Η θεατρική ομάδα του 2ou  Γυμνασίου Αλεξάνδρειας  λίγες μέρες πριν την παράσταση για το κοινό στις  3 Μαΐου στο δημοτικό θέατρο Πλατέος παρουσιάζει μέσα από ένα video την φετινή προσπάθεια 50 ατόμων που για 8 μήνες δούλεψαν  εντατικά για το ανέβασμα του θεατρικού έργου  του Δημήτρη  Κορομηλά << Ο Αγαπητικός  της Βοσκοπούλας >>

Δείτε το βίντεο:

Η πρώτη βροχή από «πεφταστέρια» της άνοιξης, οι Λυρίδες, έκαναν ήδη την εμφάνισή τους στον ουρανό του βορείου ημισφαιρίου, στο οποίο ανήκει και η Ελλάδα.

 Οι πτώσεις των διαττόντων αστέρων θα κορυφωθούν το βράδυ του Σαββάτου 22 Απριλίου προς χαράματα της Κυριακής 23 Απριλίου, ενώ θα είναι ορατές έως τις 25 του μήνα, εφόσον ο καιρός επιτρέψει τις νυχτερινές παρατηρήσεις.

Οι Λυρίδες θεωρούνται μια μέση «βροχή» και στο αποκορύφωμά τους υπολογίζεται ότι εισέρχονται στη γήινη ατμόσφαιρα και πυρακτώνονται μέχρι 20 μετέωρα ανά ώρα με ταχύτητα έως 50 χιλιομέτρων. Οι Λυρίδες μερικές φορές δημιουργούν φωτεινά πεφταστέρια με μακριές ουρές, οι οποίες παραμένουν ορατές στον ουρανό επί αρκετά δευτερόλεπτα. Κάποιες χρονιές, τα «πεφταστέρια» τους έφθασαν ακόμη και τα 100 ανά ώρα.

Η συγκεκριμένη βροχή διαττόντων, η οποία καταγράφηκε για πρώτη φορά το 687 π.Χ. από τους Κινέζους,  φαινομενικά προέρχεται από τον αστερισμό της Λύρας, από όπου πήρε το όνομά της, και ιδίως από τον αστέρα Βέγα (‘Αλφα Λύρας), ο οποίος είναι το πιο λαμπρό άστρο του συγκεκριμένου αστερισμού και το δεύτερο φωτεινότερο άστρο του νυχτερινού ουρανού του βορείου ημισφαιρίου.

Η πραγματική όμως πηγή προέλευσης είναι ο κομήτης C/1861 G1 «Θάτσερ», τον οποίο ανακάλυψε το 1861 ο Αμερικανός Α.Θάτσερ. Ο κομήτης αφήνει στο πέρασμά του μια μακριά ουρά σκόνης και σωματιδίων, η οποία διασταυρώνεται κάθε χρόνο με την τροχιά του πλανήτη μας. Ο κομήτης θα ξαναπεράσει πολύ κοντά από τη Γη το 2276, καθώς η τροχιά του γύρω από τον Ήλιο διαρκεί περίπου 415 χρόνια.

Τα απομεινάρια από την ουρά του κομήτη, μετά το τελευταίο κοντινό πέρασμά του κατά τον 19ο αιώνα, αιωρούνται ακόμα στο διάστημα και συνεχίζουν να προκαλούν τη «βροχή» των Λυρίδων κάθε χρόνο.

Παύλος Δρακόπουλος

Ήταν 14 Απριλίου 2013. Ο λαλίστατος και πάντα προτρέχων Δημήτρης Παπαδημούλης έκανε ανάρτηση στο διαδίκτυο και έγραφε: «Η νίκη του Μαντούρο είναι μήνυμα ελπίδας και αλλαγής. Οι οπαδοί του δεξιού Καπρίλες μιλούν πάλι για νοθεία. Περαστικά».

Το ίδιο έκαναν κι άλλοι βουλευτές καις στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ που είχαν κι έχουν ως πρότυπό τους την Βενεζουέλα του θλιβερού Μαντούρο. Το είχε κάνει με δηλώσεις θαυμασμού του κι ο ίδιος ο Αλέξης Τσίπρας λίγο πριν τις εκλογές του Ιανουαρίου του 2015. Ο δε Νίκος Παππάς είχε οργανώσει και ταξίδι εκεί, όπως αποκαλύφθηκε πριν λίγες ημέρες.

Σ’ αυτή λοιπόν τη… θαυμαστή Βενεζουέλα, χθες οι κομμουνιστές οπαδοί του Μαδούρο σκότωσαν  εν ψυχρώ τρεις ανθρώπους από τις χιλιάδες χιλιάδων που διαδήλωναν εναντίον του … λαοπρόβλητου ηγέτη. Κι αυτοί δεν διαδήλωναν για ψύλλου πήδημα, ούτε για να διατηρηθούν τα προνόμιά τους όπως κατά κόρο γίνεται στη χώρα μας, αλλά επειδή κυριολεκτικά δεν είχαν ένα κομμάτι ψωμί να φάνε. Αυτή άλλωστε είναι η κατάντια της Βενεζουέλας στα χέρια της Αριστεράς. Της Βενεζουέλας, που αποτελεί την 4^η δύναμη παγκοσμίως σε κοιτάσματα πετρελαίου.

Κι όμως. Ούτε ο λαλίστατος Παπαδημούλης, ούτε ο Τσίπρας, ούτε άλλος από τον ΣΥΡΙΖΑ βρήκε να πει μια λέξη συμπάθειας για τους νεκρούς. Όλοι αυτοί που έκλειναν Αθήνα και Θεσσαλονίκη για τη δημοκρατία στη …Χιλή ή τη …Μοζαμβίκη, μουγγάθηκαν ξαφνικά.

Καμιά καταδίκη του καθεστώτος των δολοφόνων. Καμιά συμπάθεια για τους πεσόντες για ένα κομμάτι ψωμί και δημοκρατία.

Είδατε τι κάνει ο θαυμασμός; Κι η αγάπη; Και τα κοινά ιδεολογήματα; Χρόνια ολόκληρα ήταν ιδεολογικός φάρος τους η Βενεζουέλα κι ο Μαδούρο. Και τώρα μούγγα στη ατρούγκα!

Θυμάμαι που έλεγε ο Τσίπρας «ή εμείς ή αυτοί». Τα ίδια έλεγε και κάνει πλέον ο Μαδούρο.

Μακάρι η απόσταση που μας χωρίζει από την Βενεζουέλα να μείνει μόνο στα χιλιόμετρα.

Μακάρι…