Αρχική Blog Σελίδα 16121

Cooking recipes: Shrimp pasta in a wood oven

A dream flavor scented with a sea breeze, from the best side of Crete, the exotic Elafonisi beach.

sissy
posted by Sissy Nika – Journalist Taste and Culture

I will never forget the Cretan who said to me, seeing me gazing, attracted to the sea of corals … “girl this is what the Europeans are jealous of… and they have cornered us.” However, to get back to our recipe, it has a Greek character with herbs, feta cheese, and fresh tomato grown in the area and stands out for its taste.

Elafonissi inspired me and I took one of my most beautiful pictures that was awarded… John Lionakis has won me because he creates tasty gems in this captivating corner of Crete. The rusks that he makes in the wood oven, were “drowned” in the exquisite tomato sauce with feta cheese and shrimps … there was not one left… and we are only 4 people … imagine …

Shrimp pasta in the oven

By John Lionakis, of the tavern “Gialites” Livadia Elafonissi, Crete

 

Ingredients for 4 people

400 gr large shrimpshrimp-pasta-in-a-wood-oven-2

2 ripe tomatoes

1 large onion cut into rings

1 pepper cut into rings

3 tablespoons raki

200 gr grated feta cheese

5-6 grains of black pepper

2 bay leaves

Oregano

Cumin

Sea salt

shrimp-pasta-in-a-wood-oven-1Method of preparation

garides-giouvetsi-sto-xylofourno-3Wash the shrimp well and clean them leaving only the head. With a sharp knife devein the shrimps.

Pass the tomatoes through a blender and take the juice.

In a clay casserole, add the onion and pepper and on top we place the shrimps and pour the tomato juice.

Put the bay leaves between the shrimps, salt them lightly and add cumin.

Sprinkle the feta cheese, add the pepper grains and finally pour the raki.

Put the clay casserole in the wood oven we “burned” and bake for half an hour.

 If we do not have a wood oven we cook our pasta in a well preheated oven at 200 ° C for 20 minutes.

Allow to cool slightly for the aromas to emerge and enjoy.

Ποτίσατε την Σχέση σας Σήμερα το Πρωί;

Γράφει ο Γιάννης Ξηντάρας, Ψυχολόγος, www.simvouleftikigamou.gr

Ξυπνάμε. Δουλεύουμε. Γυρνάμε. Τρώμε. Κάνουμε δουλειές. Βλέπουμε τηλεόραση. Κοιμόμαστε.
Ξυπνάμε. Δουλεύουμε. Γυρνάμε…

Σας θυμίζει κάτι αυτό; Είναι ο ορισμός της ρουτίνας της καθημερινότητας.
Ωστόσο λίγη προσοχή εδώ: Τη ρουτίνα πολλοί την κατηγόρησαν, πολλοί περισσότεροι δε την αναζήτησαν. Φανταστείτε την ζωή σας χωρίς ρουτίνα. Η επανάληψη δεν είναι κατ’ανάγκην κάτι κακό αρκεί να βρούμε ένα νόημα στο να την »επαναλαμβάνουμε», να βρούμε το νήμα που συνδέει το κάθε πριν με το κάθε μετά. Προτού λοιπόν αφορίσουμε την ρουτίνα μας, ας σκεφτούμε την ασφάλεια που μας προσφέρει το να την έχουμε.
Πάμε ξανά: Ξυπνάμε (αυτό είναι το δεδομένο, η ρουτίνα που λέγαμε…) – Καλημέρα είπαμε; Φιλάκι δώσαμε; Ανοίξαμε τις κουρτίνες να μπει φως; Τα παράθυρα να μπει φρέσκος αέρας;
Σκεφτείτε τις δύο εικόνες:
Α. ξυπνώ, βαρύς, δύσθυμος, μόνο και μόνο γιατί με περιμένει μία από τα ίδια, προχωρώ στο μισοσκόταδο των κλειστών παντζουριών, φτιάχνω πρωινό, το τρώω βαριεστημένα (αν το κάνω κι αυτό), ντύνομαι, αποχωρώ…
Β. ξυπνάω, ανοίγω να μπει φως και αέρας, ρίχνω λίγο νερό στο πρόσωπό μου, δροσίζομαι, καλημερίζω άπαντες στο σπίτι κι άπαντες τους φιλώ. Φτιάχνω και ένα ωραίο πρωινό και όλοι μαζί καθόμαστε και το απολαμβάνουμε…
– στην ουσία απολαμβάνουμε την συντροφιά, το »μαζί», την ασφάλεια και την ευχαρίστηση της σταθερότητας κι όχι του βιτάμ…
Κάθε πρωί λοιπόν, λίγο νερό να ποτίσουμε τις σχέσεις με όλους όσους αγαπάμε. Κάνει καλό.
_____________________________________________________________________
Ο Γιάννης Ξηντάρας είναι Ψυχολόγος- Σύμβουλος γάμου, απόφοιτος Πανεπιστημίου Αθηνών και Strathclyde University. Mέλος του Συλλόγου Ελλήνων Ψυχολόγων και της Ελληνικής Προσωποκεντρικής και Βιωματικής Εταιρείας , επιστημονικός υπεύθυνος στο Κέντρο Συμβουλευτικής και Ψυχολογικής Υποστήριξης “Επαφή”.

