Πριν από λίγες ημέρες εκπρόσωποι του ΔΝΤ ξεκαθάρισαν αναφορικά με την συμμετοχή του ταμείου στο πρόγραμμα σταθεροποίησης με χρηματοδότησή του, ότι το πρόγραμμα είναι συμβατό αν η Ελλάδα έχει 1,5% πρωτογενές πλεόνασμα (αντί του 3,5% που έχουμε υπογράψει) κι αν ελαφρυνθεί το χρέος.
Κι όχι μόνο αυτά. Αλλά «χαιρέτισε» τις προθέσεις της Ευρώπης να παρουσιαστούν συγκεκριμένα μέτρα ελάφρυνσης του χρέους στο Eurogroup που θα συνεδριάσει στις 5 Δεκεμβρίου.
Με την προϋπόθεση, ότι ΠΡΕΠΕΙ πάση θυσία να εφαρμοστούν οι απαραίτητες μεταρρυθμίσεις από την Ελλάδα.
Μόλις ακούστηκαν αυτά από τους εκπροσώπους του ΔΝΤ, η κυβέρνηση πέταξε πάλι στο συννεφάκι των ονειρώξεών της κι επιτέθηκε στη… Νέα Δημοκρατία επειδή αναφέρεται σε κυβερνητικά αδιέξοδα και σοβαρό ενδεχόμενο –εξ αυτών- την ύπαρξη και τέταρτου μνημονίου.
Μάλιστα, τα κυβερνητικά παπαγαλάκια άρχισαν να διαρρέουν προς δημοσιογράφους και ΜΜΕ ότι το ΔΝΤ είναι έτοιμο να μπει στο ελληνικό πρόγραμμα, χωρίς υποσημειώσεις για νέα μέτρα.
Φυσικά, η κυβέρνηση διάβασε και πάλι επιλεκτικά όσα ισχυρίζεται το ΔΝΤ.
Το ίδιο είχε συμβεί και πριν από την καταφυγή στο δημοψήφισμα του 2015, τότε που ο Αλέξης Τσίπρας, ο Βαρουφάκης κι οι άλλοι κυβερνητικοί αστέρες χαρακτήριζαν βαρύνουσας πολιτικής και οικονομικής σημασίας την, τότε τοποθέτηση του ΔΝΤ, που ισχυριζόταν ότι το χρέος δεν είναι βιώσιμο. Και ισχυρίζονταν ότι ήταν δικαίωση της ελληνικής κυβέρνησης που εκτιμούσε και διαλαλούσε το ίδιο.
Δυστυχώς, τότε, αποδείχτηκε ότι δεν ήταν δικαίωση ούτε του Αλέξη Τσίπρα, ούτε της ελληνικής κυβέρνησης, αλλά εκείνων που «διάβαζαν» τις θέσεις του ΔΝΤ ως κόλαφο για τις τεράστιες δανειακές ανάγκες και την επιστροφή στην ύφεση που ο ίδιος προκάλεσε με τις πολιτικές του στο πρώτο εξάμηνο του 2015. Τότε, που μέσα σε έξι μήνες τινάχτηκαν στο αέρα οι θυσίες του ελληνικού λαού για να πουλάει μαγκιές στην Ευρώπη ο Βαρουφάκης και να λέει ο Τσίπρας ότι διαπραγματεύεται.
Να πούμε κάτι ακόμη: Το ΔΝΤ, είχε και έχει πάγια θέση. Ότι το πρόγραμμα για την Ελλάδα πρέπει να έχει δυο άξονες. Μεταρρυθμίσεις και ελάφρυνση χρέους.
Μόνο έτσι, η διεθνής κοινότητα και οι κεφαλαιαγορές θα μπορούν να έχουν διασφαλίσεις ότι στο τέλος του προγράμματος η Ελλάδα θα μπορεί να πορεύεται μόνη της.
Το ΔΝΤ λέει και κάτι ακόμη. Αυτονόητο. Άλλωστε το ισχυρίζονται κι όλοι οι σοβαροί αναλυτές και οικονομολόγοι. Λέει, δηλαδή, ότι ακόμη κι αν χαριστεί όλο το χρέος που έχει η Ελλάδα, σε λίγες ημέρες πάλι θα χρωστάει, αφού δεν μεταρρυθμίζονται ουσιαστικά τα δημοσιονομικά της μεγέθη για να μπουν σε βιώσιμη πορεία. Ουσιαστικά, δηλαδή, αν δεν μεταρρυθμιστεί το ασφαλιστικό σύστημα, αφού εκεί κατευθύνονται τα μεγάλα ποσά που συγκεντρώνονται στα ταμεία του κράτους.
