Από τα χρόνια του μακαρίτη Κωνσταντίνου Καραμανλή  η Νέα Δημοκρατία –ειδικά μετά τις κρατικοποιήσεις των πρώτων χρόνων της μεταπολίτευσης – ταυτίστηκε απολύτως με το κράτος. Με ελάχιστες εξαιρέσεις.

Οι παλαιότεροι θα θυμούνται πως όταν ανέλαβε την ηγεσία της ο Ευάγγελος Αβέρωφ, η Νέα Δημοκρατία διαγκωνιζόταν με την κυβέρνηση Παπανδρέου αναφορικά με την ηγεμονία του κράτους. Σε κουλτούρα και πρακτικές έγινε ΠαΣοΚ!

Κάτι  πήγε ν’ αλλάξει ο Μητσοτάκης την τριετία που έγινε πρωθυπουργός, προωθώντας αποκρατικοποιήσεις και παρεμβατικές για την οικονομία μεταρρυθμίσεις, αλλά ο κρατισμός και τα συμφέροντα της εποχής τον έστειλαν αδιάβαστο.

Έκτοτε, η Νέα Δημοκρατία ταυτίστηκε απολύτως με το κράτος, το κατέστησε επανειλημμένως λάφυρό της κι η κορύφωση ήταν με την πρωθυπουργία Κώστα Καραμανλή, όπου δρων ασύδοτος ο νυν πρόεδρος της Δημοκρατίας, γέμισε με στρατιές το δημόσιο.

Μ’ αυτή την πολιτική κουλτούρα μεγάλωσαν και βίωσαν εκατοντάδες επιφανή ή λιγότερο επιφανή στελέχη, μέλη και ψηφοφόροι της σημερινής αξιωματικής αντιπολίτευσης.

Κι υπό αυτή την έννοια, ουδόλως παράξενο πρέπει να μας φαίνεται το γεγονός ότι δυο στελέχη της, ο Ευάγγελος Μεϊμαράκης κι η Κατερίνα Παπακώστα έθεσαν ζήτημα πολιτικής συναίνεσης με τον ΣΥΡΙΖΑ! Ούτε είναι παράξενο ότι στην ίδια γραμμή μαζί τους βρέθηκαν κι οι συνδικαλιστές της ΔΑΚΕ. Συνδικαλιστές του δημοσίου τομέα! Κι έπονται –σιωπώντας- ουκ ολίγοι ακόμη…

Δεν είναι παράξενο επειδή οι θύλακες του επάρατου κρατισμού είναι παρόντες και δίνουν μάχες οπισθοφυλακών απέναντι στις φιλελεύθερες θέσεις του προέδρου της Νέας Δημοκρατίας.

Αν δεν συντηρήσουν όλοι αυτοί τον πελατειακό τους κρατισμό, δεν έχουν καμιά ελπίδα ύπαρξης. Ταυτίζονται λοιπόν με τους κρατιστές της Αριστεράς, όπως έκαναν τόσα χρόνια.

Επιθυμούν τη συντήρηση παράλογων καταστάσεων και προνομίων που ΚΑΙ οι ίδιοι παραχώρησαν στο πελατειακό τους σύστημα.

Κι εχθρεύονται ότι θίγει τα κεκτημένα και την ίδια την ύπαρξή τους. Μισούν ότι ανοίγει το παιγνίδι της οικονομίας και του κράτους. Ταμπουρωμένοι πίσω από τον ψευδεπίγραφο τίτλο «Λαϊκή Δεξιά», κρύβουν την συντήρηση και την πρόθεσή τους να μην αλλάξει το παραμικρό.  Επαναστατούν κι έχουν ως ιδεολόγημα την γνωστή φράση… «άστο για πιο ύστερα» που διατυπωνόταν τα κυβερνητικά χρόνια του κόμματός τους πριν τη κρίση. Προστατεύουν την ακινησία κι όπως είναι ξεπερασμένοι πολιτικά, απλά νοσταλγούν τις ημέρες των διορισμών…

Εξ ου και επιθυμούν συναίνεση με τον ΣΥΡΙΖΑ! Τον ΣΥΡΙΖΑ που αποτελεί το μέγιστο και τελευταίο οχυρό του κρατισμού.

Αυτό το οχυρό που νιώθει πλέον απειλούμενο.

Όχι μόνο από την απηυδισμένη κοινωνία που καλείται με τους υπέρογκους φόρους να συντηρεί τον κρατισμό, αλλά κι από την φιλελεύθερη πολιτική κουλτούρα του προέδρου της Νέας Δημοκρατίας.