Τρία απλά μαθήματα πολιτικής οικονομίας από τον Ομπάμα – Του Θόδωρου Σκυλακάκη

Ποιο είναι το πραγματικό νόημα της επίσκεψης Ομπάμα; Τίποτε από αυτά που συζητήθηκαν την χθεσινή ημέρα. Το πραγματικό νόημα ήταν γεωπολιτικό. Δηλαδή η μη επίσκεψη του Προέδρου Ομπάμα στην Τουρκία, σε αντίθεση με τις τρεις προηγούμενες επισκέψεις Αμερικανών Προέδρων (Κλίντον, Μπους πρεσβύτερου και Αϊζενχάουερ), που έγιναν ταυτόχρονα στην Ελλάδα και την Τουρκία.

theodoros-skylakakis
Γράφει ο Θόδωρος Σκυλακάκης

Αντίθετα τα όσα είπε για το χρέος, με δεδομένη τη νίκη Τραμπ αλλά και την παντελή αποχή των ΗΠΑ από το κόστος της αναδιάρθρωσης χρέους, έχουν απλώς τον χαρακτήρα χρήσιμων ευχών. Ευχές που έχουν επαναληφθεί κατά κόρον αλλά μέχρι σήμερα διόλου δεν επηρέασαν τη γερμανική κυβέρνηση, ακόμα κι όταν ο Πρόεδρος Ομπάμα είχε τεράστια διεθνή ισχύ.

Συνεπώς, με δεδομένο ότι όποια άποψη κι αν έχει κανείς για τον Πρόεδρο Ομπάμα κανείς δεν αμφισβητεί τις διανοητικές του ικανότητες, θα ήταν χρήσιμο να εντρυφήσουμε περισσότερο όχι τόσο στο πρώτο επίπεδο των δηλώσεών του, αλλά στα όσα υπονόησε στις σύντομες παρεμβάσεις του στην Αθήνα για την πραγματικότητα της οικονομικής πολιτικής.

Ομπάμα: «Περάσαμε από σημαντική συρρίκνωση. Η οικονομία μας συρρικνωνόταν ταχύτερα από ότι στην περίοδο της μεγάλης ύφεσης… Είχαμε το πλεονέκτημα του δολαρίου. Είχαμε περιθώρια ευελιξίας». Τι υπονοεί εδώ ο Ομπάμα, στη διάρκεια της Προεδρίας του οποίου το χρέος των ΗΠΑ αυξήθηκε κατά 6 περίπου τρισεκατομμύρια δολάρια; Κάτι πολύ απλό. Ότι για να ξεπεράσει την μεγάλη ύφεση, που κληρονόμησε από την προηγούμενη κυβέρνηση, επέλεξε να αυξήσει με κατακλυσμιαίο τρόπο τον δανεισμό του αμερικανικού κράτους. Μόνο που επειδή το δολάριο είναι ακόμα το μοναδικό παγκόσμιο νόμισμα μεγάλο μέρος του λογαριασμού δεν τον πλήρωσε (βραχυπρόθεσμα) η Αμερική. Οι ΗΠΑ έκοψαν χρήμα και τη νύφη πλήρωσαν όσοι διακρατούν αμερικανικά ομόλογα (προπαντός οι Κινέζοι). Κι όσοι πλήρωσαν τη νύφη ανέλαβαν το σχετικό κόστος αδιαμαρτύρητα. Γιατί; Είτε για λόγους εμπορικούς (οι Κινέζοι που θεωρούν ζωτική τη συνέχιση και ανάπτυξη του παγκόσμιου εμπορίου), είτε για λόγους γεωπολιτικούς (Σαουδική Αραβία και λοιποί που δεν υπάρχουν χωρίς την Αμερική), είτε γιατί δεν υπάρχει άλλο διεθνές νόμισμα που να εμπνέει αντίστοιχη εμπιστοσύνη, αφού την ίδια περίοδο η ευρωζώνη συνταράσσονταν από τη δική της κρίση, που ακόμα δεν έχει τελειώσει.

Μάθημα πολιτικής οικονομίας Νο1: Στην πραγματική οικονομική πολιτική μετρούν προπαντός οι πραγματικοί συσχετισμοί ισχύος, όχι ο βολονταρισμός και οι ιδεολογικές εμμονές.

Ομπάμα: «Για να μην αδικήσω κάποιες κυβερνήσεις του βορρά να πω ότι και εκεί έχουν τις δικές τους πολιτικές και τους δικούς τους ψηφοφόρους. Δείχνουν διστακτικότητα στην ελάφρυνση του χρέους. Βλέποντας πως η Ελλάδα κάνει μεταρρυθμίσεις πιστεύω ότι υπάρχει μια ευκαιρία και οι δύο πλευρές μπορούν να καταλήξουν σε κάποια λύση μέσα στο επόμενο έτος». Το μήνυμα εδώ είναι διαφορετικό. Ο Ομπάμα μας λέει: καταλαβαίνω ότι η επιλογή που έκανα για τις ΗΠΑ δεν περνά ούτε ουσιαστικά -δεν έχουν διεθνές νόμισμα-, ούτε πολιτικά στη Γερμανία, που ακολουθεί μια τελείως άλλη φιλοσοφία οικονομικής πολιτικής. Συνεπώς πρέπει κάτι να τους δώσετε πρώτα ώστε όταν θα είναι πολιτικά εφικτό (μέσα στον επόμενο χρόνο, δηλαδή μετά τις γερμανικές εκλογές), να έχετε ελπίδα κάτι να πάρετε.

Μάθημα πολιτικής οικονομίας 2: Καμία οικονομική συμφωνία δεν είναι εφικτή αν δεν ληφθούν υπόψη οι πολιτικές ανάγκες και των δύο πλευρών. Κι ο αδύνατος κινείται πρώτος για να έχει κάποια ελπίδα επιτυχίας.

