νοιώθεις σε όσους υστερούν και σε όσους στερούνται.
Θεωρούσα ότι η ευφυΐα σε κάνει ταπεινό και σου διδάσκει καλοσύνη και αγάπη.
Όμως μεγαλώνοντας και κυρίως λειτουργώντας σε αυτό το επάγγελμα, έμαθα ότι μαζί με το ταλέντο και την ευφυΐα πρέπει να υπάρχουν οικογενειακές καταβολές ήθους, αγωγή από το σπίτι, παιδεία, γνώση, ενσυναίσθηση.
Επίσης καθαρή ψυχή κι ευγενική.
Πρόθυμα αυτιά να ακούσουν και πρόθυμα χέρια να χαϊδέψουν και να βοηθήσουν.
Η πρώτη απογοήτευση ήρθε από τους πολιτικούς όλων των κρατών του κόσμου που ενώ έχουν ταλέντο και ευφυΐα, δεν διαθέτουν καλοσύνη και γενναιοδωρία.
Η δεύτερη απογοήτευση ήρθε από τους πλεονέκτες, που όσα ταλέντα και όση ευφυΐα και να έχουν, τα θέλουν όλα για πάρτι τους.
Τίποτα δεν μοιράζονται.
Επειδή όμως είμαι αισιόδοξη, η ελπίδα μου θα είναι πάντα οι νέες γενιές.
Οι νέοι άνθρωποι.
Ας τους δείξουμε τον δρόμο και ας τους αφήσουμε τον χώρο.
Μπορούμε.
