Δεν ακουγόταν πια…
Η δασκάλα ζητάει από τους μαθητές να γράψουν για κάτι πολύ ασυνήθιστο που τους συνέβη πρόσφατα.
Και μετά, ένας ένας, το διαβάζουν.
Έρχεται και η σειρά του Τοτού:
– Την περασμένη βδομάδα ο μπαμπάς μου έπεσε μέσα στο πηγάδι που έχουμε στον κήπο.
– Δασκάλα: Χριστός κι Απόστολος! Ελπίζω να είναι καλά!
– Μάλλον είναι… Από χθες σταμάτησε να ζητάει βοήθεια.
Η τιμή…
Είναι δυο ξανθιές σε ένα κατάστημα λέει η μία στην άλλη:
– Πόσο κάνει αυτό το σαμπουάν;
– Δεν ξέρω, ρώτα τον καταστηματάρχη.
Ρωτάει λοιπόν τον καταστηματάρχη:
– Πόσο κάνει αυτό ;
– Γράφει πάνω.
Η ξανθιά γυρνάει το κεφάλι πρός το ταβάνι κοιτάει για μερικά λεπτά και μετά λέει:
– Κοιτάω τόση ώρα αλλά το μόνο που βλέπω είναι ένα ράγισμα στον τοίχο, η τιμή του σαμπουάν που ακριβώς είναι;….
Αλλού έβλεπε ο Θεός…
Οι μαθητές ενός κατηχητικού σχολείου (και ο Τοτός ανάμεσα σ’αυτούς) περιμένουν στην ουρά του κυλικείου για το μεσημεριανό τους.
Μπροστά-μπροστά στον πάγκο του κυλικείου είχε ένα μπωλ με μήλα, που έγραφε:
‘Πάρτε μόνο ένα, ο Θεός σας κοιτάζει!”
Στο τέλος του πάγκου ήταν άλλο ένα μπωλ με μπισκότα, οπότε πάει ο Τοτός και γράφει:
“Πάρτε όσα μπισκότα θέλετε. Ο Θεός βλέπει τα μήλα.”
