Τα έχουν κάνει μούσκεμα παντού. Πήραν μια οικονομία σε αναπτυξιακή τροχιά –μικρή αλλά εν πάση περιπτώσει αναπτυξιακή- και την έφεραν πάλι στα επίπεδα του 2012. Υποσχέθηκαν ότι θα έχουν κατώτατο μισθό στα 751 ευρώ και όλοι ξέρουμε τι τελικά έκαναν. Υποσχέθηκαν ότι δεν θα μειώσουν μισθούς και συντάξεις κι όλοι ξέρουμε τι γίνεται σήμερα. Έταξαν ότι θα καταργήσουν τον ΕΝΦΙΑ και βλέπουμε τι γίνεται. Έλεγαν ότι θα κάνουν την Μέρκελ να χορεύει με τα δικά τους νταούλια κι είδαμε πόσο επώδυνο μνημόνιο υπέγραψαν. Έλεγαν, έλεγαν, έταζαν, έταζαν, μόνο για ανάσταση νεκρών δεν είχαν πει…
Χρειάστηκε μόνο ενάμισης χρόνος για να δείξουν την χρεοκοπία της Αριστεράς και να αρχίσουν να λένε ότι είχαν … αυταπάτες.
Κι εμείς ρε φίλοι που δεν είχαμε; Εμείς που λέγαμε ότι δεν υπάρχει άλλος δρόμος από το να δουλέψουμε και να αλλάξουμε το παραγωγικό τοπίο της χώρας, τι φταίμε;
Εμείς που «φωνάζαμε» ότι δεν μπορεί να δημιουργηθεί ανάπτυξη με το σημερινό κρατικίστικο κι αντιπαραγωγικό μοντέλο, τι φταίμε;
Η ουσία είναι ότι τελειώνει ο Σεπτέμβριος κι η χειρότερη κυβέρνηση στην ιστορία της ελεύθερης Ελλάδας βρίσκεται προ ολοσχερούς αδιεξόδου.
Αδιέξοδο στην οικονομία, στην κοινωνία, στις πολιτικές τους. Και τώρα αδιέξοδο και με την ουσιαστική χρεοκοπία του έωλου διαγωνισμού για τις τηλεοπτικές άδειες. Που τον «έστησαν» μόνο και μόνο για να εκδικηθούν το «σύστημα», να φιμώσουν και να ελέγξουν τον Τύπο.
Τώρα, έρχεται και το άλλο κτύπημα. Έβαλαν τις ΔΕΚΟ (μεταξύ άλλων την ενέργεια –ΔΕΗ και το νεράκι – ΕΥΔΑΠ, στην κρατική εταιρεία που πουλάει και ξεπουλάει…
Για να μη παρεξηγούμαστε. Καλά κάνει και πουλάει, καλά κάνει κι ιδιωτικοποιεί, αλλά όσοι είδαν πόσο πουλήθηκαν τα τρένα, μόνο για ξεπούλημα μπορεί να μιλάνε.
Μοιραία λοιπόν, τα αδιέξοδα είναι μπροστά. Κι όσο περνά το φθινόπωρο θα κορυφώνονται και θα οδηγούν σε πολιτικές αναταράξεις και κοινωνικές εντάσεις.
Άλλωστε είναι γνωστά τα καθημερινά επεισόδια με υπουργούς της κυβέρνησης, που κάποιοι δεν λένε ούτε καν «καλημέρα» μεταξύ τους. Φαίνεται καθημερινά και από τις αντιδράσεις του κόσμου εναντίον των υπουργών και βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ και των ΑΝΕΛ, που σχεδόν δεν μπορούν να βγουν από τα σπίτια τους.
Κι όλο και φουντώνουν τα σενάρια περί εκλογών. Περί απόδρασης της Αριστεράς από την εξουσία και την επιστροφή της στο φυσικό της χώρο, το πεζοδρόμιο.
Κι όλο και…. απλώνονται στα πέριξ οι σκέψεις της ομάδας Τσίπρα, ότι αν λάβουν στις εκλογές 17-20% θα ηγεμονεύσουν την Κεντροαριστερά και θα επανέλθουν στην εξουσία με λιγότερες ιδεολογικές αγκυλώσεις και πρόσωπα άλλα από το «τσίρκο» που εμφανίζεται σήμερα.
Οι δημοσκοπήσεις που φτάνουν στο Μαξίμου, δεν αφήνουν πολλά περιθώρια ανάκαμψης τούτης της κυβέρνησης. Η διαφορά με τη Νέα Δημοκρατία μεγεθύνεται συνεχώς και η πτωτική πορεία του ΣΥΡΙΖΑ είναι ραγδαία. Κι είναι χαρακτηριστικό ότι ενώ πριν το καλοκαίρι η διαφορά ήταν μεταξύ 3-6%, τώρα με τα πρωτοβρόχια αρχίζει να λαμβάνει διαστάσεις που κυμαίνονται από 8 μέχρι 13%! Και με συνεχή ανοδική πορεία της Νέας Δημοκρατίας, σε σημείο που κάποιοι δημοσκόποι μιλάνε ακόμη και για αυτοδυναμία της. Ειδικά όσο περνά ο καιρός και τα προβλήματα βγαίνουν από τα παράθυρα των ελληνικών νοικοκυριών.
Κι αυτό προκαλεί μεγαλύτερο εκνευρισμό στην κυβέρνηση. Ο πρωθυπουργός κατανοεί πλέον απολύτως το αδιέξοδο. Αδιέξοδο από το οποίο είναι δύσκολο να τον βγάλει ακόμη κι ένας γενναίος ανασχηματισμός, αφού η οριακή πλειοψηφία δεν εγγυάται ότι αυτός δεν θα γίνει χωρίς μεγάλους κραδασμούς.
Κι αυτός ενδεχομένως είναι ο βασικός λόγος που έχει επαναφέρει στο τραπέζι το ζήτημα χρέους και της δήθεν ρύθμισής του τους επόμενους μήνες. Ενώ γνωρίζει ότι κάτι τέτοιο είναι σχεδόν αδύνατο, όπως άλλωστε ισχυρίστηκε δημοσίως κι ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης Γιάννης Δραγασάκης.
Είναι σαφές λοιπόν, ότι ο Αλέξης Τσίπρας και οι επιτελείς του αναζητούν σημεία τριβής προκειμένου να συσπειρώσουν την εκλογική τους βάση σε ενδεχόμενο πρόωρων εκλογών. Εξ ου και θυμήθηκαν –εκ παραλλήλου με το χρέος- τις… γερμανικές αποζημιώσεις.
Είναι βέβαιο ότι σκέφτονται το… στρίβειν δια των εκλογών.
Ακόμη κι αν επιχειρήσουν να γαντζωθούν στην εξουσία με κάθε τρόπο, το κόστος που θα έχουν σε κομματικό και προσωπικό επίπεδο θα είναι μεγαλύτερο.
Μόλις το συνειδητοποιήσουν δεν θα έχουν άλλη επιλογή από εκλογές…
