Επιφυλάσσομαι και στην ομιλία μου να μιλήσω σε σχέση με το άδικο, το αναποτελεσματικό και το αναχρονιστικό τελικά αυτής της πρωτοβουλίας, όπως ήδη ο Πάρις Κουκουλόπουλος και όλοι οι συνάδελφοι από την Κοινοβουλευτική μας Ομάδα έχουν αναλύσει. Και οι νομοτεχνικές βελτιώσεις αλλά και οι παρατηρήσεις τις οποίες έκανε σήμερα ο κ. Υπουργός, φρονώντας ότι έτσι υποστηρίζει την πρωτοβουλία του, δεν αλλάζουν τη φιλοσοφία αυτής.
Και έχει και δύο ηχηρές ομολογίες, κατά τη γνώμη μας, η ομιλία του κ. Υπουργού.
Πρώτη ομολογία ότι όση και αν είναι η φοροδιαφυγή και η φοροαποφυγή -και είναι θέμα προς απόδειξη τελικά διότι άλλα λέει η Κυβέρνηση, άλλα λέει η Τράπεζα της Ελλάδος, άλλα λένε οι ευρωπαϊκοί θεσμοί- τέσσερα χρόνια τώρα αδιαφορήσατε και μείνατε άπραγοι. Διότι, όταν έρχεστε με αυτό το σχέδιο νόμου και λέτε ότι τώρα ξεκινάτε να την αντιμετωπίζετε και να την περιορίζετε, σημαίνει ότι τέσσερα χρόνια τώρα τη βλέπατε αδιάφοροι.
Και το δεύτερο, ο κ. Υπουργός, κλείνοντας την ομιλία του, σχεδόν απολογούμενος, σχεδόν πιεζόμενος από μία ενδότερη ανάγκη, μίλησε για το ότι ΘΑ πιάσετε και τα μεγάλα ψάρια. ΘΑ ασχοληθείτε και με τις μεγάλες εταιρείες που φοροδιαφεύγουν σε πολύ μεγάλη έκταση. Αυτό δεν είναι ομολογία ότι μέχρι τώρα δεν κάνατε τίποτα και σήμερα ασχολείστε με τα μικρά τα ψάρια, όπως λέμε εμείς; Ότι έχετε ενεργοποιήσει τον κοινωνικό αυτοματισμό, διχάζετε μία κοινωνία -μισθωτοί, ελεύθεροι επαγγελματίες- την ώρα που τα μεγάλα ψάρια, όπως ο ίδιος ο Υπουργός Εθνικής Οικονομίας και Οικονομικών, από αυτό εδώ το βήμα, μας είπε ότι πλέουν και κολυμπούν ελεύθερα γύρω μας;
Όσον αφορά στις νομοτεχνικές βελτιώσεις, οι οποίες, επαναλαμβάνω, δεν αλλάζουν τη φιλοσοφία του σχεδίου νόμου, ήταν δική μας η παρέμβαση για τους οικισμούς κάτω των 500 κατοίκων και τα νησιά των 3.000 κατοίκων. Και είναι προφανές ότι είναι σε θετική κατεύθυνση. Αναρωτιέμαι, όμως, γιατί μόνο τα καφενεία; Οι υπόλοιποι υπόχρεοι σε αυτά τα μέρη δεν είναι στην ίδια ακριβώς κοινωνική και οικονομική κατηγορία; Δεν θα έπρεπε να τύχουν της ίδιας απαλλαγής από το τεκμήριο;
Τι γίνεται με τους τρίτεκνους και το πάγιο αίτημά μας για την ένταξή τους στους πολύτεκνους; Ή θεωρούμε ότι σε αυτό το δυστοπικό δημογραφικό σκηνικό που διαμορφώνεται γύρω μας, οι τρίτεκνοι είναι μία συνηθισμένη οικογενειακή κατάσταση που δεν χρήζει φορολογικής μεταχείρισης δίκαιης και προνομιακής από την Πολιτεία μας;
Και το τελευταίο, τα POS. Αυτήν την πολυθρύλητη πια ιστορία με τα POS. Κύριε Υφυπουργέ, ήσασταν εσείς αρμόδιος κάποτε για τα πληροφοριακά συστήματα το 2010, όταν ξεκίνησε αυτή η υπόθεση. Είναι 13 χρόνια. Και είστε τέσσερα χρόνια στην εξουσία και σε αυτά τα τέσσερα χρόνια προσπαθούσαμε με τον κ. Κουκουλόπουλο να μετρήσουμε και έχουμε χάσει το μέτρημα πόσες φορές δεσμευθήκατε για τη διασύνδεση.Για να έρθει σήμερα ο κ. Υπουργός και να πει για πολλοστή φορά ότι ΘΑ διασυνδεθούν και ότι κανείς δεν θα ξεφύγει. Με ποια αξιοπιστία να το πείτε αυτό; Και με ποια εμπιστοσύνη να το ακούσουμε εμείς και κυρίως η κοινωνία;
Διότι, τελικά, δεν έχει αξία αν μας γνωρίζετε εσείς εμάς και αν γνωρίζουμε εμείς εσάς. Γνωριζόμαστε. Το σημαντικό και το σοβαρό για εσάς είναι ότι σας έχει μάθει η κοινωνία εκεί έξω, οι πολίτες σας έμαθαν. Και αυτό είναι το πιο σημαντικό, το πιο σοβαρό ηθικό, πολιτικό δίδαγμα αυτής της διήμερης διαδικασίας.
Σας ευχαριστώ πολύ.