Ομπάμα: «Ο κ. Τσίπρας και η κυβέρνησή του βλέπω πως έχουν τη βούληση να κάνουν την Ελλάδα πιο ανταγωνιστική και να προσελκύσουν επενδύσεις.» Εδώ το μήνυμα είναι προφανές -θέλω να σας πω καλά λόγια αλλά να ξέρετε η οικονομία σας δεν είναι αρκετά ανταγωνιστική και ως έχει δεν προσελκύει επενδύσεις. Μου λέτε ότι θέλετε να την αλλάξετε. Κάντε το.

Μάθημα πολιτικής οικονομίας Νο3: Επενδύσεις σε μη ανταγωνιστικές οικονομίες δεν γίνονται. Στα θέματα επενδύσεων η οικονομία αποφασίζει και η πολιτική παρακολουθεί.

Τρία απλά μαθήματα από έναν Πρόεδρο που θα χρησιμοποιήσει σήμερα την Ελλάδα για να στείλει το δικό του συμβολικό πολιτικό μήνυμα στην Αμερική και στον κόσμο. Και με τον τρόπο αυτό θα μας βοηθήσει όσο μπορεί, υπενθυμίζοντας τη συμβολική αξία της χώρας μας στην παγκόσμια κοινότητα. Το κάνει για τους δικούς του προπαντός λόγους αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν θα πρέπει να τον ευχαριστήσουμε. Εκτός από τα αμερικανικά μαθήματα πολιτικής οικονομίας υπάρχει και η ελληνική λαϊκή σοφία που λέει πως «μαζί με τον βασιλικό ποτίζεται και η γλάστρα».

Ο Γιάννης Καφάτος σχολιάζει την επικαιρότητα που μερικές φορές είναι από μόνη της επιθεωρησιακό νούμερο

Mail από την Αθήνα #11

Ο Γιάννης Καφάτος σχολιάζει την επικαιρότητα που μερικές φορές είναι από μόνη της επιθεωρησιακό νούμερο. (και όταν δεν είναι την κάνει!)

kafatos-gianis
Γράφει ο Γιάννης Καφάτος
  •  17 του Νοέμβρη σήμερα και η κόρη μου έχει θεατρικό στο σχολείο. Οι γιορτές στο δημόσιο σχολείο της γειτονιάς μου είναι πάντα μια ανάσα για να θυμόμαστε όλα όσα πρέπει να ξέρουν τα παιδιά μας για τις στιγμές της ελληνικής ιστορίας. Είμαι περήφανος για τους δασκάλους των παιδιών μου. Προσπαθούν.
  • Αντιθέτως η γενιά του Πολυτεχνείου, οι «επιφανείς» είναι όλοι τόσο βολεμένα κυνικοί και ξεχασιάρηδες που με την ευκολία της γενίκευσης που όλοι μας καταφεύγουμε «χαντάκωσαν» μια λαμπρή στιγμή της ελληνικής ιστορίας.
  • Αυτό που στο τέλος κάθε πορείας «φυγαδεύουν» την αιματοβαμμένη σημαία για να μην την πάρουν οι «αντίπαλοι» – φοιτητές όλα τα χρόνια που το παρατηρώ με γεμίζει αηδία.
  • Ο Ομπάμα έχασε τη σημερινή γιορτή αλλά κέρδισε τις εντυπώσεις από τις τριάντα ώρες που έμεινε στην Αθήνα.
  • Ναι έκανε την πολιτική του «διαθήκη» ως απερχόμενος έδειξε ότι είναι μάλλον ο τελευταίος χαρισματικός ηγέτης που γνωρίζουμε. Και λειτούργησε ως το καλύτερο διαφημιστικό για την Ελλάδα. Γι’ αυτό και η Κουντουρά-υπουργός τουρισμού του έδωσε βάουτσερ για το επόμενο οικογενειακό του ταξίδι στας Αθήνας.
  • Και ναι είπε για ελάφρυνση του χρέους, αλλά είπε και για μεταρρυθμίζεις, και επειδή είσαι έμπειρος αναγνώστης, και ξέρεις ξένες γλώσσες καταλαβαίνεις τι θα πει «μεταρρυθμίσεις»;
  • Μειώσεις συντάξεων, αύξηση φόρων, κλπ κλπ που μας τα φοράνε όλα αυτά τα χρόνια.
  • Έτσι κάνω τον μεταφραστή, όχι για να χαλάσω τη χαρά, αλλά για να μιλάμε όλοι την ίδια γλώσσα!
  • Καταλαβαίνω ως άνθρωπος τη φρίκη που έφαγαν οι πολιτικοί αντίπαλοι του Τσίπρα, αλλά φαντάζομαι όποιος ήταν στη θέση του, θα ήθελε να μονοπωλήσει τον καλεσμένο του! Και πάντως ο Ομπάμα τον έκανε θεό. Ελπίζω να μην το πάρουν 100% τοις μετρητοίς και να υπολογίσουν ότι υπάρχει και η ευγένεια!
  • Θα πάρει το Νόμπελ, το αποδέχτηκε ο Μπομπ ο Ντίλαν αλλά ένεκα υποχρεώσεων, δηλαδή καμία συναυλία, δεν θα πάει να το παραλάβει. Να μια καλή ευκαιρία για σκυλοκαβγά στα σόσιαλ μίντια!
  • Χωρίς πρωτάθλημα αυτό το ΣουΚου  αφού ακόμη δεν τα βρήκαν. Έτσι διαβάζω ότι ενημερώθηκαν οι ομάδες της Super league.  Ας είναι σε ετοιμότητα η πυροσβεστική καλού κακού…
  • «Επιτέλους μόνοι…» ανέκραξαν με μια εσάνς ανακούφισης οι δανειστές τώρα που μείναμε χωρίς Ομπάμα. Οπότε όπου νά ΄ναι περίμενε τα «τέλι – τέλι – τέλι, άδικε ντουνιά, πλήρωσε εντέλει γιατί μας χρωστάς»

Χρέος θα έχουμε κι αν μας το χαρίσουν όλο… – Γράφει ο Νίκος Γ. Σακελλαρόπουλος

Για ότι κι αν ερωτάται ο Τσίπρας, για ότι κι αν συμβαίνει στις κατεστραμμένες οικονομία και κοινωνία μας, απαντά ότι ευθύνεται το χρέος.

