Οδηγώντας κάποιος στην εθνική οδό Αθήνας – Πάτρας, στο ύψος των 150 χιλιομέτρων βγαίνει στην Ακράτα.
Την πάλαι ποτέ γραφική κωμόπολη, μιάμιση μόλις ώρα από την Αθήνα, που αντί να αναπτυχθεί ορθολογικά και συνετά για να μπορεί να προσελκύει υψηλού επιπέδου τουρισμό, παραδόθηκε τη δεκαετία του ’80 στις διαθέσεις των εργολάβων κι ουσιαστικά μεταβλήθηκε σε … μικρή Αθήνα, με υπερμεγέθεις πολυκατοικίες αμφιβόλου αισθητικής και χρησιμότητας. Μοιραία η ανάπτυξή της είχε πλέον συγκεκριμένα όρια με την συγκέντρωση ανθρώπων μέσης και μεγάλης ηλικίας (εφάπαξ αγορά μικρού διαμερίσματος ως εξοχικού κλπ) ή παιδιά υπό την παρακολούθηση …παππούδων.
Η Ακράτα – η παραλία- αν είχε φωνή θα έλεγε μόνο μια φράση: «Πούσαι νιότη πούλεγες πως θα γινόμουν άλλη»…
Παρ’ όλα αυτά… αυτή καθεαυτή η παραλία της Ακράτας εξακολουθεί να είναι υπέροχη κι η θάλασσα κρυστάλλινη, πεντακάθαρη. Λόγος που υπερβαίνει οιανδήποτε αρνητική διάθεση για να την επισκεφθεί ή να μείνει κάποιος εξ αιτίας της βάναυσης ανθρώπινης παρέμβασης.
Δίπλα στην Ακράτα υπάρχουν οι παραλίες της Ποροβίτσας (με καταπληκτική ησυχία ακόμη και τον Αύγουστο) αλλά και της Αιγείρας ή του Κρυονερίου.
Παλιότερα η περιοχή της παραλίας ονομαζόταν Κράθιο (εκ του Κράθη ποταμού) αλλά με το πέρασμα του χρόνου όλη η περιοχή, σχεδόν μέχρι τον Πλάτανο, καθιερώθηκε να αποκαλείται Ακράτα.
Πάντως, η Ακράτα (επάνω) απέχει περίπου τρία χιλιόμετρα από την παραλία. Γραφική, με μονοκατοικίες και διώροφα σπίτια, «πνιγμένα» στα λουλούδια. Μάλιστα, από κάποια σημεία η θέα προς το Κορινθιακό ή απέναντι στην Στερεά Ελλάδα είναι μνημειώδης. Ειδικά από τον δρόμο προς το χωριό Άμπελος, όπου είναι κτισμένες πολυτελέστατες βίλες θαυμάσιας αισθητικής.
Η Ακράτα (επάνω) διαθέτει την κλασική πλατεία όλων των ελληνικών κωμοπόλεων με εξαιρετικά καταστήματα εστίασης για φαγητό και ποτό. Πιο ανθρώπινα και πιο ζεστά από το «νυφοπάζαρο»/ περίπατο της παραλίας…
Από την Ακράτα (επάνω), ανηφορίζει κάποιος έναν ελικοειδή δρόμο που δεξιά κι αριστερά έχει πεύκα, έλατα, ελιές, πλατάνια… Προορισμός η λίμνη Τσιβλού, σε υψόμετρο 700 μέτρων, στις πλαγιές του βουνού των Καλαβρύτων, του Χελμού και στη μέση του… πουθενά! Δεν φαίνεται από τον δρόμο, αλλά θα σας οδηγήσουν πινακίδες μετά από οδήγηση περίπου 28 χιλιομέτρων περίπου.
