« Σ’ όλη μου τη ζωή περιπλανιέμαι παντού περιμένοντας κάτι.
Σ’ όλη μου τη ζωή κατά βάθος νιώθω σαν να περιμένω σε σιδηροδρομικό σταθμό. Και πάντα αισθανόμουν ότι όσα έχω ζήσει ως τώρα δεν ήταν η πραγματική μου ζωή, αλλά μιά μακριά αναμονή για κάτι αληθινό, κάτι σημαντικό»
Αντρέϊ Ταρκόφσκι
Νιώθεις κι’ εσύ έτσι?
Γιατί το επέτρεψες να συμβεί?
Τι έκανες για να το αποφύγεις?
Ονειρεύτηκες ποτέ? Κούνησες ποτέ τα χέρια σου όταν βυθιζόσουν στην απραξία?
Πίστεψες κι’ εσύ στο απατηλό ”μάνα εξ ουρανού”?
Σκέφτηκες ποτέ να σχεδιάσεις την αυριανή σου μέρα και να πράξεις προς αυτή την κατεύθυνση?
Σκέφτηκες ποτέ να αλλάξεις ουρανό με όποιο κόστος? Αντέχεις το κόστος ή προτιμάς τη γυάλα σου?
Αποφάσισες να ανοίξεις την πόρτα στο καινούργιο?
Έσβησες τους φόβους σου?
Ισοπέδωσες τις αντιρρήσεις σου?
Κατατρόπωσες τις ανασφάλειές σου?
Αν όχι, τότε θα βλέπεις τα τρένα να περνούν κι’ εσύ ακόμη θα περιμένεις και θα περιμένεις στον σταθμό.
Και η ζωή θα κυλάει ανάμεσα από τα δάχτυλά σου σαν νερό.
Πρόλαβέ το.
Είναι στο χέρι σου.