Νίκος Γ. Σακελλαρόπουλος
Γράφει ο συνεργάτης του Έμβολος δημοσιογράφος Νίκος Γ. Σακελλαρόπουλος

Του έχει γίνει έμμονη ιδέα. Το χρέος. Και η αναδιάρθρωσή του.

Αυτό είναι το μόνο και τελευταίο του αφήγημα προς όσους τον ψήφισαν. Όλα τα άλλα έχουν καταρρεύσει. Εξ ου και η μονοθεματική προσέγγιση της οικονομίας μας.

Κάποιος όμως πρέπει να πει στον πρωθυπουργό και τους ιδεοληπτικούς συντρόφους του, ότι δεν είναι το χρέος που κρατά τραβηγμένα τα γκέμια της οικονομίας και της ανάπτυξης.

Ποιος επενδυτής, επί παραδείγματι, θα έρθει στην Ελλάδα που αλλάζει τρεις φορές τον χρόνο τα φορολογικά δεδομένα; Ποιος επενδυτής θα έρθει στην Ελλάδα που οι δικαστικές αποφάσεις κάνουν 10 και 15 χρόνια για αν εκδοθούν; Ποιος επενδυτής θα έρθει στην Ελλάδα όταν σ’ αυτή το κέρδος θεωρείται, περίπου, ποινικό αδίκημα; Ποιος επενδυτής θα έρθει στην Ελλάδα της πολυνομίας και της γραφειοκρατίας; Ποιος επενδυτής θα έρθει στην Ελλάδα, όταν το πολιτικό σύστημα είναι τόσο ασταθές και επιπόλαιο; Ποιος επενδυτής θα έρθει στην Ελλάδα, όταν γνωρίζει ότι κυβερνάται από μια κυβέρνηση που έφτασε μια ανάσα από το βγάλει τη χώρα από την Ευρωζώνη; Ποιος σοβαρός επενδυτής θα πάει να συνομιλήσει με αυτούς που κυκλοφορούν σαν λέτσοι, πουλώντας τάχα αντισυμβατικότητα;

Να το δούμε κι αλλιώς;

Εδώ καλά καλά οι Έλληνες δεν έχουν εμπιστοσύνη (εξ ου και τα χρήματά τους είναι στα στρώματα κι όχι στις τράπεζες) την κυβέρνηση, θα την εμπιστευθούν οι ξένοι επενδυτές;

 

Είναι και κάτι ακόμη:  Όλοι γνωρίζουμε ότι υπάρχουν άλλες χώρες με χρέος πολύ μεγαλύτερο από το δικό μας, που δεν έπεσαν στην κόλαση της ύφεσης και της δικής μας κρίσης.

Όμως, αυτές οι χώρες έκαναν ή κάνουν όσα πρέπει. Παρεμβαίνουν, επεμβαίνουν σε καίρια ζητήματα κι οι πολιτικοί τους δεν αερολογούν, ούτε ανεβαίνουν στα μπαλκόνια και απειλούν επενδυτές ή άλλα κράτη. Χώρες που δεν κυβερνώνται με ιδεοληψίες και τσιτάτα. Χώρες που αποθεώνουν εκείνους που είναι διατεθειμένοι να επενδύσουν σ’ αυτές, ακόμη και εκατό ευρώ. Χώρες που μεταρρυθμίζουν συστηματικά ότι προκαλεί εμπόδια και φραγμούς στην ανάπτυξή τους.

 

Ναι, δεν τίθεται ζήτημα ότι το χρέος πρέπει κάποια στιγμή να διευθετηθεί.

Όμως, πρέπει πρώτα να … διευθετηθούμε – μεταρρυθμιστούμε εμείς.

Να δούμε τις μεταρρυθμίσεις που πρέπει να γίνουν και έπρεπε ήδη να έχουμε κάνει μόνοι μας, να δούμε τις δημοσιονομικές μας ισορροπίες, να κλείσουμε τον πάτο του βαρελιού που κατασπαράζει όλες τις θυσίες μας.

Διαφορετικά, χωρίς εμείς να κάνουμε όσα πρέπει, ακόμη κι αν αύριο το πρωί μας χαρίσουν όλο το χρέος, σε  12 χρόνια αυτό θα έχει γίνει πάλι ίδιο με το σημερινό…

Κάτι που δεν μπορεί ή δεν θέλει να καταλάβει ο Αλέξης Τσίπρας, οι υπουργοί, τα στελέχη του και οι εναπομείναντες οπαδοί του.

Και πολλοί από την αντιπολίτευση…

 

Τα «μεγάλα» αγκάθια στο ελληνικό εμπόριο – Γράφει ο Δημήτρης Χριστούλιας

dimitris_christoulias
Γράφει ο συνεργάτης του Έμβολος Δημήτρης Χριστούλιας δημοσιογράφος της REALnews

Με την κατανάλωση να συρρικνώνεται κατά 5% ετησίως την τελευταία επταετία, το λιανικό εμπόριο στην Ελλάδα προσανατολίζεται σε μια υποχρεωτική αναδιάρθρωση και στην ανεύρεση ενός νέου προτύπου δομών και λειτουργίας. Αυτό είναι το θέμα της μελέτης που συνέταξε η Διεύθυνση Οικονομικής Ανάλυσης της Εθνικής Τράπεζας και εστιάζει στον εντοπισμό των διαρθρωτικών αδυναμιών των μικρομεσαίων επιχειρήσεων του κλάδου.