Η λίμνη δεν υπήρχε μέχρι πριν έναν αιώνα. Δημιουργήθηκε μέσα σ’ ένα βράδυ από μια μεγάλη κατολίσθηση που έφραξε την κοίτη του ποταμού Κράθη και καταπόντισε το μικρό χωριό Τσιβλός. Λέγεται και Μαυρολίμνη για το κακό που προξένησε αφού χάθηκαν άνθρωποι και περιουσίες. Έχει επιφάνεια, περίπου, 83 στρέμματα και βάθος σχεδόν 80 μέτρα! Με το πέρασμα του χρόνου αναπτύχθηκε ένας σημαντικός υγροβιότοπος που φιλοξενεί πολλά είδη χλωρίδας και πανίδας. Αποτελεί επίσης δημοφιλή προορισμό αναψυχής και περιπάτου.
Οι όχθες της είναι ιδανικές για περιπάτους, ενώ σε κάποια σημεία της μπορεί κάποιος να φτάσει ακόμη και με το αυτοκίνητο. Αν και δεν ενδείκνυται αφού η φύση είναι πανέμορφη, γεμάτη πλατάνια. Άρα, αφήστε το αυτοκίνητο και φτάστε στις όχθες της λίμνης με τα πόδια. Δεν είναι μακριά, δεν θα κοπιάσετε…
Στη λίμνη επιτρέπεται το κολύμπι και τα νερά είναι ιδιαιτέρως δροσερά ακόμη και το καταλόκαιρο. Μπορεί κάποιος να κάνει κανό ή κωπηλασία, ενώ σε μια όχθη της υπάρχει ένα γραφικό ταβερνάκι για φαγητό ή καφέ. Επιπλέον, σε πολλά σημεία της λιμνογραμμής είναι τοποθετημένα κιόσκια και παγκάκια για πικ νικ των επισκεπτών. Δοκιμάστε το… Θα περάσετε πολύ όμορφα, χαλαρά…
Στη λίμνη υπάρχουν και ψάρια. Κατ’ αρχάς με την κατολίσθηση (1913) εγκλωβίστηκαν κέφαλοι του γλυκού νερού που υπήρχαν στον ποταμό Κράθη και με τον καιρό αναπτύχθηκαν μεγάλα κοπάδια. Είναι το μόνο αυτόχθον ψάρι της λίμνης. Τα τελευταία 30 χρόνια με πρωτοβουλία κατοίκων της περιοχής, αλλά χωρίς καμιά μελέτη, έχουν εισαχθεί κυπρίνοι, κουνουπόψαρα, μερικές πέστροφες και καραβίδες.
Αν κάποιος θελήσει να μείνει στην περιοχή της λίμνης δεν έχει πολλές επιλογές. Υπάρχει μόνο ένας ξενώνας. Όμως, υπάρχουν εξαιρετικοί ξενώνες στη γραφική Ζαρούχλα που βρίσκεται 10 χιλιόμετρα βόρεια της λίμνης. Ή στα Καλάβρυτα που φτάνει κάποιος από το χωριό Περιστέρα. Με απαραίτητη διερεύνηση της βατότητας του δρόμου, ειδικά τον χειμώνα. Φυσικά, μπορεί κάποιος να επιστρέψει και να μείνει στην Ακράτα.
Αποδράσεις από την Λίμνη.
