Εδώ και καιρό γράφουμε ότι ο δρόμος προς τις κάλπες θα είναι στρωμένος με τοξικότητα, ένταση, λάσπη και ψέματα. Μ’ αυτά τρέφεται η Αριστερά, μ’ αυτά κι η διαπλοκή.
Μα οι πολίτες διαθέτουν και κρίση και, κυρίως, μνήμη.
Μας λέει σήμερα η Αριστερά κι οι όψιμοι ευκαιριακοί της σύμμαχοι, ότι το πολίτευμά μας περνά κρίσιμες ώρες. Όσες προφανώς δεν περνούσε με τις παρακολουθήσεις του Πιτσιόρλα επί ημερών Τσίπρα, τις δραστηριότητες του Πετσίτη, Παπαγγελόπουλου και άλλα ζητήματα.
Δεν συμψηφίζουμε περιπτώσεις. Δηλαδή Ανδρουλάκη και Πιτσιόρλα που είναι οι μόνες περιπτώσεις που αποδείχτηκαν. Απλά καταδεικνύουμε πάλι την υποκρισία από τους εμπόρους ευαισθησίας για τη δημοκρατία.
Ναι οι πολίτες έχουν μνήμη. Γνωρίζουν τι συνέβη με τα δέκα πρόσωπα που κρέμασε στα μανταλάκια η εφημερίδα του Βαξεβάνη, ως εκφραστής της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ, με έδρα το Μέγαρο Μαξίμου και το υπουργείο Δικαιοσύνης. Οι υποθέσεις κατέπεσαν μα έμεινε η συκοφαντία. Ουδείς λογοδότησε γι αυτό.
Δεν συμψηφίζουμε περιπτώσεις. Δηλαδή Ανδρουλάκη και Πιτσιόρλα που είναι οι μόνες περιπτώσεις που αποδείχτηκαν. Απλά καταδεικνύουμε πάλι την υποκρισία από τους εμπόρους ευαισθησίας για τη δημοκρατία.
Ναι, οι πολίτες έχουν μνήμη. Γνωρίζουν τι συνέβη με τα δέκα πρόσωπα που κρέμασε στα μανταλάκια η εφημερίδα του Βαξεβάνη, ως εκφραστής της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ, με έδρα το Μέγαρο Μαξίμου και το υπουργείο Δικαιοσύνης. Οι υποθέσεις κατέπεσαν, ενώ έμεινε η συκοφαντία. Ουδείς λογοδότησε γι αυτό.
Ο ίδιος άνθρωπος, δημοσίευσε προχθές έναν κατάλογο προσώπων που …κάποιος παρακολουθούσε. Ατεκμηρίωτο, χωρίς αποδείξεις Κι όταν του ζητήθηκε να τεκμηριώσει όσα δημοσίευσε, είπε ότι τα έχει, αλλά θα τα δημοσιοποιήσει όποτε εκείνος κρίνει.
Εδώ λοιπόν προκύπτουν ερωτήματα:
Μπορεί ο δημόσιος λόγος να είναι συνεχώς πλήρης τοξικότητας;
Μπορεί όλα να στηρίζονται σε φήμες, μισόλογα, υπαινιγμούς και αναπόδεικτες κατηγορίες;
Μπορεί ένα κακόβουλο λογισμικό ιδιωτών με το οποίο υποκλέπτονται συνομιλίες και με το οποίο κατηγορηματικά δεν έχει σχέση η ελληνική Πολιτεία, να χρεωθεί στον Μητσοτάκη;
Εδώ λοιπόν είναι το μεγάλο κόλπο. Κατηγορούν, πετάνε λάσπη, δημιουργούν τοξικότητα, δεν αποδεικνύουν τίποτα και τελικά… προσπαθούν να κάνουν ό,τι με τη Novartis. Τότε, θέλησαν να πάνε σε εκλογές με ομήρους πρόσωπα και κόμματα, τώρα κάνουν το ίδιο με τον Μητσοτάκη.
Εδώ και τώρα λοιπόν. Ή δίνουν χθες στοιχεία με τα οποία θ’ αποδεικνύουν ότι ο Μητσοτάκης έδωσε εντολή παρακολουθήσεων στους ιδιώτες που διαθέτουν το λογισμικό, ή απλώς συκοφαντούν και πετάνε λάσπη. Ας αποφασίσουν.
Κάτι τελευταίο. Πολλοί εξ ημών νομίσαμε, το 2019, ότι η χώρα ξεμπέρδεψε με τον χυδαίο λαϊκισμό και τους νταβατζήδες. Το ίδιο πρέπει να πίστεψε κι ο Μητσοτάκης.
Κάναμε λάθος.
Τώρα πρέπει να δώσουμε πάλι μεγάλες μάχες για τη νέα Ελλάδα κι όχι την επιστροφή σε λογικές πολιτικού επαρχιωτισμού και άξεστου βαλκανισμού.
Μακάρι ο πρωθυπουργός να μη μετανιώσει που δεν έχει προκηρύξει εκλογές…