 

 

xr1Σύμφωνα με την μελέτη της Εθνικής Τράπεζας ο μεγάλος αριθμός των μικρών επιχειρήσεων, οι οποίες καλύπτουν τα 2/3 των συνολικών πωλήσεων έναντι μόλις ¼ στην Ευρωπαϊκή Ένωση είναι η βασική αδυναμία του ελληνικού λιανεμπορίου. Αν και οι γεωγραφικές ιδιαιτερότητες της Ελλάδας, αναφέρεται στην μελέτη, μπορούν να δικαιολογήσουν μια δομική απόκλιση από τους ευρωπαϊκούς μέσους όρους, μεγάλο κομμάτι του πλεονάσματος μικρών επιχειρήσεων οφείλεται σε διαρθρωτικές στρεβλώσεις του περιβάλλοντος επιχειρείν στην Ελλάδα και δημιουργεί εμπόδια στην αποδοτική λειτουργία του κλάδου.

Πρώτον, οι ελληνικές μικρές επιχειρήσεις λιανικού εμπορίου – αν και αντιστοίχου μεγέθους με τις αντίστοιχες ευρωπαϊκές (σε όρους πωλήσεων και απασχόλησης) – δεν καταφέρνουν να παράγουν αντίστοιχο επίπεδο προστιθέμενης αξίας.

xr2Συγκεκριμένα, το ποσοστό προστιθέμενης αξίας στις πωλήσεις των μικρών λιανεμπόρων στην Ελλάδα είναι σχεδόν το ½ του αντίστοιχου ποσοστού που επιτυγχάνουν οι μεγαλύτεροι λιανέμποροι (10% έναντι 18% την τελευταία δεκαετία), ενώ δεν παρατηρείται αντίστοιχη απόκλιση σε άλλες χώρες της ΕΕ (με το ποσοστό αυτό κατά μέσο όρο στο 18% ανεξαρτήτως μεγέθους επιχείρησης). Η αδύναμη αυτή εικόνα της «μέσης» επιχείρησης λιανικού εμπορίου στην Ελλάδα αποκρύπτει έντονες ανομοιογένειες. Βάσει στοιχείων από έρευνα πεδίου που διεξήγαγε η Διεύθυνση Οικονομικής Ανάλυσης της Εθνικής Τράπεζας σε 300 μικρομεσαίες επιχειρήσεις λιανικού εμπορίου,  εντοπίστηκαν σημάδια ενός κλάδου διαιρεμένου σε τρία διακριτά κομμάτια:

xr3*τις δυναμικές επιχειρήσεις (38% του τομέα) οι οποίες επιτυγχάνουν θετικά λειτουργικά αποτελέσματα έχοντας υιοθετήσει ένα συνδυασμό επενδυτικών και στρατηγικών κινήσεων έναντι της κρίσης,

*τις αδύναμες επιχειρήσεις (24% του τομέα) οι οποίες βρίσκονται στα όρια επιβίωσης χωρίς να έχουν προβεί σε καμία  επενδυτική ή στρατηγική κίνηση την τελευταία πενταετία, και

*τις λοιπές επιχειρήσεις (38% του τομέα), που παλεύουν με λιγότερο στοχευμένο πλάνο σε σχέση με τις δυναμικές και λειτουργικά βρίσκονται σε μια ενδιάμεση των δύο παραπάνω κατηγοριών κατάσταση.

Δεύτερον, το μικρό μέγεθος των επιχειρήσεων λιανεμπορίου δημιουργεί πιέσεις στη ρευστότητα και στον εμπορικό κύκλο τους, καθώς οι προμηθευτές τους έχουν έντονο διαπραγματευτικό πλεονέκτημα, με το βασικό προμηθευτή να καλύπτει το 40% των συνολικών πρώτων υλών και να είναι κυρίως μεγάλη επιχείρηση (σε ποσοστό 30% επιχείρηση του εξωτερικού). Ενδεικτικά αναφέρεται στην μελέτη ότι στην Ελλάδα αντιστοιχούν 3 λιανέμποροι ανά χονδρέμπορο έναντι 2 κατά μέσο όρο για την Ευρωπαϊκή Ενωση – υποδηλώνοντας μια σχετικά πιο ολιγοπωλιακή δομή του ελληνικού κλάδου χονδρικού εμπορίου σε σχέση με τα ευρωπαϊκά δεδομένα.

xr4Τρίτον, ο κλάδος λιανικού εμπορίου στην Ελλάδα χρησιμοποιεί σχεδόν πενταπλάσιας αξίας πάγια κεφάλαια σε σχέση με τον ευρωπαϊκό μέσο όρο για να πετύχει 1 ευρώ πωλήσεων – γεγονός ενδεικτικό αναποτελεσματικής χρήσης παγίων κεφαλαίων και διαρθρωτικά αδύναμων επιχειρήσεων. Ισχυροποιώντας το προαναφερόμενο συμπέρασμά μας για έντονη ανομοιογένεια μεταξύ των επιχειρήσεων του κλάδου, ξεχωρίζει (i) ένα 1/3 του τομέα των ΜμΕ λιανεμπορίου όπου χαρακτηρίζεται από αποτελεσματικότητα χρήσης παγίων κεφαλαίων αντίστοιχη των ευρωπαϊκών δεδομένων και (ii) ένα ¼ το οποίο λειτουργεί με αποτελεσματικότητα κατώτερη του 20% της αντίστοιχης μέσης ευρωπαϊκής.  Από την άλλη πλευρά, είναι σημαντικό να σημειώσουμε ότι ο έτερος παραγωγικός συντελεστής – η εργασία – δε φαίνεται πλεονασματικός καθώς οι απασχολούμενοι που απαιτούνται για την επίτευξη €1 πωλήσεων είναι μόλις 16% περισσότεροι σε σχέση με τον ευρωπαϊκό μέσο όρο.