Η πανέμορφη (χειμώνα –καλοκαίρι) Ζαρούχλα , αποτελεί ορμητήριο για τον Αρχαίο Φενεό. Υπάρχει μια υπέροχη (χωμάτινη) διαδρομή μέσα από τα έλατα που συνδέει την Αχαΐα με την Κορινθία. Ακολουθείστε την κοιλάδα του ποταμού Κράθη και επισκεφθείτε το δάσος του Μεσορρουγίου – Ζαρούχλας. Στο χωριό Περιστέρα, μην ξεχάσετε να γευθείτε την περίφημη πέστροφα της περιοχής. Από την Περιστέρα ξεκινά ο νέος οδικός άξονας (14 χλμ.), που φτάνει στο Χιονοδρομικό Κέντρο Καλαβρύτων. Η περιοχή προσφέρεται για περπάτημα και επισκέψεις σε ιστορικά σημεία όπως η Βρύση της Γκόλφως (όπου γυρίστηκε η γνωστή ταινία) και τα Ύδατα της Στυγός που πηγάζουν από τα Αρόανια Όρη (Χελμός). Καταρράκτες, ρυάκια, πύργοι αναστηλωμένοι, βυζαντινές εκκλησίες συνθέτουν μια μοναδική πρόταση. Στην Αγία Βαρβάρα, σταματήστε να πιείτε καφέ ή αναψυκτικό ή και να φάτε, κάτω από την δροσιά του πλατάνου της πλατείας. Το ίδιο μπορείτε να κάνετε και στη Βαλιμή που είναι το χωριό με το μεγαλύτερο υψόμετρο στην περιοχή. Στην Περιστέρα αιωνόβιοι πλάτανοι σκιάζουν τη φιλόξενη πλατεία της. Από τα χωριά Σόλος και Περιστέρα μπορείτε να ξεκινήσετε τη διαδρομή που οδηγεί στη βάση του διάσημου καταρράκτη Ύδατα της Στυγός. Κατά την μυθολογία, η Στύγα ήταν Ωκεανίδα που είχε το παλάτι της στα Τάρταρα και την φυλάγανε μέρα νύχτα δράκοι ακοίμητοι. Πιστευόταν ότι τα νερά της πηγής έβγαιναν από τα Τάρταρα και το παλάτι της Στύγας και πως όποιο ον ζωντανό έπινε από το νερό της πέθαινε και οποιοδήποτε μέταλλο το βουτούσαν στο νερά της έλιωνε. Οι Ολύμπιοι θεοί, ορκίζονταν στα νερά της. Εκεί βούτηξε τον Αχιλλέα η μητέρα του Θέτιδα και έγινε άτρωτος, αλλά τον κρατούσε από την φτέρνα και έμεινε το μοναδικό τρωτό σημείο στο σώμα του.
Στα γειτονικά βουνά της λίμνης, χρυσαετοί, γύπες και πετρίτες φτιάχνουν τις φωλιές τους και πετούν …κατασκοπεύοντας την γύρω περιοχή. Επίσης, λόγω του πυκνού ελατοδάσους, η περιοχή θεωρείται ένας θαυμάσιος μελισσότοπος, ενώ εκεί βρίσκουν καταφύγιο αλεπούδες, ασβοί, νυφίτσες και βίδρες.
Η Ζαρούχλα, περίπου 10 χλμ. από τη λίμνη, είναι το μέρος που επιλέγουν οι περισσότεροι για τη διαμονή τους. Είναι χτισμένη σε υψόμετρο 1.020 μέτρων στις νοτιοανατολικές πλαγιές των Αροανίων, κοντά στα όρια με το νομό Κορινθίας και είναι ένας από τους πιο ορεινούς οικισμούς της Αχαΐας.
Το χωριό αποτελεί πανέμορφο ορεινό θέρετρο και διαθέτει καλές τουριστικές υποδομές. Τα πέτρινα, καλοδιατηρημένα σπίτια, ο πλακόστρωτος κεντρικός δρόμος, το κελάρυσμα του ποταμού Ασωπού που διασχίζει το χωριό, το πυκνό δάσος τριγύρω, οι ταβέρνες (μην παραλείψετε να γευθείτε κόκορα κρασάτο, λουκάνικα, παϊδάκια στα κάρβουνα και τα ονομαστά φασόλια της Ζαρούχλας), τα cafe-bars και τα μαγαζιά με ντόπια παραδοσιακά προϊόντα, συνθέτουν το σκηνικό που όλοι… ονειρευόμαστε όταν η πόλη και οι ρυθμοί της μας εξαντλούν. Χώρια οι δραστηριότητες με άλογα ή και με εκφάνσεις αγροτουρισμού.
Κάτι τελευταίο: Ο προορισμός για την λίμνη Τσιβλού είναι θελκτικός όλες τις εποχές του χρόνου. Κάθε μια από αυτές έχει τη μαγεία της…
Προγραμματίστε τον.
