Σημεία συνέντευξης του Υφυπουργού παρά τω Πρωθυπουργώ
και Κυβερνητικού Εκπροσώπου, Γιάννη Οικονόμου,
στον τηλεοπτικό σταθμό «ΣΚΑΪ»
και τους δημοσιογράφους, Δημήτρη Οικονόμου και Άκη Παυλόπουλο
Ο Πρωθυπουργός ανακοίνωσε τις εκλογές, πλήρως ευθυγραμμισμένος με τη δέσμευσή του ότι θα γίνουν στο τέλος της τετραετίας. Από εκεί και πέρα -για να μην κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας- δεν ευθυνόμαστε εμείς για το καθεστώς της απλής αναλογικής, ούτε είπαμε ποτέ ότι πιστεύουμε στην απλή αναλογική. Έχουμε επιχειρηματολογήσει πολλές φορές ότι στην Ελλάδα η ιστορική εμπειρία -αλλά και η πρόσφατη από τον τρόπο με τον οποίο τοποθετούνται τα κόμματα σε μείζονα θέματα- δείχνει ότι δεν υπάρχει πολιτική πρώτη ύλη έτσι ώστε να υπάρξουν σταθερές και αποτελεσματικές Κυβερνήσεις συνεργασίας, για να μπορεί κανείς να πει με σαφήνεια ότι θα προκύψει μια Κυβέρνηση συνεργασίας, η οποία να είναι βιώσιμη, αποτελεσματική, συμπαγής.
Η πρώτη εκλογή είναι η κρίσιμη, αυτή που θα δείξει από ποιον θα κυβερνηθεί ο τόπος. Η δική μας άποψη για το πώς πρέπει να κυβερνηθεί η χώρα είναι σαφής, σταθερή και δεν αλλάζει. Στις εκλογές οι πολίτες θα αξιολογήσουν πολιτικές και προτάσεις για το μέλλον τους, πρέπει να σκεφτούν τι θα ψηφίσουν, τι θα προκρίνουν και τι θα απορρίψουν. Θα κατοχυρώσουμε αυτά που πετύχαμε αυτή την πρώτη μας τετραετία ή θα κινδυνέψουμε να γυρίσουμε πίσω; Θα κατοχυρώσουμε το γεγονός ότι η Ελλάδα έχει ενισχύσει τη διεθνή της θέση από εκεί που ήταν ουραγός ή θα ξαναγυρίσουμε σε άλλες περιπέτειες; Θα εμπιστευτούμε τον Πρωθυπουργό και τις πολιτικές που μπορούν την επόμενη τετραετία να αυξήσουν τους μισθούς ή θα ξαναζήσουμε περιπέτειες εισφορών; Στις 21 Μαΐου οι πολίτες θα σκεφτούν πώς ήταν η Ελλάδα τον Ιούλιο του 2019 και πώς είναι τώρα. Ποιος με βάση την πολιτική του, το βιογραφικό του, τον πολιτικό του λόγο μπορεί να φέρει την Ελλάδα στην επόμενη ημέρα.
Το βασικό ερώτημα είναι αν η Ελλάδα από το 2019 μέχρι σήμερα έκανε -εν μέσω πρωτοφανών, πρωτόγνωρων κρίσεων παγκοσμίως, που κανείς άλλος Πρωθυπουργός δεν είχε διαχειριστεί- πρόοδο. Κάθε καλόπιστος και αντικειμενικός άνθρωπος δεν μπορεί να το αρνηθεί. Μπορεί να αρνηθεί κάποιος ότι του έπαιρνε 2,5 χρόνια να πάρει σύνταξη και τώρα παίρνει σε 60 ημέρες, ότι δουλεύουν 300.000 άνθρωποι περισσότεροι, ότι ο κατώτατος μισθός το 2019 ήταν 650 ευρώ και σήμερα είναι 780 ευρώ;
Αν ένα πράγμα χαρακτήρισε τον Πρωθυπουργό στη διάρκεια αυτής της τετραετίας, δεν ήταν ο κομπασμός για τα όσα πετύχαμε με συνεχή προσπάθεια, ήταν η αναγνώριση των λαθών και κυρίως μία βασική αλήθεια -την οποία ο Πρωθυπουργός επαναλάμβανε συνεχώς- ότι όλες οι παθογένειες 30, 40 και 50 χρονών δεν μπορούν με τη μία να σβηστούν μέσα σε μία τετραετία. Δεν το λέω για άλλοθι, για να πω ότι δεν έπρεπε να τρέξουμε πιο γρήγορα ή ότι δεν έπρεπε και αλλού να είμαστε πιο αποτελεσματικοί. Με τον κρατισμό συγκρουστήκαμε ως Νέα Δημοκρατία και διαχρονικά και κατά τη διάρκεια της τετραετίας. Αλλού πετύχαμε σημαντικές επιτυχίες, αλλού πήγαμε πιο αργά, αλλού δεν σπάσαμε το τσιμεντένιο τείχος του ωχαδερφισμού και μιας νοοτροπίας που θέλουμε ν’ αφήσουμε πίσω μας. Το ζητούμενο είναι να πάμε πιο τολμηρά και πιο γρήγορα. Όμως, αναδεικνύεται και ένα κεντρικό ερώτημα: Αν αυτά τα συμπτώματα, αυτές τις παθογένειες δεν τις αντιμετωπίσουν εκείνοι που έχουν δώσει δείγματα γραφής με θεσμικές παρεμβάσεις, με συγκρούσεις και με ρήξεις, τότε ποιος θα το καταφέρει;
Κατά τη διάρκεια της πρώτης τετραετίας υπάρχουν αμέτρητα παραδείγματα ανθρώπων με όνομα και με επίθετο, σε όλους τους τομείς της κυβερνητικής μηχανής, που το βιογραφικό τους, τα προσόντα τους, οι σπουδές τους, οι δεξιότητές τους ήταν εκείνα που έπαιξαν καθοριστικό ρόλο, για να αναλάβουν κρίσιμα πόστα σε μια σειρά από κρίσιμα πεδία. Πολλές φορές οι άνθρωποι αυτοί, με τα αποτελέσματα που έφεραν, κατακρεουργήθηκαν από την Αντιπολίτευση. Δεν λέω κανιβαλίστηκαν απλώς, αλλά κατακρεουργήθηκαν, «Golden boys, κολλητοί, Μητσοτάκης Α.Ε».
