Παλιότερα είχε δηλώσει πως το λαϊκό τραγούδι που εκείνος εκπροσωπεί περνάει κρίση. Ο πολυγραφότερος Έλληνας λαϊκός συνθέτης, δεξιοτέχνης του μπουζουκιού Χρήστος Νικολόπουλος, βλέποντας, ίσως, ότι πολλοί νέοι κατακλύζουν τους χώρους όπου εμφανίζεται, πιστεύει πως μάλλον το λαϊκό τραγούδι, το διαχρονικό τραγούδι που εκπροσωπεί “πέρασε” και στους νέους και θα έχει συνέχεια. Δεν κρύβει, πάντως τον προβληματισμό του επειδή, όπως λέει στο ΑθηναΪκό/Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων, δεν προβάλλεται το συγκεκριμένο είδος τραγουδιού, τονίζοντας ότι «στην πλειονότητα των ραδιοφώνων δεν ακούγεται Μπιθικώτσης, δεν ακούγεται Χατζηδάκις πολλές φορές, ή Καζαντζίδης».
Ο βορειοελλαδίτης συνθέτης στη συνέντευξή του στο ΑΠΕ-ΜΠΕ αναφέρει πως υπάρχουν αξιόλογοι ταλαντούχοι συνθέτες οι οποίοι είναι και «προσαρμοσμένοι στα σημερινά δεδομένα», όμως δεν θα ζήσουν τις μεγάλες στιγμές του ελληνικού τραγουδιού που έζησαν εκείνος και οι συνάδελφοί του της γενιάς του.
Επισημαίνει δε πως η ελληνική μουσική αρέσει στο εξωτερικό αλλά αυτό δεν το αξιοποίησαν οι ελληνικές δισκογραφικές εταιρείες…
Ακολουθεί η συνέντευξη του Χρήστου Νικολόπουλου στον Νίκο Γιώτη για το Αθηναϊκό/Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων:
Ερ. Βλέπουμε πως πάρα πολλοί νέοι παρακολουθούν προγράμματα ή συναυλίες με διαχρονικά λαϊκά τραγούδια. Πιστεύετε ότι αυτό αποτελεί μία νότα αισιοδοξίας πως το λαϊκό τραγούδι θα έχει συνέχεια;
Απ. Φαίνεται πως τελικά πέρασε το λαϊκό τραγούδι, το διαχρονικό τραγούδι που εγώ εκπροσωπώ και στους νέους και αυτό είναι πολύ σημαντικό για μας αφού υποδηλώνει πως το καλό τραγούδι θα έχει συνέχεια.
Ερ. Υπήρξε κάποια περίοδος που απογοητευτήκατε, αφού έχετε δηλώσει πως το λαϊκό τραγούδι περνάει μία κρίση και δεν προβάλλεται όπως του αξίζει από τα ΜΜΕ;
Απ. Το φαινόμενο αυτό συνεχίζεται. Δεν προβάλλεται το λαϊκό τραγούδι και κυρίως το παλιό τραγούδι. Σημειωτέον ότι στην πλειονότητα των ραδιοφώνων δεν ακούγεται Μπιθικώτσης, δεν ακούγεται Χατζηδάκις πολλές φορές, ή Καζαντζίδης. Ακούγονται νεώτεροι, αλλά πρέπει να αποδεχθούμε ότι υπάρχει αντικατάσταση στα μουσικά πράγματα. Το ευχάριστο όμως είναι ότι συνεχίζει να υπάρχει και το παλιότερο τραγούδι…
Ερ. Παλιότερα οι δισκογραφικές εταιρείες με εκπομπές τους στο ραδιόφωνο προωθούσαν τα νέα τραγούδια. Τώρα που δεν υπάρχει κάτι ανάλογο πώς μπορούν να προωθηθούν;
Απ. Τώρα κυρίως μέσω του ίντερνετ και των ιστοσελίδων που διαθέτουν οι εταιρείες και μέσω των κοινωνικών δικτύων όπως π.χ. το facebook. Εκτιμώ δε πως η μουσική που θα παράγεται στο εξής θα είναι ψηφιακή. Το cd δεν έχει πλέον καμία εμπορικότητα ούτε καμία απήχηση. Άλλωστε τα περισσότερα τραγούδια που ακούγονται στα ραδιόφωνα είναι ψηφιακά πλέον.
Ερ. Άλλη χάρη είχε η μουσική που ακούγαμε από τους δίσκους και άλλη τώρα ψηφιακά…
Απ. Καμία σχέση. Κατ΄ αρχάς τώρα είναι όλα με ηλεκτρονικά όργανα, ενώ εμείς γράφαμε με αναλογικά μαγνητόφωνα με αληθινά όργανα, με ακουστικά δηλαδή, και υπήρχε μία άλλη ζεστασιά στο άκουσμα του ήχου. Αλλά συνηθίζονται όλα και δυστυχώς πρέπει να τα αποδεχθούμε. Αυτή είναι η κατάσταση τώρα.