Αυτό το οχυρό στο οποίο αμύνονται πολιτικοί μαζί με κρατικοδίαιτους επιχειρηματίες που δεν επιθυμούν τον υγιή ανταγωνισμό αλλά δουλειές μέσω πολιτικών σχέσεων.

Αμύνονται όλοι αυτοί που δεν θέλουν να απελευθερωθούν τα επαγγέλματά τους από τον κρατικό προστατευτισμό, αμύνονται συντεχνίες του δημοσίου.

Άρα, Μεϊμαράκης κι οι λοιποί, κάθε άλλο παρά επιζητούν τη συναίνεση με τον ΣΥΡΙΖΑ για ν’ αναπτυχθεί η χώρα κι η οικονομία της.

Δεν ξέρει άραγε ο Βαγγέλης Μεϊμαράκης, ότι δεν μπορεί να επιτευχθεί ανάπτυξη με Αριστερή κυβέρνηση;

Όταν ακόμη κι ένα μικρό παιδί γνωρίζει ότι η χώρα διαλύθηκε ακριβώς για να προστατευθεί το δημόσιο και να διαφυλαχθεί η κρατισμός, δεν μπορεί να μη το γνωρίζει ο επί δεκαετίες στο πολιτικό κουρμπέτι Μεϊμαράκης.

Συνεπώς, δεν τον αφορά το καλό του τόπου αλλά η συντήρηση της μούχλας…

Είναι τυχαίο ότι μαζί του συντάχθηκαν οι συνδικαλιστές της ΔΑΚΕ;

Είναι τυχαίο ότι αποχώρησε από τη Νέα Δημοκρατία ο πρόεδρος των ταξιτζήδων, όταν διατυπώθηκε η άποψη περί ανταγωνισμού;

Είναι τυχαίο ότι η ΔΑΚΕ των εκπαιδευτικών σχεδόν σκυλόβρισε την τομεάρχη Παιδείας, Νίκη Κεραμέως, όταν εκείνη αναφέρθηκε σε εκπαιδευτικούς φαντάσματα;

Να κάνω μια πρόβλεψη; Όσο θα αυξάνεται το κοινωνικό ρεύμα εναντίον του κρατισμού, όσο θα μεγαλώνουν οι πιθανότητες να γίνει πρωθυπουργός ο Κυριάκος Μητσοτάκης με τις φιλελεύθερες θέσεις και πρόγραμμά του, τόσο θα ακούμε πιο πολλές φωνές του κρατισμού να βάζουν τρικλοποδιές.

Άλλωστε, τι να την κάνουν την εξουσία οι κρατιστές, χωρίς να έχουν φωνή και προνόμια;

Ζωντανοί νεκροί θα είναι…

Υπό αυτή την οπτική, συντάσσομαι απολύτως με την οπτική του Κυριάκου Μητσοτάκη που λέει ότι όσοι δεν συνειδητοποιούν τι συμβαίνει στην κοινωνία θα μείνουν πίσω…

Αυτός ο τόπος δεν έχει άλλον δρόμο από το να γίνει κανονικός και να συμμετέχει χωρίς βαρίδια στα δρώμενα του πλανήτη.

Κι η κοινωνία που ψήφισε στις εσωκομματικές εκλογές της Νέας Δημοκρατίας, αυτό επέλεξε.

Δεν ψήφισε ξεπερασμένες κι αρρωστημένες νοοτροπίες, αλλά την κοινή λογική για να βγει ο τόπος από τον χορό των καταραμένων…

Πρωτοσέλιδα:

(κλικ για μεγέθυνση)

Πρωτοσέλιδος βασικός τίτλος:

ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ: ”  Ο Φίλης δεν έχει τον θεό του  “.

ΕΘΝΟΣ: ”  Λύση στον γρίφο των νέων συντάξεων “.

 ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΤΥΠΟΣ: ” Μισθοί-Πρόκληση για golden boys του ΣΥΡΙΖΑ “.

ΕΣΤΙΑ: ” Ατιμώρητοι οι “πονηρούληδες” “.

Η ΑΥΓΗ: ” Τόση “ευελιξία” δεν αντέχεται “.

Η ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΩΝ ΣΥΝΤΑΚΤΩΝ: ” Ου ψευδομαρτυρήσεις.Την 9η εντολή ξέχασε ο Αρχιεπίσκοπος σχετικά με τις αποφάσεις για τα θρησκευτικά “.

Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ: ” “Βόμβα” για τα Ταμεία οι χαμηλοί μισθοί  “.

ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ: ” Η εργασιακή ζούγκλα είναι εδώ…και η κυβέρνηση την κατοχυρώνει και την επεκτείνει, στο όνομα της ανάκαμψης “.

