Φρόσω Καρασαρλίδου-Ομιλία στη Βουλή των Ελλήνων για το σχέδιο νόμου «Σύμφωνο συμβίωσης, άσκηση δικαιωμάτων, ποινικές και άλλες διατάξεις».
ΚΑΡΑΣΑΡΛΙΔΟΥ ΕΥΦΡΟΣΥΝΗ (ΦΡΟΣΩ)-ΒΟΥΛΕΥΤΗΣ ΣΥΡΙΖΑ ΗΜΑΘΙΑΣ
«Σύμφωνο συμβίωσης, άσκηση δικαιωμάτων, ποινικές και άλλες διατάξεις»
Κυρίες και Κύριοι συνάδελφοι,
Συζητάμε σήμερα ένα πολύ σημαντικό νομοσχέδιο. Tο νομοσχέδιο με το οποίο επεκτείνεται το Σύμφωνο Συμβίωσης και στα ομόφυλα ζευγάρια, διευρύνοντας το φάσμα των οικογενειακών, κληρονομικών και ασφαλιστικών δικαιωμάτων στο σύνολο των ετερόφυλων και ομόφυλων ζευγαριών.
Η διάκριση που οδήγησε την χώρα μας σε καταδίκη από το ευρωπαϊκό δικαστήριο δικαιωμάτων του ανθρώπου οφείλει να αρθεί. Με μια νομοθετική ρύθμιση στοιχειώδη και αυτονόητη που έπρεπε να έχει θεσπιστεί από καιρό. Η ψήφιση αυτού του νομοσχεδίου είναι σταθμός για την ισονομία και τα ανθρώπινα δικαιώματα στην Ελλάδα. Γιατί με το σύμφωνο που θεσμοθετείται γίνονται δύο αποφασιστικά βήματα:
- Το πρώτο είναι η άρση των διακρίσεων σε βάρος συμπολιτών μας βάσει σεξουαλικού προσανατολισμού.
Διακρίσεων που βρίσκονται μέχρι σήμερα σε πλήρη αντίθεση με τις αρχές της ισότητας, της ελεύθερης ανάπτυξης της προσωπικότητας και του σεβασμού της ετερότητας.
- Το δεύτερο είναι η γενικότερη αναβάθμιση του συμφώνου συμβίωσης για ομόφυλα και ετερόφυλα ζευγάρια.
(Νομιμοποιούνται σχέσεις που παρέμεναν μη αναγνωρίσιμες και συχνά καλυμμένες στο πέπλο της σιωπής. Αναγνωρίζονται στα μέρη του συμφώνου, όπως και στους συζύγους, όλα τα δικαιώματα: ασφαλιστικά, συνταξιοδοτικά, εργασιακά, φορολογικά, κληρονομικά, κτλ.).
Για πρώτη φορά καλούμαστε να πάρουμε θέση επίσημη, ξεκάθαρη και αιτιολογημένη.
Στόχος μας δεν είναι να εκληφθεί το Σύμφωνο ως μια καλή πράξη σε όφελος μερίδας συμπολιτών μας. Ούτε μόνο ως μια “εναρμόνιση” με τη Δύση.
Πρέπει να συνειδητοποιήσουμε ότι η συζήτηση αυτή αφορά συνανθρώπους μας που, σε πείσμα της πολιτικής και κοινωνικής απαξίωσης, έχουν καταφέρει να οργανώνουν τη ζωή τους διασφαλίζοντας το χώρο της αξιοπρέπειάς τους.
Άντρες και γυναίκες πολίτες αυτής της χώρας, των οποίων μέχρι σήμερα δεν αναγνωρίζονται στοιχειώδη δικαιώματα με βάση αναχρονιστικές απόψεις των πιο συντηρητικών κύκλων της κοινωνίας μας.
Το σύμφωνο συμβίωσης καλύπτει την ανάγκη πάρα πολλών συμπολιτών μας να αναγνωρίσουν νομικά την συμβίωσή τους. Αναγνωρίζει κάθε ζευγάρι ως οικογένεια, και διασφαλίζει κληρονομικά δικαιώματα και θέση συγγένειας. Αποτελεί πλέον ώριμο αίτημα της ελληνικής κοινωνίας να αναγνωριστεί και στα ομόφυλα ζευγάρια το δικαίωμα στην οικογενειακή ζωή. Σ’ αυτό το σημείο, θέλω να αναφερθώ σε απαράδεκτες, θεωρώ, δηλώσεις που έχουν γίνει το τελευταίο διάστημα με αφορμή το συγκεκριμένο νομοσχέδιο:
Ακούσαμε για φυσιολογικούς και μη ανθρώπους. Για γενετήσιες διαστροφές.
