Όλο και περισσότερο γίνεται πεποίθηση στην νοήμονα κοινωνία ότι ο ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να ηττηθεί στρατηγικά στις επόμενες εκλογές. Δηλαδή, να μη μπορεί μετά τις εκλογές να επιβάλλει τις δικές του πολιτικές και τα δικά του σχέδια.
Ο ΣΥΡΙΖΑ (θα έλεγα γενικότερα η Αριστερά και δη σε ιστορικό πεδίο) δεν δίστασε να παίξει με τους θεσμούς, να «πατήσει επί πτωμάτων» και δεν διστάζει να σχεδιάζει ένα «χρονικό διάλυσης».
Ας τα πάρουμε από την αρχή.
- Προεδρία Δημοκρατίας.
Ο ΣΥΡΙΖΑ έπαιξε, «θανάσιμα για τον τόπο», με τον θεσμό. Εκμεταλλευόμενος το άρθρο 32 του Συντάγματος που έχει ξεμείνει από το πρώτο Σύνταγμα της μεταπολίτευσης με το οποίο ο Πρόεδρος είχε εξουσίες (η εκλογή απαιτεί πλειοψηφία δύο τρίτων του συνολικού αριθμού των βουλευτών, ή των τριών πέμπτων στην τρίτη προσπάθεια. Αν και αυτή αποτύχει, διαλύεται η Βουλή και γίνονται εκλογές) εκβίασε τις εκλογές του 2015 και ναρκοθέτησε τη χώρα. Και δη τη στιγμή που η Οικονομία είχε αρχίσει ν’ ανακάμπτει. Τώρα σχεδιάζει τα ίδια για το 2020 που λήγει η θητεία του Προκόπη Παυλόπουλου. Ναρκοθετώντας και πάλι την κυβέρνηση που θα έχει εκλεγεί αλλά και τον τόπο.
- Εκλογικός νόμος
Α. Από το προηγούμενο παιγνίδι, πιθανότατα θα προκύψει το επόμενο και χειρότερο. Η κυβέρνηση έχει ήδη ψηφίσει την απλή αναλογική. Η οποία, μαθηματικά οδηγεί τον τόπο σε πλήρη ακυβερνησία και πολιτική αστάθεια, σε μια περίοδο που η χώρα θα επιχειρεί να ξαναμπεί στην κανονικότητά της. Αν, λοιπόν, δεν εκλεγεί πρόεδρος τον Ιανουάριο του 20120, η χώρα θα ξαναπάει σε εκλογές λίγο καιρό μετά από αυτές που ήδη θα έχουν μεσολαβήσει. Νέες εκλογές και μάλιστα με απλή αναλογική.
Β. Μπροστά στην διαφαινόμενη εκλογική του συντριβή, ο ΣΥΡΙΖΑ δεν διστάζει λίγο πριν τις επερχόμενες εκλογές να επιχειρεί την κατάτμηση της Β’ περιφέρειας Αθηνών.
Γ. Επιπλέον, ο υπουργός Εσωτερικών, προαναγγέλλει την θέσπιση της απλής αναλογικής και στην Τοπική αυτοδιοίκηση, γεγονός που θα αποδιαλύσει κι εκεί ότι μένει όρθιο. Μόνο και μόνο για να κάνει ο ΣΥΡΙΖΑ τα παιγνίδια του μπροστά στην επερχόμενη συντριβή του.
- Σύνταγμα
Για όλα αυτά που σχεδιάζει ο ΣΥΡΙΖΑ και πιθανότατα θα επικρατήσουν στην πολιτική ζωή του τόπου τα επόμενα χρόνια, αίτιο είναι το πρόχειρο Σύνταγμα του Ανδρέα Παπανδρέου, στην επιχείρησή του, 1985, να εξοστρακίσει τον Κωνσταντίνο Καραμανλή από την προεδρία της Δημοκρατίας και να εκλέγει διακοσμητικό πρόεδρο. Κι αφού επελέγη το μοντέλο του διακοσμητικού προέδρου, δεν άλλαξε το άρθρο 32 με μια άλλη πρόβλεψη που θα προέβλεπε η εκλογή Προέδρου να γίνεται με απλή πλειοψηφία που θα απέκλειε τη διάλυση της Βουλής και τα κομματικά παιγνίδια. Στο Σύνταγμα πρέπει ν’ αναζητήσουμε κι άλλο τεράστιο πρόβλημα που εκμεταλλεύεται ο ΣΥΡΙΖΑ, που δεν διστάζει να παίζει με τους θεσμούς. Την απουσία Συνταγματικής καθιέρωσης εκλογικού νόμου που επιτρέπει στην εκάστοτε πλειοψηφία να τον αλλάζει κατά το δοκούν.
Υπό αυτή την έννοια, ή άποψη των πολιτικών που εκφράζουν το ρεύμα του πολιτικού ρεαλισμού και τη νοήμονα κοινωνία, για ανάγκη στρατηγικής ήττας του ΣΥΡΙΖΑ, λαμβάνουν καίρια σημασία.
Δηλαδή, οι δυνάμεις που αποσκοπούν στην πολιτική ανωμαλία, στην απορρύθμιση του τόπου και στην ακυβερνησία, να μη λάβουν στην επόμενη Βουλή περισσότερες από 180 έδρες…