ΤΑ ΝΕΑ: ” ” Ρωτήστε τον κύριο Τσακαλώτο” “.

ΤΟ ΠΟΝΤΙΚΙ: “Ολο το πακέτο της συμφωνίας”.

Kontranews: “Υποχωρούν οι τοκογλύφοι μπροστά στον κίνδυνο να πάθουν πανωλεθρία στις εκλογές  “.

 ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟΣ ΤΥΠΟΣ

Η ΝΑΥΤΕΜΠΟΡΙΚΗ: ” “Καπνός” 66 δισ.ΑΕΠ μέσα σε εννέα χρόνια “.

ΗΜΕΡΗΣΙΑ: “Haircut στα φορο-πρόστιμα.Ρύθμιση-ανάσα με τον εξωδικαστικό μηχανισμό”

Ένα σπίτι ορθώθηκε πρόσφατα στα περίχωρα της Μόσχας, αλλά δεν κτίστηκε με τον παραδοσιακό τρόπο: βγήκε από τρισδιάστατο εκτυπωτή σε λιγότερο από 24 ώρες.

Πρόκειται για την πρώτη πλήρως εκτυπωμένη κατοικία, εμβαδού 37 τετραγωνικών μέτρων, δημιούργημα της νεοσύστατης τεχνολογικής εταιρείας Apis Cor. Το σπίτι κόστισε 10.134 δολάρια ή 275 δολάρια ανά τετραγωνικό μέτρο.

Ο εκτυπωτής μεταφέρθηκε επί τόπου, όπου δημιούργησε τους τσιμεντένιους τοίχους και τα εσωτερικά χωρίσματα ως μια ενιαία δομή, αντί το σπίτι να εκτυπωθεί σε επιμέρους τμήματα σε μια άλλη εγκατάσταση και μετά αυτά να μεταφερθούν για συναρμολόγηση στο σημείο ανέγερσης.

Μετά την εκτύπωση, ο εκτυπωτής απομακρύνθηκε από το σπίτι, όπως ένας γερανός. Στη συνέχεια, μια ομάδα εργατών ολοκλήρωσε το σπίτι, προσθέτοντας τη στέγη, τα παράθυρα και ό,τι άλλο χρειαζόταν στο εσωτερικό του. Το σπίτι δεν έχει να ζηλέψει τίποτε από ένα παραδοσιακό σπίτι, ενώ η Samsung συνεργάσθηκε με την Apis Cor για να παρέχει τον οικιακό εξοπλισμό του σπιτιού σε λευκές συσκευές και ηλεκτρονικά.

Η Apis Cor έκανε λόγο για μια μέθοδο «γρήγορη, φιλική στο περιβάλλον, αποτελεσματική και αξιόπιστη». Όπως είπε, ανάλογα με το αρχιτεκτονικό σχέδιο, ο εκτυπωτής μπορεί να δώσει διάφορα σχήματα στα σπίτια που παράγει.

«Θέλουμε να βοηθήσουμε τους ανθρώπους σε όλο τον κόσμο να βελτιώσουν τις συνθήκες διαβίωσής τους. Γι’ αυτό, η κατασκευαστική διαδικασία χρειάζεται να γίνει γρήγορη, αποδοτική και ταυτόχρονα άκρως ποιοτική. Προκειμένου αυτό να συμβεί, είναι ανάγκη να οι έξυπνες μηχανές να αναλάβουν τον κύριο όγκο της δουλειάς», δήλωσε ο ιδρυτής της εταιρείας και εφευρέτης του μεταφερόμενου εκτυπωτή Νικίτα Τσεν-γιουν-τάι.

ΑΠΕ-ΜΠΕ

Οι ενήλικες σήμερα κάνουν λιγότερο σεξ από ό,τι πριν 20 χρόνια, σύμφωνα με μια νέα αμερικανική έρευνα. Η μεγαλύτερη μείωση στη συχνότητα αφορά τα παντρεμένα ζευγάρια και όσους συζούν. Γενικά, οι νεότερες γενιές κάνουν σεξ πιο αραιά από ό,τι οι παλαιότερες – τουλάχιστον στις ΗΠΑ (και πιθανώς σε αρκετές ακόμη χώρες).

Κάποιος γεννημένος μετά το 1995 κάνει κατά μέσο όρο έξι φορές λιγότερες σεξ μέσα στο χρόνο σε σχέση με κάποιον συνομήλικο γεννημένο στη δεκαετία του 1930. Η μείωση στο σεξ οφείλεται τόσο στο ότι οι παντρεμένοι κάνουν πια σεξ λιγότερο συχνά, όσο και στο ότι οι παντρεμένοι…λιγοστεύουν (οι ανύπαντροι έκαναν πάντα λιγότερο σεξ λόγω έλλειψης σταθερού συντρόφου).