– Υπάρχουν άραγε γενετήσιες διαστροφές; – Ποιος μπορεί να χαρακτηρίσει την πραγματική αγάπη μεταξύ δυο ανθρώπων ως διαστροφή;
Και βέβαια δεν μπορούμε να δεχθούμε εκφράσεις που χαρακτηρίζουν ανθρώπινα όντα ως εκτρώματα, ιδιαίτερα όταν προέρχονται από στόματα ανθρώπων της Εκκλησίας, που εκ της θέσεώς τους οφείλουν να ευαγγελίζονται την αγάπη σ’ όλες της τις μορφές.
Έφτασε η στιγμή όπου το κράτος, χωρίς διακρίσεις, οφείλει να νομοθετεί για όλους τους πολίτες ανεξάρτητα από το χρώμα τους, τη θρησκεία τους και τη σεξουαλική τους προτίμηση.
Γιατί είναι υπόθεση του Δημοσίου βίου και όχι ιδιωτική το να μπορείς να ασφαλίσεις το σύντροφό σου.
Και γιατί, βέβαια, είναι υπόθεση του Δημοσίου βίου το να μπορεί να συμπαρίσταται κάποιος στο σύντροφό του σε δύσκολες στιγμές. Να μπορεί να ενημερώνεται για την υγεία του. Να μπορεί να κληρονομήσει τα υπάρχοντά του ύστερα από μια ζωή που τα μοιράστηκαν ή τα απόκτησαν μαζί.
Συνάδελφοι,
Νομίζω ότι δεν χρειάζεται να μιλήσω περισσότερο για την αναγκαιότητα της επέκτασης του συμφώνου συμβίωσης. Άλλωστε το νομοσχέδιο που συζητάμε σήμερα δεν περιορίζεται μόνο σε αυτό. Υπάρχουν και άλλες διατάξεις, εξίσου σημαντικές.
Με συντομία θα αναφερθώ σε μερικές:
Δημιουργείται το Εθνικό Συμβούλιο κατά του Ρατσισμού και της Μισαλλοδοξίας με στόχο τη διασφάλιση της προστασίας ατόμων και ομάδων που στοχοποιούνται λόγω φυλής, χρώματος, θρησκείας, γενεαλογικών καταβολών, εθνικής ή εθνοτικής καταγωγής, σεξουαλικού προσανατολισμού, ταυτότητας φύλου ή αναπηρίας.
Ποινικοποιούνται όλες οι πράξεις (συσσίτια, αιμοδοσίες, κλπ) που αποκλείουν ανθρώπους με μοναδικό κριτήριο την καταγωγή, το χρώμα και τη θρησκεία.
Ορίζεται το ρατσιστικό έγκλημα με σαφή τρόπο και ξεκάθαρα κριτήρια ώστε να διευκολύνονται τα δικαστήρια.
Καταργείται ο διαβόητος τυποκτόνος νόμος που αποτελούσε βραχνά και φόβητρο για τους δημοσιογράφους και περιόριζε την ελεύθερη άσκηση της δημοσιογραφίας.
Καταργείται η υποχρεωτική δωρεά σε Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις ως προϋπόθεση αναστολής ή απόλυσης ενός φυλακισμένου.
Διευκολύνεται η διαδικασία διορισμού συνηγόρου σε ανθρώπους που δεν έχουν.
Αναθεωρείται το Δίκαιο Ανηλίκων με γνώμονα τις διεθνείς συμβάσεις για τα δικαιώματα του παιδιού.
Θεσμοθετούνται ευνοϊκές ρυθμίσεις που αφορούν στην έκτιση ποινής σε μωρομάνες.
Συνάδελφοι,
Συνήθως οι νόμοι δεν έχουν τόσο ανθρώπινο πρόσωπο. Σήμερα θεωρώ πως συμβαίνει το αντίθετο.
Με συγκινεί και ταυτόχρονα με γεμίζει υπερηφάνεια γιατί ανήκω σε μια κοινωνία που σιγά-σιγά αλλάζει. Γίνεται πιο ανθρώπινη, κατανοεί και αγκαλιάζει.
Το σύμφωνο συμβίωσης, που σε λίγο θα είναι νόμος του κράτους, δίνει ξεκάθαρα το μήνυμα ότι κάτι αλλάζει για μια κοινωνία χωρίς διακρίσεις, με ίσα δικαιώματα και χώρο για όλες και όλους. Για όλους τους παραπάνω λόγους σας ζητώ να υπερψηφίσετε το παρόν νομοσχέδιο. Είναι ένα σημαντικό εργαλείο ως προς την σταδιακή κοινωνική ωριμότητα όλων μας.
