Η Λίνα Τόνια αξίζει όσο δέκα χιλιαδες. Γιατί είναι άριστη. Είναι ένα κορίτσι από αστερόσκονη.
Η Λίνα Τόνια συγκαταλέγεται πλέον στο πάνθεον της παγκόσμιας μουσικής σκηνής και τέχνης, με μια διάκριση που κανένας Έλληνας συνθέτης δεν έχει κερδίσει κατά το παρελθόν. Στέκεται όρθια. Δεν την κρατάνε όρθια.
Η 35χρονη Λίνα Τόνια υποδέχτηκε με ενθουσιασμό την είδηση ότι η Αμερικανική Ένωση Μουσικών Τραγουδιστών και Καλλιτεχνών του Θεάματος της απένειμε τον συγκεκριμένο τίτλο για το 2020.
Το κορίτσι από την Αλεξάνδρεια της Ημαθίας, που γεννήθηκε το 1985, ασχολήθηκε με τη μουσική από τα παιδικά της χρόνια και έχει διαπρέψει τόσο στον ακαδημαϊκό τομέα (κατέχοντας τη θέση Λέκτορα στο Τμήμα Μουσικής Επιστήμης και Τέχνης του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου της Θεσσαλονίκης), όσο και σε διεθνείς διαγωνισμούς και ορχηστρικές συνθέσεις στην Ευρώπη και την Αμερική.
Αποφοίτησε από το ίδιο Πανεπιστήμιο της Θεσσαλονίκης όπου τώρα εργάζεται και συνέχισε τις σπουδές της παίρνοντας διδακτορική ειδίκευση στο Πανεπιστήμιο του Εδιμβούργου με συμπληρωματικές μουσικές σπουδές στο Πανεπιστήμιο της Βιέννης.
Η πολυβραβευμένη Λίνα Τόνια που παρά το νεαρό της ηλικίας της έχει ένα πλούσιο βιογραφικό, θα είναι πρωτοσέλιδο στο μοντέρνο Αμερικανικό Περιοδικό Stars Illustrated στην έκδοση που θα κυκλοφορήσει τον Ιανουάριο του 2021 επιβραβεύοντας την διεθνή καλλιτεχνική της παρουσία στη σύνθεση.
Προβληματισμένη και κινούμενη παράλληλα με τις τρέχουσες κοινωνικές εξελίξεις, η Λίνα Τόνια, πρωτοπόρησε απομονώνοντας ήχους από την Μονάδα Εντατικής Θεραπείας και προσπάθησε να συνθέσει ένα μουσικό έργο μέσα σε αυτή τη βάση. Σκοπός της ήταν η οικειοποίηση με τους ήχους, που λόγω των συνθηκών συνειρμικά προκαλούν φόβο στον περισσότερο κόσμο. Παράλληλα, στο ίδιο πλαίσιο κοινωνικού προβληματισμού, η Κρατική Ορχήστρα Αθηνών, της πρότεινε να συνθέσει ένα έργο με αφορμή την προεδρία της Ελλάδας στο συμβούλιο της Ευρώπης για τα ανθρώπινα δικαιώματα. Το έργο ονομάστηκε “Magna Carta Libertatum”. Ηχογραφήθηκε πρόσφατα με μουσικούς της ΚΟΑ, με διευθυντή τον Βλαδίμηρο Συμεωνίδη.
Άρθρο του γνωστού δημοσιογράφου και art consultant Νικολάου Σταθούλη