Οι ερευνητές, με επικεφαλής την καθηγήτρια ψυχολογίας Τζιν Τουίντζ του Πολιτειακού Πανεπιστημίου του Σαν Ντιέγκο στην Καλιφόρνια, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό για θέματα σεξουαλικής συμπεριφοράς “Archives of Sexual Behavior”, ανέλυσαν στοιχεία για ένα αντιπροσωπευτικό δείγμα άνω των 26.000 ενηλίκων (το 96% ετεροφυλόφιλων), οι οποίοι ρωτήθηκαν για τη σεξουαλική ζωή τους από το 1989 μέχρι σήμερα.

Διαπιστώθηκε ότι μπορεί το σεξ να μην είναι πια εξίσου θέμα ταμπού όπως στο παρελθόν, όμως αυτό δεν φαίνεται να έχει παίξει ρόλο στο να αυξηθεί η συχνότητά του – μάλλον το αντίθετο. Ο μέσος παντρεμένος (ή όποιος συζεί για χρόνια) κάνει πλέον κάθε χρόνο 16 λιγότερες φορές σεξ από ό,τι την περίοδο 2000-2004.

Συνολικά, ο μέσος ενήλικας -παντρεμένος και μη- κάνει μετά το 2010 εννέα φορές πιο αραιά σεξ από ό,τι την περίοδο 1995-1999. Προφανώς όποιος έχει μόνιμο σύντροφο, κάνει συχνότερα σεξ από όποιον δεν έχει.

«Τα ευρήματα δείχνουν μια σημαντική αναστροφή σε σχέση με τις προηγούμενες δεκαετίες, όσον αφορά το γάμο και το σεξ. Στη δεκαετία του 1990 οι παντρεμένοι έκαναν σεξ περισσότερες φορές μέσα στο έτος σε σχέση με τους ανύπαντρους, αλλά από τα μέσα της δεκαετίας του 2000 και μετά η τάση αντιστράφηκε και πλέον οι οι ανύπαντροι κάνουν σεξ συχνότερα» δήλωσε η Τουίντζ, συγγραφέας του βιβλίου “Generation Me” (Η Γενιά του Εγώ).

Η μελέτη δείχνει ότι η ηλικία παίζει μεγάλο ρόλο στη συχνόπτητα του σεξ. Οι άνθρωποι 20 έως 30 ετών κάνουν σεξ πάνω από 80 φορές μέσα στο έτος (δηλαδή περίπου μία φορά κάθε τέσσερις ή πέντε μέρες). Για τους 45άρηδες η συχνότητα πέφτει στις 60 φορές το χρόνο (μία φορά κάθε έξι μέρες) και στους 65άρηδες στις 20 φορές (μία φορά κάθε 18 μέρες).

Η συχνότητα σεξουαλικής δραστηριότητας κορυφώνεται στην ηλικία των 25 ετών και στη συνέχεια μειώνεται κατά 3,2% κάθε χρόνο που περνάει (ή 1,2 λιγότερες φορές σεξ ετησίως).

     Πού μπορεί να οφείλεται το ότι οι νεότερες γενιές δεν είναι τόσο σεξουαλικά δραστήριες όσο οι παλαιότερες; Μήπως στην πιο πολυάσχολη σύγχρονη ζωή; Ή μήπως στην παρακολούθηση πορνογραφίας στο διαδίκτυο; Καθόλου βέβαιο, σύμφωνα με τους ερευνητές, επειδή διαπίστωσαν ότι στην πραγματικότητα όσοι εργάζονται περισσότερες ώρες, κάνουν σεξ συχνότερα, το ίδιο και όσοι βλέπουν συχνότερα πορνό.

Οι μεταβαλλόμενοι ρόλοι των δύο φύλων (η δυναμική μεταξύ άνδρα-γυναίκας στο σπίτι και στη δουλειά), η μεγαλύτερη χρήση μέσων κοινωνικής δικτύωσης, οι περισσότερες διαθέσιμες εναλλακτικές επιλογές, αλλά επίσης η οικονομική κρίση και η αύξηση της κατάθλιψης, φαίνεται να παίζουν το δικό τους ρόλο. Για αρκετούς νέους πάντως, το πιο αραιό σεξ φαίνεται να είναι μια συνειδητή επιλογή.

Παύλος Δρακόπουλος