Ισορροπίες….
Να κρατάς συνεχώς ισορροπίες…
Ισορροπίες στη δουλειά, ισορροπίες στο σπίτι, ισορροπίες με τους φίλους, με τους διευθυντές, με τους υφισταμένους, με τους ερωτικούς συντρόφους, με τους φίλους ετών που ξαφνικά πρέπει στο FB να κρατάς ισορροπίες, μη και εκφράσεις αντίθετες πολιτικές απόψεις και θυμώσουν, (κάτι που δεν θέλεις γιατί κατά τα άλλα τους εκτιμάς), ισορροπίες με τους συγγενείς που κρατάνε χρόνια….
Και μέσα σε όλα αυτά να προσπαθείς να συντηρείς την προσωπικότητά σου.
Κουράστηκα, βαρέθηκα….
Με τόσες ισορροπίες, έχω γίνει ακροβάτης, χρόνια τώρα…
Κρίμα, γιατί αν το ήξερα, θα είχα εξασκηθεί από μικρή και θα πραγματοποιούσα και το παιδικό μου όνειρο που ήταν να δουλεύω σε τσίρκο. Να γυρίζω όλο τον κόσμο και όλη μου η ζωή νομαδική, χωρίς σπίτι και χωρίς πατρίδα.
Όμως το σκοινί της ισορροπίας μπορεί και να σπάσει.
Βέβαια δεν με φοβίζουν οι πτώσεις….Έχω ”πέσει” τόσες φορές στη ζωή μου, αλλά ξέρω τον τρόπο να ξανασηκώνομαι.
Υπάρχει βέβαια και άλλος τρόπος, εκτός από την βάσανο των ισορροπιών. Υπάρχει η αδιαφορία. Και να μην σε νοιάζει αν δεν τους αρέσει.
Δεν είναι δύσκολο. Απόφαση θέλει. Λες;
Αλλά όχι. Επειδή ξέρω ότι οι σκέψεις και τα λόγια δημιουργούν κραδασμούς, αποφασίζω τώρα και αλλάζω.
Τέρμα η σπατάλη ισορροπιών.
Ισορροπίες θα κρατάω με όσους τις καταλαβαίνουν, τις σέβονται και κάνουν το ίδιο και για μένα.
Και επειδή κάθε προσπάθεια να κρατήσω ισορροπίες με άνθρωπο που δεν το αξίζει ισούται με συμβιβασμό και επειδή δεν υπάρχει έντιμος συμβιβασμός, απλά είναι άλλη μια υποχώρηση, τέρμα οι υποχωρήσεις, οι συμβιβασμοί και οι ισορροπίες για να είναι όλοι γύρω ευχαριστημένοι, εκτός από μένα που θα είμαι απλώς, ζορισμένη.