Σας ευχαριστώ.
Περίληψη ομιλίας
ΒΟΥΛΗ: “Το Σύμφωνο Συμβίωσης αίρει τις διακρίσεις σε βάρος συμπολιτών μας”.
Ως ένα πολύ σημαντικό νομοσχέδιο που αίρει τις διακρίσεις σε βάρος συμπολιτών μας, χαρακτήρισε το νομοσχέδιο για το Σύμφωνο Συμβίωσης, η βουλευτής Φρόσω Καρασαρλίδου, στην ομιλία της στη Βουλή το βράδυ της Τρίτης.
«Η ψήφιση του Συμφώνου Συμβίωσης είναι σταθμός για την ισονομία και τα ανθρώπινα δικαιώματα στην Ελλάδα. Γιατί με το σύμφωνο που θεσμοθετείται γίνονται δύο αποφασιστικά βήματα.
- Το πρώτο είναι η άρση των διακρίσεων σε βάρος συμπολιτών μας βάσει σεξουαλικού προσανατολισμού.
Διακρίσεων που βρίσκονται μέχρι σήμερα σε πλήρη αντίθεση με τις αρχές της ισότητας, της ελεύθερης ανάπτυξης της προσωπικότητας και του σεβασμού της ετερότητας.
- Το δεύτερο είναι η γενικότερη αναβάθμιση του συμφώνου συμβίωσης για ομόφυλα και ετερόφυλα ζευγάρια.
(Νομιμοποιούνται σχέσεις που παρέμεναν μη αναγνωρίσιμες και συχνά καλυμμένες στο πέπλο της σιωπής. Αναγνωρίζονται στα μέρη του συμφώνου, όπως και στους συζύγους, όλα τα δικαιώματα: ασφαλιστικά, συνταξιοδοτικά, εργασιακά, φορολογικά, κληρονομικά, κτλ.).
Για πρώτη φορά καλούμαστε να πάρουμε θέση επίσημη, ξεκάθαρη και αιτιολογημένη.
Στόχος μας δεν είναι να εκληφθεί το Σύμφωνο ως μια καλή πράξη σε όφελος μερίδας συμπολιτών μας. Ούτε μόνο ως μια “εναρμόνιση” με τη Δύση.
Πρέπει να συνειδητοποιήσουμε ότι η συζήτηση αυτή αφορά συνανθρώπους μας που, σε πείσμα της πολιτικής και κοινωνικής απαξίωσης, έχουν καταφέρει να οργανώνουν τη ζωή τους διασφαλίζοντας το χώρο της αξιοπρέπειάς τους.
Άντρες και γυναίκες πολίτες αυτής της χώρας, των οποίων μέχρι σήμερα δεν αναγνωρίζονται στοιχειώδη δικαιώματα με βάση αναχρονιστικές απόψεις των πιο συντηρητικών κύκλων της κοινωνίας μας…
Έφτασε η στιγμή όπου το κράτος, χωρίς διακρίσεις, οφείλει να νομοθετεί για όλους τους πολίτες ανεξάρτητα από το χρώμα τους, τη θρησκεία τους και τη σεξουαλική τους προτίμηση.
– Και γιατί, βέβαια, είναι υπόθεση του Δημοσίου βίου το να μπορεί να συμπαρίσταται κάποιος στο σύντροφό του σε δύσκολες στιγμές. Να μπορεί να ενημερώνεται για την υγεία του. Να μπορεί να κληρονομήσει τα υπάρχοντά του ύστερα από μια ζωή που τα μοιράστηκαν ή τα απόκτησαν μαζί».
Και η βουλευτής Φρόσω Καρασαρλίδου κατέληξε:
«Συνήθως οι νόμοι δεν έχουν τόσο ανθρώπινο πρόσωπο. Σήμερα θεωρώ πως συμβαίνει το αντίθετο.
Με συγκινεί και ταυτόχρονα με γεμίζει υπερηφάνεια γιατί ανήκω σε μια κοινωνία που σιγά-σιγά αλλάζει. Γίνεται πιο ανθρώπινη, κατανοεί και αγκαλιάζει.
Το Σύμφωνο Συμβίωσης δίνει ξεκάθαρα το μήνυμα ότι κάτι αλλάζει για μια κοινωνία χωρίς διακρίσεις, με ίσα δικαιώματα και χώρο για όλες και όλους. Είναι ένα σημαντικό εργαλείο ως προς την σταδιακή κοινωνική ωριμότητα όλων μας».
