Τις τελευταίες μέρες είδαμε να εξελίσσεται μια φρενήρης κατάσταση εκκένωσης του Αφγανιστάν, προκαλώντας μια σοβαρή κρίση τόσο για τη διεθνή κοινότητα όσο και για τους Αφγανούς.
Άμεση προτεραιότητα είναι η ασφάλεια των αμάχων εντός των συνόρων του Αφγανιστάν. Από αυτή την άποψη, πολλοί Αφγανοί πολίτες που σχεδίαζαν να φύγουν από τη χώρα δεν είναι πλέον σε θέση να το πράξουν. Ωστόσο, οι επερχόμενες προσφυγικές ροές θα πρέπει να αντιμετωπιστούν συνολικά και ολιστικά από την Ε.Ε. και την Ύπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ.
Το Πράσινο Κίνημα, επιμένει στην πάγια θέση του, στον κανόνα της «φέρουσας ικανότητας». Δηλαδή, κάθε χώρα και κάθε περιοχή θα δεχθεί τόσους πρόσφυγες, όσους αντέχει η φέρουσα ικανότητά τους. Πιστεύουμε, ότι κάθε χώρα της Ε.Ε. πρέπει να δηλώσει πόσους πρόσφυγες μπορεί να απορροφήσει και να γίνει μία κεντρική διαχείριση. Η Ελλάδα δεν μπορεί να απορροφήσει μόνη της, όλο αυτό το νέο προσφυγικό κύμα. Παράλληλα είναι θέμα τιμής για την Ελλάδα, να κάνει τις δέουσες κινήσεις, έτσι ώστε να μπορέσουν να φύγουν οι Αφγανοί διερμηνείς που εργάζονταν στην πρεσβεία μας.
Σύμφωνα με την Ύπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες (UNHCR):
· 80% από ένα σύνολο 250.000 Αφγανών που αναγκάστηκαν από τα τέλη Μαΐου να εκτοπιστούν από τα σπίτια τους είναι γυναίκες και παιδιά.
· Σχεδόν 400.000 αναγκάστηκαν να φύγουν από τα σπίτια τους από την αρχή του έτους, αθροιζόμενοι στα 2,900.000 Αφγανούς που έχουν ήδη μετακινηθεί σε άλλες περιοχές της χώρας από τα τέλη του 2020.
· Η μεγάλη πλειοψηφία των Αφγανών που αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν τις περιοχές τους παραμένουν στη χώρα, κοντά στα σπίτια τους όπου το επιτρέπουν οι μάχες. Από την αρχή του έτους, περίπου 120.000 Αφγανοί έφυγαν από τις αγροτικές περιοχές και επαρχιακές πόλεις και κατευθύνθηκαν στην Καμπούλ (τώρα φεύγουν πανικόβλητοι και από εκεί).
Οι διεθνείς προσπάθειες για την υποστήριξη της φιλοξενίας των πιο ευάλωτων Αφγανών προσφύγων δεν έχουν πραγματοποιηθεί σε μεγάλο βαθμό, λόγω της απρόβλεπτης ταχύτητας της κατάρρευσης της κυβέρνησης και της κατάληψης των Ταλιμπάν.
Αυτό ισχύει ιδιαίτερα για εκείνους που είναι πιο ευάλωτοι σε οποιασδήποτε μορφής αντίποινα και στοχευμένη βία, συμπεριλαμβανομένων δημοσιογράφων, ακτιβιστών, των γυναικών και πρώην δημοσίων υπαλλήλων. Ενώ η παροχή ασφαλούς αναχώρησης για ορισμένα βασικά διεθνή στελέχη επιτυγχάνεται με μια ταχεία μη -μαχητική επιχείρηση εκκένωσης, πολλοί Αφγανοί πολίτες και οι οικογένειές τους παραμένουν απεγνωσμένα εγκλωβισμένοι στη χώρα, λόγω των κλειστών διεθνών αεροδρομίων και χερσαίων συνόρων.
Χρειάζεται άμεσα να δημιουργηθεί παρατηρητήριο ανθρωπίνων δικαιωμάτων ώστε να διασφαλιστεί ότι όσοι χρειάζονται να εκκενώσουν τη χώρα, να έχουν την ελευθερία να το πράξουν και να υποστηριχθούν σε αυτήν την προσπάθεια. Η διεθνής κοινότητα θα πρέπει να ξεκινήσει μια ανθρωπιστική προσπάθεια ώστε αυτές οι εκκενώσεις να γίνουν εγκαίρως, αποτελεσματικά και με ασφάλεια.
Τέτοιες προσπάθειες σχετικά με αυτό θα περιλαμβάνουν:
* Άμεση δραστηριοποίηση της Ύπατης Αρμοστείας των Ηνωμένων Εθνών για τους Πρόσφυγες για τη συνεργασία με τις χώρες υποδοχής προσφύγων και την οργάνωση προσπαθειών ανθρωπιστικής αντιμετώπισης, συμπεριλαμβανομένης της χρηματοδότησης και της διάθεσης βασικών ειδών διαβίωσης, όπως τροφή, νερό και στέγη.