Αυτό που δεν είναι λογικό είναι οι γρίφοι. Δεν αναφέρομαι μόνο στον κ. Ανδρουλάκη, αναφέρομαι και στον κ. Τσίπρα. Αναφέρομαι και σε αυτούς που πιστεύουν στην απλή αναλογική. Διότι όταν λες ότι εγώ θέλω «προοδευτική διακυβέρνηση» -με τον όρο προοδευτική όπως τον εννοεί ο καθένας, αυτό είναι αντικείμενο άλλης πολύ ενδιαφέρουσας συζήτησης- γιατί επιμένεις να μιλάς με γρίφους; Γιατί δεν λες ποιο είναι το παζλ; Γιατί δεν λες ονόματα; Είναι συγκεκριμένα τα πράγματα στο ελληνικό πολιτικό σκηνικό. Να πεις ότι «εγώ πιστεύω ότι “προοδευτική διακυβέρνηση” είναι να ξαναπιάσω το νήμα με τον κ. Βαρουφάκη», που πριν από τρεις-τέσσερις ημέρες είπε να «ανατινάξουμε» τις τράπεζες. Έχει ο Έλληνας πολίτης το δικαίωμα να ξέρει ακριβώς τι εννοεί ο καθένας. Οι συντεταγμένες του ελληνικού πολιτικού σκηνικού είναι συγκεκριμένες. Όταν έρχεται και λέει «προοδευτική διακυβέρνηση» -το λέει και ο κ. Ανδρουλάκης αυτό- εννοεί, για παράδειγμα, ότι θα συγκυβερνήσει με ένα κόμμα που έχει πολιτικά στελέχη δύο καταδικασμένους για παράβαση καθήκοντος Υπουργούς. Ο ένας μάλιστα θα είναι και ενεργός στην πολιτική, καταλαβαίνω ότι δεν προτίθεται ο κ. Τσίπρας να αφήσει εκτός ψηφοδελτίων τον κ. Παππά. Είναι πολύ ισχυροί και παλιοί οι δεσμοί τους, τέτοιοι ώστε ούτε μία ομόφωνη δικαστική απόφαση δεν μπορεί να τους καταλύσει. Ο κ. Βαρουφάκης είναι κι αυτός στο τόξο της «προοδευτικής διακυβέρνησης», με τις τράπεζες που θα «ανατινάξει».
Το βασικό διακύβευμα -και αυτό πρέπει να έρθει στο προσκήνιο της πολιτικής αντιπαράθεσης- είναι οι πολιτικές, ο οδικός χάρτης, πώς θα ζήσουν για τα επόμενα τέσσερα χρόνια οι Έλληνες και τα παιδιά μας σε μια σειρά από κρίσιμους τομείς. Η πρώτη εκλογή, της 21ης Μαΐου, είναι αυτή που, εν πολλοίς, θα καθορίσει ποιος και πώς θα κυβερνηθεί ο τόπος. Κι αν χρειαστεί δεύτερη κάλπη, αυτή θα επικυρώσει και θα δυναμώσει ακόμη περισσότερο, θα εδραιώσει την επιλογή της ελληνικής κοινωνίας.
Σε οποιαδήποτε συζήτηση που οργανωμένα μπορεί να δώσει στον κόσμο την ευκαιρία και τη δυνατότητα να κρίνει, να ακούσει, να καταλάβει τις διαφορές και να επιλέξει, προφανώς και είμαστε απολύτως θετικοί. Όλα αυτά θα τα δούμε κατά τη διάρκεια της προεκλογικής περιόδου.