Ερ. Είναι πιο εύκολος αυτός ο τρόπος γραψίματος, γι΄ αυτό προσφεύγουν σ’ αυτόν;
Απ. Βέβαια, πολύ πιο εύκολος.
Ερ. Κι όσον αφορά το λαϊκό τραγούδι, το μπουζούκι που εσείς εκπροσωπείτε, βλέπετε να υπάρχουν κάποιοι συνθέτες που στο μέλλον θα σας διαδεχθούν;
Απ. Υπάρχουν νεώτεροι αξιόλογοι συνθέτες οι οποίοι είναι και προσαρμοσμένοι και στα σημερινά δεδομένα όπως ο Καραμουρατίδης που γράφει εξαίρετα τραγούδια ή ο πιο λαϊκός Κυριάκος Παπαδόπουλος. Υπάρχουν ταλαντούχοι, αλλά πιστεύω πως δεν θα ζήσει κανένας τις μεγάλες στιγμές που εμείς ήμασταν τυχεροί και ζήσαμε, τις χρυσές εποχές του ελληνικού τραγουδιού.
Ερ. Αυτό πού το αποδίδετε; στην παγκοσμιοποίηση ένεκα της οποίας έχουμε περισσότερα ακούσματα από το εξωτερικό;
Απ. Πολύ πιθανόν. Είναι μια παγκόσμια γραμμή την οποία ακολουθούν και οι ελληνικές εταιρείες δίσκων, είναι το διαδίκτυο όπου μετατοπίζονται όλα τα ενδιαφέροντα, μουσικά και όχι μόνον, και γενικότερα άλλαξε πλέον το τοπίο…
Ερ. Το μπουζούκι, το ρεμπέτικο είναι και καλοί πρεσβευτές της Ελλάδας στο εξωτερικό, γιατί παλιότερα αλλά και τώρα καλλιτέχνες μεταβαίνουν στο εξωτερικό για τουρνέ…
Απ. Στο εξωτερικό αρέσει πολύ η ελληνική μουσική. Θυμάμαι πως υπήρχε αγορά στο Μίντεν (σ.σ. Γερμανία) όπου συνήθως οι μεγάλες ελληνικές εταιρείες πηγαίναν για να αγοράσουν μουσική. Ο πρώτος που έκανε το άνοιγμα να πουλήσει ελληνική μουσική στο εξωτερικό ήταν ο συνθέτης Χριστόδουλος Χάλαρης, ο οποίος έκανε πολλές εξαγωγές επειδή άρεσε η ελληνική μουσική. Δυστυχώς όμως δεν έγιναν προσπάθειες από τις ελληνικές δισκογραφικές εταιρείες που υπήρχαν τότε για να προωθηθεί στο εξωτερικό. Πιστεύω πως τώρα με το ίντερνετ θα γίνουν τέτοια ανοίγματα.
Ερ. Στην Ελλάδα της κρίσης οι Έλληνες ενδιαφέρονται για καλή μουσική και τραγούδια;
Απ. Μέσα στα δεκάδες προβλήματα που έχει ο κόσμος δεν ψάχνεται πλέον. Δεν υπάρχει αυτή η αγάπη που υπήρχε παλιότερα όταν έπαιρναν το βινύλιο ή το cd και έψαχναν να βρουν τους συντελεστές του, να μάθουν τον στιχουργό, τον συνθέτη ή το βιογραφικό τους. Δεν υπάρχει πια αυτό. Τώρα μ΄ ένα κλικ -κι επειδή εδώ δεν έχουμε και μεγάλη συνείδηση ότι αυτό που κάνουμε είναι κατά κάποιον τρόπο κλοπή το κάνουμε πολύ εύκολα- ακούμε ό,τι θέλουμε. Στο εξωτερικό ευτυχώς υπάρχουν νόμοι και δεν μπορούν να το κάνουν αυτό. Επομένως δεν δίνεται μεγάλη βάση πλέον στις λεπτομέρειες που σας προανέφερα όπως γινόταν παλιότερα που ήταν κάτι γοητευτικό.
Ερ. Τα άμεσα σχέδιά σας τι περιλαμβάνουν; Ετοιμάζετε κάτι δισκογραφικά; Πού θα εμφανιστείτε τον χειμώνα;
Απ. Κάτι ετοιμάζω δισκογραφικά. Δόξα τω Θεώ είμαι ακόμη στη μάχη. Όσο για τις εμφανίσεις μο,υ έχω βρει ένα στέκι στην Αθήνα, ένα εξαίρετο μικρό κέντρο, «Το περιβόλι του ουρανού», όπου θα είμαστε με την Πίτσα Παπαδοπούλου και τον Στέλιο Διονυσίου όπως και πέρσι, οπότε πήγαμε πολύ καλά παρά την κρίση!
ΑΠΕ-ΜΠΕ