* Η διασφάλιση ότι το αεροδρόμιο της Καμπούλ θα παραμείνει ανοιχτό και υπό τον έλεγχο της διεθνούς κοινότητας. Αυτό θα εξασφάλιζε τόσο την ασφαλή διέλευση των πολιτών σε διεθνείς προορισμούς, όσο και την παράδοση ανθρωπιστικών προμηθειών στη χώρα.
* Τα διπλωματικά κανάλια να εξασφαλίσουν τη συμφωνία από τους Ταλιμπάν ότι θα παρέχεται ασφαλής διέλευση σε όλους και όλους τους πολίτες που επιθυμούν να φύγουν. Αυτό περιλαμβάνει το άνοιγμα δρόμων προς και από όλα τα σχετικά λιμάνια εξόδου/εισόδου.
* Εξασφάλιση της επαναλειτουργίας των βασικών αεροδιαδρόμων μεταξύ της Καμπούλ και της διεθνούς κοινότητας, και ότι οι πτήσεις που εισέρχονται και εξέρχονται από τον αφγανικό εναέριο χώρο να προστατεύονται από τυχόν παρεμβολές στο έδαφος.
* Να ανοίξουν ξανά τα βασικά σημεία διέλευσης χερσαίων συνόρων με το Πακιστάν και το Ιράν, καθώς και το Τουρκμενιστάν, το Ουζμπεκιστάν και το Τατζικιστάν. Αυτό θα πρέπει να διευκολυνθεί με διεθνή υποστήριξη για να διασφαλιστεί η ασφάλεια, η ασφάλεια και η ευημερία των προσφύγων. Σε περίπτωση που δεν είναι δυνατή η επαναλειτουργία των υπαρχόντων διασταυρώσεων χερσαίων συνόρων, η διεθνής κοινότητα θα πρέπει να καθιερώσει νέες συνοριακές διελεύσεις στην περιφερειακή περιοχή των υφιστάμενων διασταυρώσεων που είναι κλειστές.
* Πρέπει να γίνει άμεσα συμφωνία και να δοθούν οι εγγυήσεις από τους Ταλιμπάν, ότι τα περάσματα προς αυτούς τους λιμένες εξόδου θα παραμείνουν ανοιχτά στο μέλλον, και ότι όσοι ταξιδεύουν σε τέτοια λιμάνια έχουν την ασφάλειά τους και εγγυημένη ελευθερία από παρεμβολές.
* Να δημιουργηθούν έκτακτες ζώνες διέλευσης προσφύγων σε όλη την περιοχή (για παράδειγμα στο Ουζμπεκιστάν, το Τατζικιστάν, το Τουρκμενιστάν, το Ερμπίλ, τα ΗΑΕ, το Κατάρ και ίσως το Πακιστάν), για να υποστηρίξουν τη φιλοξενία των προσφύγων για μια περίοδο 30-90 ημερών αφού προηγουμένως εξασφαλιστεί η ασφαλή διέλευση των προσφύγων και η είσοδος σε δευτερεύοντες και τελικούς προορισμούς.
* Διαμόρφωση πολιτικών διεθνούς συναίνεσης σχετικά με τις διατάξεις για τη στέγαση και εγκατάσταση προσφύγων, επιτρέποντας την κοινωνικοοικονομική ένταξη των προσφυγικών οικογενειών στις χώρες υποδοχής.
* Ίδρυση ενός κέντρου διοίκησης που θα είναι κοινός πολιτικός/στρατιωτικός – διευκολύνοντας το συντονισμό των διεθνών προσπαθειών επί τόπου, καθώς και να λειτουργεί ως κέντρο εμπλοκής μεταξύ της διεθνούς κοινότητας και των εγχώριων αρχών.
* Δημιουργία και υποστήριξη προσωρινών ζωνών για τους πρόσφυγες εντός των συνόρων του Αφγανιστάν, βοηθώντας στην αντιμετώπιση της τρομερής ανθρωπιστικής κρίσης, ιδίως στις χιλιάδες αφγανικές οικογένειες που έχουν εκτοπιστεί από τα αστικά κέντρα.
Η διεθνής κοινότητα πρέπει να συνεργαστεί για την εφαρμογή αυτής της ατζέντας. Αυτό περιλαμβάνει την εργασία εντός του Συμβουλίου Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών για την κατάρτιση ψηφίσματος σύμφωνα με το Κεφάλαιο 7 που επιτρέπει την ανθρωπιστική επέμβαση των δυνάμεων που υποστηρίζονται από τον ΟΗΕ.
Παράλληλα, το ΝΑΤΟ θα πρέπει να ξεκινήσει τη διαδικασία έγκρισης και σχεδιασμού μιας ανθρωπιστικής παρέμβασης υπό παρόμοιες γραμμές, σε περίπτωση που η Κίνα ή η Ρωσία αποκλείσουν το Κεφάλαιο 7 του ΣΑΗΕ. Η διεθνής προσπάθεια θα πρέπει να περιλαμβάνει την επέκταση των υφιστάμενων επιχειρήσεων εκκένωσης χωρίς μάχη, προκειμένου να βοηθήσει στην εκκένωση Αφγανών πολιτών που επιθυμούν να φύγουν.
Go Green με το ΠΡΑΣΙΝΟ ΚΙΝΗΜΑ
Παίρνουμε Θέση—Η Πολιτική στην Πράξη