Οι νεκροί του Πολυτεχνείου – Γράφει ο Γεώργιος Ουρσουζίδης βουλευτής ΣΥΡΙΖΑ Ημαθίας

Η επέτειος του πολυτεχνείου, αφορά κυρίως σε νέους ανθρώπους.

             Σε νέους, που ύψωσαν το ανάστημά τους απέναντι  στην ηλιθιότητα και την ανοησία των μικρονόων,  που λεηλάτησαν τις ζωές και τις συνειδήσεις  αθώων ανθρώπων.

             Σε αυτούς τους υπέροχους νέους, εκείνης της γενιάς, όλοι χρωστάμε – πολύ περισσότερο σε αυτούς που έχασαν τη ζωή τους.

             Αξίζουν την τιμή και την ευγνωμοσύνη μας.

              Σύμφωνα με το πόρισμα του εισαγγελέα Δ. Τσεβά, που εκδόθηκε το 1975, ο αριθμός των νεκρών  ήταν 18 βεβαιωμένοι επώνυμοι νεκροί. Έχασαν τη ζωή τους γύρω από το Πολυτεχνείο   και σε διάφορα σημεία της Αθήνας στις 16 και 17 Νοεμβρίου του 1973. Το 1976 ο αντιεισαγγελέας εφετών Ιωάννης Ζαγκίνης έκανε λόγο για 23 νεκρούς, ενώ κατά τη διάρκεια της δίκης που ακολούθησε προστέθηκε ακόμη ένας….

            Διομήδης Κομνηνός, 17χρονος, πρώτος στη λίστα του Τσεβά, χτυπήθηκε από πυροβόλο όπλο στις 16 Νοεμβρίου 1973,  στο πιστοποιητικό θανάτου αναφέρεται, ότι τραυματίστηκε θανάσιμα στην καρδιά.

            Φάμελλος Βασίλειος του Παναγιώτου, ετών 26. Σκοτώθηκε κοντά στο Υπουργείο Δημοσίας Τάξεως στις 16/11, από σφαίρα.

            Έγκελεντ Τόριλ, Νορβηγίδα σπουδάστρια. Σκοτώθηκε στην πλατεία Αιγύπτου στις 16/11, ώρα 23.30.

             Σαμούρης Γεώργιος του Ανδρέου, ετών 22, σπουδαστής. Σκοτώθηκε στις 16/11 τα μεσάνυχτα, σε άγνωστο σημείο.

             Σπαρτίδης Αλέξανδρος του Ευστρατίου, ετών 16, μαθητής. Σκοτώθηκε στην οδό Κότσικα στις 17/11, ώρα 10.30.

             Καραμάνης Μάρκος του Δημητρίου, ετών 23. Σκοτώθηκε σε πολυκατοικία της Πατησίων στις 17/11, ώρα 10.30.

             Καράκας Βασίλειος, ετών 43. Σκοτώθηκε στην πλατεία Αιγύπτου από σφαίρα στις 17/11, ώρα 13.00.

             Μπεκιάρη Βασιλική του Φωτίου, ετών 17. Σκοτώθηκε στην ταράτσα του σπιτιού της στις 17/11, ώρα 12.30.

             Θεοδώρας Δημήτριος. Θεοδ. ετών 6. Σκοτώθηκε σε οδό στου Ζωγράφου από στρατιώτες, στις 17/11, ώρα 13.30.

              Γεριτσίδης Γεώργιος του Αλεξάνδρου, ετών 48, εφοριακός υπάλληλος, σκοτώθηκε στις 17/11, ώρα 12.15 από αδέσποτη σφαίρα άρματος.

             Μαρκούλης Νικόλαος του Πέτρου, ετών 25. Σκοτώθηκε από άρμα στην πλατεία Βάθης στις 17/11, ώρα 11.

              Καραγιώργης Στυλιανός, ετών 19, εργάτης. Τραυματίστηκε θανάσιμα, μπροστά στον κινηματογράφο “Ελληνίς” στις 17/11, ώρα 10.00 από σφαίρα άρματος.

              Κούμπος Ανδρέας του Στεργίου, ετών 63. Τραυματίστηκε σοβαρά από σφαίρα άρματος και πέθανε στην οδό Καποδιστρίου στις 18/11, ώρα 11.00.

              Μυρογιάννης Μιχαήλ του Δημητρίου, ετών 20. Σκοτώθηκε Πατησίων και Στουρνάρη από σφαίρα πυροβόλου όπλου στο κεφάλι στις 18/11, ώρα 13.30.

              Παντελεάκης Κυριάκος του Δημητρίου, ετών 45, δικηγόρος. Τραυματίσθηκε από σφαίρα άρματος στην οδό Γλάδστωνος στις 18/11, ώρα 12.40 και πέθανε αργότερα.

              Κοντομάρης Σπύρος, δικηγόρος. Πέθανε από αέρια που έριχνε η αστυνομία στις 16/11.

              Αργυροπούλου Αικατερίνη, ετών 75. Τραυματίστηκε σοβαρά από αδέσποτο βλήμα άρματος στις 17/11, ώρα 11.00 και πέθανε αργότερα.

              Παπαϊωάννου Δημήτριος, ετών 60, ιδιωτικός υπάλληλος. Πέθανε από συγκοπή καρδίας εξαιτίας των αερίων.