Αυτό η κυβέρνηση το προσπερνά. Και στέκεται μόνο στην ελάφρυνση του χρέους. Αυτό τη βολεύει, αυτό είναι το αφήγημά της, που μεταθέτει την ευθύνη για την επιστροφή στην κανονικότητα στους δανειστές. Και παραβλέπει τις αναγκαίες μεταρρυθμίσεις που πρέπει να γίνουν, ούτως ώστε να αυξηθεί η ανταγωνιστικότητα και να προσελκυστούν επενδύσεις.
Να τα πούμε και με αριθμούς αφού όλοι γνωρίζουμε πλέον:
- Η δαπάνη του κράτους για συντάξεις είναι δυσβάσταχτη αφού απαιτείται το 17% του ΑΕΠ, από το οποίο ΜΟΝΟ το 7% καλύπτεται από εισφορές.
Αυτό δημιουργεί έλλειμμα 10% του ΑΕΠ ετησίως, τετραπλάσιο από τον Μ.Ο. των χωρών της Ευρωζώνης.
Η δε μεταρρύθμιση του Κατρούγκαλου στις συντάξεις, το μόνο που κάνει είναι να μειώσει το έλλειμμα κατά –μόλις- 1% του ΑΕΠ. Δηλαδή σταγόνα στον ωκεανό.
Κι αυτό το ζήτημα – πρόβλημα ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ να λυθεί με την αύξηση των φορολογικών συντελεστών, ειδικά σε μια συνεχώς συρρικνούμενη φορολογική βάση.
Η λύση είναι η μείωση της φορολογίας και των ασφαλιστικών εισφορών, ΜΑΖΙ με περικοπές στις συντάξεις.
Δυστυχώς, αυτή είναι η πραγματικότητα.
Αφού δεν μειώνεται το κράτος, αφού δεν καταργούνται οργανισμοί και υπηρεσίες χωρίς ουσιαστικό αντίκρισμα στην ελληνική κοινωνία, μοιραία θα συρρικνωθούν κι άλλο οι συντάξεις. Είναι ΑΝΑΠΟΦΕΥΚΤΟ.
Κάτι που δεν αντιλαμβάνεται η κυβέρνηση. Ή δεν θέλει να αντιληφθεί αφού απέναντί της θα σταθούν οι μεγάλες κοινωνικές ομάδες των συνταξιούχων.
Κάποιοι από τους οποίους είναι ακόμη και …45 ετών!
- Η κρατική παρεμβατικότητα, η γραφειοκρατία και η πολυνομία αποτελούν σημαντικότατα προβλήματα και εμπόδια στην επιχειρηματικότητα.
Αυτό ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ να λυθεί με άλλον τρόπο, πλην μεγάλων μεταρρυθμίσεων που περιλαμβάνουν άνοιγμα επαγγελμάτων, την απλοποίηση του πλαισίου που διέπει την αδειοδότηση επενδύσεων και των επιχειρήσεων, τον περιορισμό του επάρατου και άκρως επαγγελματικού και προσοδοφόρου συνδικαλισμού, την ολοκλήρωση του κτηματολογίου, την κινητοποίηση της Δικαιοσύνης για γρήγορη εκδίκαση υποθέσεων και πολλών άλλων.
Ούτε αυτό το αντιλαμβάνεται η κυβέρνηση.
Τις προσεχείς ημέρες, με αφορμή την παρουσία στην Ελλάδα εκπροσώπων των «θεσμών», η κυβέρνηση και τα παπαγαλάκια της θα κυκλοφορήσουν απίστευτα μυθεύματα. Θα ρίξουν όλες τις ευθύνες στους δανειστές κλπ κλπ.
Κι όμως. Η αλήθεια είναι ότι με τις διάφορες «κόκκινες γραμμές» και άλλα παρόμοια φληναφήματα, δεν θα βγούμε από την κρίση ούτε στον αιώνα τον άπαντα.
Κι αναγκαστικά θα υπογράψουμε και τέταρτο μνημόνιο.
Ή στην χειρότερη περίπτωση θα παραταθεί το υπάρχον.
Μακάρι να διαψευστούμε.
