«Δουλειά μας είναι να αναθρέψουμε παιδιά που θα κάνουν τον κόσμο λιγότερο σκληρό και άκαρδο»  L.R.Knost..

Αφορμή για την ανάρτηση στάθηκε η δύσκολη θέση ενός γονέα παιδιού με Ε.Ε.Α που γνωρίζοντας ότι το παιδί του αμέσως μετά τη αποφοίτηση από το Δημοτικό θα πρέπει -παρόλο που το παιδί του φοιτούσε σε Δημοτικό Σχολείο Γενικής αγωγής το οποίο είχε τμήμα ένταξης και  μέσα στην τάξη συνυπήρχε αρμονικά με άλλα παιδιά της ηλικίας του – να το εγγράψει είτε σε Γυμνάσιο Ειδικής Αγωγής, είτε να το κρατήσει σπίτι μέχρι τα 14 που θα μπορεί να φοιτήσει πια σε Ε.Ε.Ε.Κ παίρνοντας εκεί  στοιχειώδη επαγγελματική κατάρτιση.

Στη  διάσκεψη για την Ειδική Αγωγή που έγινε στη Σαλαμάνκα της Ισπανίας  το 1994 υιοθετήθηκε από την UNESCO  ο όρος «inclusive education» .. Ο όρος λοιπόν  θα μπορούσε να αποδοθεί (όπως ανάφερε ο κ. Φώτης Παπαναστασίου ειδικός παιδαγωγός) και ως «συμπεριληπτική εκπαίδευση» ή εκπαίδευση του «μη Αποκλεισμού» ή  «Εκπαίδευση που συμπεριλαμβάνει όλους, που λαμβάνει υπόψη τις ανάγκες και τη διαφορετικότητα όλων», καθώς το ρήμα INCLUSIVE προέρχεται από το Λατινικό ρήμα «includere» που σημαίνει «συμπεριλαμβάνω». Ο όρος «συμπερίληψη» υπογραμμίζει το δικαίωμα όλων των παιδιών να φοιτούν σε ενιαίο σχολείο. Προϋποθέτει  την παροχή ίσων ευκαιριών για όλους, μέσα σε ένα χώρο  και ένα υγιές σχολικό περιβάλλον που δίνει μόρφωση και ερεθίσματα για να αναπτυχθούν με  βάση την κοινωνική δικαιοσύνη  και όπου κάθε μορφή  διάκρισης έχει εξοβελιστεί και δεν υφίσταται. Aς μη ξεχνάμε πως η θέση των Stainback και Stainback  είναι η εξής: υποστηρίζουν πως αν πάρουμε ως αποδεκτή αρχή  το ότι όλα τα παιδιά μπορούν να μάθουν και να ανήκουν σε ένα γενικό σχολείο και την κοινότητα, η ποικιλομορφία θα «ενισχύσει την τάξη» και αυτό θα προσφέρει «περισσότερες ευκαιρίες για μάθηση» .

Εν έτει 2015 είναι αδιανόητο να έχουμε γονείς παιδιών με Ε.Ε.Α που αναζητούν την καλύτερη λύση για τα παιδιά τους όσον αφορά τη φοίτησή τους στη Β/θμια εκπαίδευση. Δεν είναι δυνατόν σε μια χώρα που θέλει να λέει ότι έχει Δημοκρατία  και της οποίας η ουσία και το γίγνεσθαι  είναι η Κοινωνική δικαιοσύνη η ισονομία και η ισότητα, να έχουμε παιδιά που οι γονείς τους θέλουν να φοιτήσουν σε σχολεία γενικής αγωγής, καθώς δεν συντρέχουν ιδιαίτεροι λόγοι να φοιτήσουν σε ειδικά Γυμνάσια αλλά χρειάζονται για να τα καταφέρουν, είτε παράλληλη στήριξη είτε τμήμα ένταξης τα οποία δεν ιδρύονται και δεν δίνονται για  λόγους που οι ιθύνοντες  γνωρίζουν και που  όμως θα έπρεπε να λαμβάνουν σοβαρά υπ όψιν τους ειδικά όσοι  σχεδιάζουν την εκπαιδευτική μας  πολιτική..

Δεν είναι δυνατόν να περιθωριοποιούμε τα παιδιά εξαιτίας της «ιατρικοποίησης» της αναπηρίας τους και να μην ιδρύονται στα σχολεία Α/θμιας και Β/Θμιας Εκπαίδευσης τμήματα ένταξης ή – όπου δεν δύναται να οργανωθούν – παράλληλη στήριξη.. Τα παιδιά με Ε.Ε.Α από τη στιγμή που αυτό μπορεί να πραγματοποιηθεί, έχουν δικαίωμα φοίτησης σε ένα περιβάλλον  που προάγει την συμπερίληψη και την κοινωνική δικαιοσύνη.

Το αν οι γονείς θέλουν να επιλέξουν το Γενικό ή Ειδικό σχολείο είναι βάσει της ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΝΟΜΟΘΕΣΙΑΣ δική τους  επιλογή. Και έτσι θα έπρεπε να ναι..  Πώς μπορούν  όμως να εγγράψουν τα παιδιά τους σε σχολεία γενικής αγωγής όταν οι δομές στήριξης είναι ελάχιστες και τα τμήματα ένταξης -ή η παράλληλη στήριξη – ιδρύονται και δίνονται με το σταγονόμετρο; Είναι κοινώς γνωστό πως με την ανυπαρξία των προαναφερόμενων δομών, πολλοί γονείς παιδιών με Ε.Ε.Α υποχρεώνονται- καθώς δεν έχουν άλλη λύση- ή  να στείλουν τα παιδιά τους στα Ειδικά σχολεία και Γυμνάσια, ή ακόμα και να τα κρατούν στο σπίτι μέχρι να κλείσουν τα 14 και είναι ώριμα να φοιτήσουν στα Ε.Ε.Ε.Κ και αυτό δεν είναι ό,τι καλύτερο για την ψυχολογία και την ανάπτυξη των παιδιών με Ε.Ε.Α. Οι γονείς αυτοί απογοητεύονται όχι για τους ίδιους αλλά για τα παιδιά τους καθώς  νιώθουν πως δεν παρέχονται οι ίδιες ευκαιρίες σε μία χώρα που η Δημοκρατία διέπει τους Νόμους της και συνεπώς  το ίδιο το κράτος. Δεν είναι πως δεν γνωρίζουν τις δυσκολίες του παιδιού τους, αλλά αυτό που προέχει για τους γονείς αυτούς αλλά και για πολλούς από εμάς τους εκπαιδευτικούς, είναι η αποδοχή της διαφορετικότητας και η συνύπαρξη όλων των παιδιών μέσα στους ίδιους χώρους των σχολείων, μέσω της κατανόησης των Ε.Ε.Α .

Αν λοιπόν θέλουμε να μιλάμε για την παροχή ίσων ευκαιριών, ισονομίας, για αντιρατσιστική εκπαίδευση και ομαλή συνύπαρξη όλων, αυτά για να ευοδωθούν θα πρέπει να ξεκινήσουμε  από τα πιο απλά.. Τμήματα ένταξης και παροχή παράλληλης στήριξης όπου δεν υπάρχει ένταξη, σε όλα τα σχολεία μας ώστε να μάθουν όλοι πως η αναπηρία δεν είναι εμπόδιο για την κοινωνία και φυσικά  ούτε εχθρός της..