              Κολινιάτης Ευστάθιος, 47 ετών. Χτυπήθηκε στις 18.11.1973 από αστυνομικούς με συμπαγείς ράβδους, και υπέστη κρανιοεγκεφαλικές κακώσεις, συνεπεία των οποίων πέθανε στις 21.11.1973.

             Αλέξανδρος Παπαθανασίου του Σπυρίδωνος, 59 ετών. Στις 13.30 της 18.11.1973, βρέθηκε εν μέσω πυρών, προερχομένων από τους αστυνομικούς του Τμήματος, με αποτέλεσμα να πάθει συγκοπή. Μεταφέρθηκε στο Σταθμό Πρώτων Βοηθειών, όπου διαπιστώθηκε ο θάνατος του.

               Μιχαήλ Σωκράτης, 57 ετών. Στις 16.11.1973, μεταξύ 21.00 και 22.30, προσβλήθηκε από δακρυγόνα αέρια που έριχνε η Αστυνομία κατά των διαδηλωτών. Μεταφέρθηκε ημιθανής στο Σταθμό Πρώτων Βοηθειών του Ε.Ε.Σ., όπου και πέθανε.

               Κυριακόπουλος Δημήτριος του Αντωνίου, 35 ετών. Κατά τις βράδυνες ώρες της 16.11.1973 προσβλήθηκε από δακρυγόνα αέρια και στη συνέχεια κτυπήθηκε από αστυνομικούς με συμπαγείς ράβδους, συνεπεία των οποίων πέθανε τρεις ημέρες αργότερα, στις 19.11.1973, ενώ μεταφερόταν στο Σταθμό Πρώτων Βοηθειών του Ε.Ε.Σ.

             Μαρίνος Σπύρος του Διονυσίου, 31 ετών. Κατά τις βράδυνες ώρες της 16.11.1973, ενώ βρισκόταν στην περιοχή του Πολυτεχνείου, κτυπήθηκε από αστυνομικούς με συμπαγείς ράβδους, και υπέστη κρανιοεγκεφαλικές κακώσεις. Μεταφέρθηκε στο Θεραπευτήριο Πεντέλης, όπου πέθανε τη Δευτέρα, 19.11.1973, από οξύ αγγειακό εγκεφαλικό επεισόδιο.

             Μικρώνης Ιωάννης του Αγγέλου, 22 ετών, φοιτητής στο τμήμα Ηλεκτρολόγων Μηχανικών του Πανεπιστημίου Πατρών.  Πέθανε στις 17.12.1973 στο Λαϊκό Νοσοκομείο Αθηνών, όπου νοσηλευόταν. Σύμφωνα με ορισμένες ενδείξεις, ο τραυματισμός του συνέβη στην Πάτρα, άλλες όμως πληροφορίες τον τοποθετούν στην Αθήνα. Η περίπτωση του παραμένει υπό έρευνα….

              Αιώνια η μνήμη και η ευγνωμοσύνη…στους νεκρούς της ελευθερίας.

 

 

Βέροια 17/11/2016                                      Ουρσουζίδης Ν. Γιώργος
                                                                   Βουλευτής Ημαθίας του ΣΥΡΙΖΑ

Μήνυμα της εκπροσώπου των ΑΝ.ΕΛ. Μανταλένας Παπαδοπούλου για το Πολυτεχνείο

Μανταλένα Παπαδοπούλου Mantalena

«Το Πολυτεχνείο υπήρξε η κορυφαία έκφραση αντίστασης στη δικτατορία και αποτελεί διαχρονικό σύμβολο αγώνα για την Ελευθερία και τη Δημοκρατία. Το κυρίαρχο σύνθημα «Ψωμί – Παιδεία – Ελευθερία» παραμένει διαχρονικά επίκαιρο. Το ενωτικό πνεύμα της εξέγερσης του ’73 αποτελεί πολύτιμη παρακαταθήκη αξιοπρέπειας για τις επόμενες γενιές Ελλήνων.

Στις μέρες μας ο καθημερινός αγώνας να βγάλουμε τον ελληνικό λαό από τα μνημόνια και η μετωπική σύγκρουση με το σάπιο κατεστημένο της διαπλοκής και της διαφθοράς, το οποίο λεηλατούσε την πατρίδα μας για πολλά χρόνια, αποτελούν την πραγματική απόδοση τιμής στο Πολυτεχνείο και την έμπρακτη αναγνώριση της συμβολής του στην ιστορία της χώρας μας.

Οι Έλληνες έχουμε αποδείξει ότι ξέρουμε να τιμούμε την ιστορία μας, αλλά και να αγωνιζόμαστε, διεκδικώντας όλα εκείνα που οι κατεστημένες πολιτικές και οικονομικές δυνάμεις επιχείρησαν να μας τα στερήσουν.

Η ιστορία του Πολυτεχνείου κατέδειξε ότι όταν ο λαός είναι ενωμένος και θέλει να γίνει κυρίαρχος της μοίρας του, μπορεί να κερδίσει την Ελευθερία, τη Δημοκρατία, τη Δικαιοσύνη και την Εθνική Αξιοπρέπεια».

Οι ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ τιμούμε την επέτειο του Πολυτεχνείου φωνάζοντας ένα βροντερό «όχι» στο διχασμό των Ελλήνων, που τα διαπλεκόμενα συμφέροντα επιχειρούν να επιβάλλουν με μεθόδους παραπλάνησης και αποπροσανατολισμού, έχοντας ως στόχο την ανατροπή της νόμιμα εκλεγμένης κυβέρνησης και τη διατήρηση του καθεστώτος ασυδοσίας που εξέθρεψαν».

 

Ν.Ε. ΣΥΡΙΖΑ ΗΜΑΘΙΑΣ: Για την επέτειο του Πολυτεχνείου

ΝΕ ΣΥΡΙΖΑ ΗΜΑΘΙΑΣ

O αγώνας για τη δημοκρατία είναι διαρκής και ανυποχώρητος.

Σαράντα τρία χρόνια μετά, θυμόμαστε και τιμούμε την εξέγερση της νεολαίας, τον Νοέμβρη του 1973, ενάντια στην αμερικανοκίνητη χούντα. Θυμόμαστε και τιμούμε μια από τις πιο λαμπρές στιγμές των αγώνων αυτού του τόπου, γιατί το παράδειγμα του ξεσηκωμού εκείνου είναι ζωντανό ακόμα και σήμερα, και θα παραμένει για πάντα ζωντανό, αρνούμενο να γίνει μια συμβολική εκδήλωση χωρίς περιεχόμενο.

Θυμόμαστε τον Νοέμβρη, γιατί τα αιτήματά του είναι επίκαιρα, και θα είναι πάντα επίκαιρα. Ο αγώνας για Δημοκρατία, η δίψα για Ελευθερία, η μάχη για τα κοινωνικά δικαιώματα, για μια διαφορετική, αξιοπρεπή ζωή, δεν εγκλωβίζεται σε χρονολογικούς δείκτες και ημερολόγια.

Θυμόμαστε την εξέγερση των φοιτητών του Πολυτεχνείου, τη Νομική, αλλά και τους τόπους εξορίας και μαρτυρίου ανδρών και γυναικών, τα κολαστήρια του ΕΑΤ-ΕΣΑ, κάθε μέρος όπου άνθρωποι ανακρίθηκαν, βασανίστηκαν, εξορίστηκαν, φυλακίστηκαν, υπερασπιζόμενοι ιδέες, πανανθρώπινες αξίες και ιδανικά. Τιμούμε κάθε πράξη αντίστασης, κάθε προσπάθεια ρηγμάτωσης του φόβου και του επτάχρονου σκότους, κάθε αναλαμπή ελπίδας στον ζόφο της τυραννίας.

Θυμόμαστε, επίσης, την προδοσία της Κύπρου, από το στρατιωτικό καθεστώς, και συνεχίζουμε τις προσπάθειες για μια δίκαιη και βιώσιμη λύση του Κυπριακού, σύμφωνα με τις αποφάσεις του ΟΗΕ.

Δεν θυμόμαστε, απλά, τους περασμένους αγώνες, αλλά και συνεχίζουμε στους ίδιους δρόμους τον αγώνα. Ειδικά σήμερα, όπου οι νοσταλγοί της χούντας και του φασισμού εμφανίζονται ξανά, για να σκορπίσουν το δηλητήριο του ρατσισμού, της μισαλλοδοξίας, του αυταρχισμού, ενώ άλλοι προσπαθούν να μας πείσουν για τα θετικά της αναθεώρησης του παρελθόντος και για τη λήθη, είναι υποχρέωσή μας να μας βρουν απέναντί τους. Ο μόνος τρόπος για να τιμήσουμε τη μνήμη των αγωνιστών του Πολυτεχνείου, των νεκρών, των εξόριστων, των φυλακισμένων και βασανισμένων, είναι να συνεχίσουμε τον αγώνα τους για μια καλύτερη ζωή για όλες και όλους, για Ελευθερία,

Επέτειος του Πολυτεχνείου: Μήνυμα του Δημάρχου Αλεξάνδρειας Παναγιώτη Γκυρίνη 17-11-2016

ΜΗΝΥΜΑ ΤΟΥ ΔΗΜΑΡΧΟΥ ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΕΤΕΙΟ ΤΟΥ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟΥ

 Η γιορτή του Πολυτεχνείου είναι μια τελετή της ανθρώπινης αξιοπρέπειας ,για την ελεύθερη έκφραση ,τον ελεύθερο τρόπο ζωής και διακυβέρνησης κάθε λαού. Είναι ένας ύμνος για τη Δημοκρατία.

 Τα ιδανικά, που ενέπνευσαν τους φοιτητές και τις φοιτήτριες στον αγώνα κατά του ολοκληρωτισμού, η ελευθερία και η Δημοκρατία αποτελούν αναμφισβήτητα διαχρονικές αξίες ,οι οποίες γεννήθηκαν σε αυτόν τον τόπο και είναι στενά δεμένες με τον ελληνικό λαό.

Η εξέγερση του Νοέμβρη του 1973 θα μείνει φωτεινό ορόσημο στους αγώνες του λαού μας και της νεολαίας μας για λευτεριά, εθνική ανεξαρτησία και κοινωνική πρόοδο.

 Οι αγώνες της νεολαίας του Νοέμβρη δεν πρέπει να μας συγκινούν ως ένα μνημειακό σύμβολο, αλλά θα πρέπει να αποτελούν έναυσμα αγώνων για τη διατήρηση της Δημοκρατίας και της ελευθερίας στον τόπο μας.

 Ας γίνει πίστη μας το σύνθημα του Πολυτεχνείου: «ΛΑΟΣ ΕΝΩΜΕΝΟΣ, ΠΟΤΕ ΝΙΚΗΜΕΝΟΣ». Ας μην ξεχνάμε ποτέ ότι η Δημοκρατία και η πρόοδος δεν κερδίζονται με ωραία λόγια ,αλλά με πράξεις σαν των νέων του Πολυτεχνείου και καθημερινή αξιοπρεπή στάση ζωής.

O
ΔΗΜΑΡΧΟΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑΣ
 ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΓΚΥΡΙΝΗΣ