Με απόλυτη επιτυχία και μέσα σε κλίμα συγκίνησης πραγματοποιήθηκε την Παρασκευή 20 Οκτωβρίου 2017, η εκδήλωση για την επέτειο του «ΟΧΙ», που συνδιοργανώθηκε από το Ελληνικό Σχολείο Βουκουρεστίου «Αθηνά», τη Χορωδία Ενηλίκων Μελίκης και τον Ελληνικό Πολιτιστικό Σύλλογο «Νόστος».
Πλήθος κόσμου, μέσα στις εγκαταστάσεις του σχολείου, παρακολούθησε ένα υπέροχο δίωρο πρόγραμμα με ομιλίες για τα Ιστορικά γεγονότα, μουσικές εκτελέσεις από τη χορωδία Μελίκης και τη σχολική χορωδία και ανάγνωση ποιημάτων. Την καλλιτεχνική επιμέλεια είχε η Πρόεδρος του Συλλόγου «Νόστος», Αμαλία Στρινοπούλου, ενώ τους μαθητές συντόνισαν η μουσικός Στέλλα Γκουτσάνου και η φιλόλογος Δέσποινα Καλογιαννίδου.
Με το κλείσιμο της όμορφης εκδήλωσης, ο Πρόεδρος της Δημοτικής Κοινότητας Μελίκης, Αλέξανδρος Ακριτίδης, ο Πρόεδρος του Συλλόγου Γονέων και Κηδεμόνων, Ανδρέας Λασπαδάκης και η Διευθύντρια του Σχολείου, Μαργαρίτα Τσιώση, αντάλλαξαν δώρα, ευχές και ευχαριστίες.
Η αποστολή της Χορωδίας Μελίκης συγχρηματοδοτήθηκε από την Κοινωφελή Επιχείρηση του Δήμου Αλεξάνδρειας, ενώ η εταιρία «DOVAS SOUND» διέθεσε αφιλοκερδώς ηχητικό εξοπλισμό. Αγροτικά προϊόντα για τα παιδιά του σχολείου απέστειλε ο Αγροτικός Συνεταιρισμός Μελίκης και συμβολικά δώρα προσέφερε επίσης η Δημοτική Κοινότητα Μελίκης.
Είναι αξιοσημείωτο πως η Χορωδία Ενηλίκων Μελίκης όχι μόνο απέσπασε θερμότατες κριτικές για την εμφάνισή της αλλά και συμφωνά με τα λεγόμενα μελών της Ομογένειας ίσως να ήταν η πρώτη φορά που μια χορωδία από την Ελλάδα πραγματοποίησε εκδήλωση μέσα σε Ελληνικό Σχολείο της Ρουμανίας.
Και αυτό το γεγονός αποτελεί από μόνο του μια ιδιαίτερη τιμή για τα μέλη της.
Τι κάνουμε όταν το παιδί μας δεν θέλει να φάει περιμένοντας κάτι πιο νόστιμο από αυτό που του σερβίραμε;
Γράφει η συνεργάτης του Έμβολος δημοσιογράφος Μαρία Αλιμπέρτη Κατσάνη
Φυσικά εννοείται ότι το παιδί περιμένει κάτι πιο «γλυκό» σαν αυτά που έχει δοκιμάσει, έτσι κάθε γεύμα είναι μια μάχη που καταλήγει σε μια συμφωνία για να μην μείνει νηστικό!
Περισσότερο από τους γονείς, οι γιαγιάδες και οι παππούδες δεν μπορούν να δεχτούν πως μπορεί να μείνουν νηστικά τα εγγονάκια τους, έτσι τους προσφέρουν πολλές και διαφορετικές γεύσεις φαγητού προκειμένου να φάνε «κάτι».
Συχνά μαγειρεύουν δεύτερο και τρίτο φαγητό για να το ευχαριστήσουν με αποτέλεσμα να το κακομαθαίνουν.
Αν οι ώρες που τρώει ένα παιδί είναι σταθερές δημιουργείτε και στην συνεχεία τηρείτε ένα πρόγραμμα που θα κάνει το παιδί να νιώθει ασφάλεια και σταθερότητα όχι μόνο ψυχολογικά αλλά και να έχει και σταθερό και ποιοτικό ύπνο.
Όσο και αν το παιδί αρνείται να φάει, μην έχετε ένταση, μην το μαλώσετε, σκεφθείτε δεν είναι καθόλου άσχημη ιδέα να του τραγουδάτε ή του λέτε παραμύθια!
Δώστε ποιοτικό χρόνο στη σχέση με το παιδί σας, μαγειρέψτε μαζί, κάντε να το δει σαν παιχνίδι, τα αποτελέσματα θα σας καταπλήξουν, θα ανοίξει ξαφνικά η όρεξή του!
Μην πιέσετε το παιδί να φάει, κουβεντιάστε του για την επιλογή σας αυτή, αφήστε να το να το σκεφτεί και θα εκπλαγείτε με το αποτέλεσμα!
Εξηγήστε στο παιδί σας ήρεμα αυτό το φαγητό επιλέξατε να υπάρχει στο σπίτι εκείνη την ημέρα και δε μπορείτε να του ετοιμάσετε κάτι άλλο.
Δημιουργήστε πολύχρωμα πιάτα με ζωάκια και φατσούλες, τα παιδιά το βρίσκουν αστείο και το τρώνε!
Ένα παιδικό πιάτο μπορεί να έχει και εμφάνιση και όνομα διασκεδαστικό.
Μην φανερώνετε το άγχος σας, το παιδί σας αντιδρά ανάλογα και εκμεταλλεύεται την αδυναμία σας αυτή.
Αφήστε το να φάει μόνο του με ένα πλαστικό κουταλάκι δεν πειράζει να λερωθεί, υπομονή, δοκιμάστε να σας ταΐσει, λερωθείτε…. σε λίγο θα τρώει πραγματικά μόνο του.
Τα μπισκότα και τα γλυκά δεν είναι η βασική τροφή ενός ανθρώπου, πόσο μάλιστα ενός παιδιού, μπορείτε να του το «τάξετε» για να φάει λίγο εφόσον έχει φάει πρώτα το κανονικό του γεύμα.
Μην πιέσετε το παιδί να φάει μπορεί να μην πρόκειται για καπρίτσιο της στιγμής, μπορεί να μην τρώει μια συγκεκριμένη τροφή, ενημερώστε τον παιδίατρο.
Ο Κάρλες Πουτζντεμόν είναι ο υπ’ αριθμόν 1 εχθρός της ισπανικής κυβέρνησης. Παρότι αναδείχτηκε σε ηγέτη της Καταλονίας ουσιαστικά κατά τύχη, αντιπροσωπεύει σήμερα το όνειρο για ανεξαρτησία εκατομμυρίων Καταλανών.
Γεννήθηκε το 1962 στο μικρό χωριό Αμέρ των 2.200 κατοίκων, που βρίσκεται κοντά στη Χιρόνα (ή Ζιρόνα) από οικογένεια αρτοποιών, όλοι εκ των οποίων ήταν εθνικιστές.
Είναι διάδοχος του Αρτούρ Μας, ο οποίος τέθηκε στο περιθώριο από την ακροαριστερά όταν κατηγορήθηκε ότι εφάρμοσε πολιτική λιτότητας.
Όταν ανέλαβε την προεδρία της Ζενεραλιτάτ (της αυτόνομης, δηλαδή, καταλανικής κυβέρνησης) ο Πουτζντεμόν ήταν άγνωστος ακόμη και εντός της ίδιας της Καταλονίας.
Πολλοί Καταλανοί τον έβλεπαν τότε για πρώτη φορά: έναν καλοντυμένο άνδρα με κούρεμα που παραπέμπει στους Beatles και είναι μάλιστα σκοπίμως…παλαιομοδίτικο για να κρύβει ένα σημάδι που του έχει αφήσει ένα σοβαρό τροχαίο.
“Το όνειρο για ανεξαρτησία το είχε ήδη από τη δεκαετία του 80. Είναι ίσως ένας από τους πιο ένθερμους οπαδούς της ανεξαρτησίας που έχω γνωρίσει στη ζωή μου”, λέει ο Κάρλες Πόρτα, ένας δημοσιογράφος και βιογράφος του Πουτζντεμόν και φίλος του από τα παλιά. Γι αυτό και τον αποκαλεί με το υποκοριστικό του: “Πούτζι”.
Πράγματι, μέσα σε λιγότερο από δύο χρόνια, ο 54χρονος Πουτζντεμόν κατάφερε να επαναφέρει το ζήτημα στο προσκήνιο.
Η Χερόνα που έγινε…Χιρόνα
Παρότι σπούδασε Φιλολογία, έλαβε μια απόφαση ζωής να στραφεί στη δημοσιογραφία έπειτα από το τροχαίο το 1983. Εργάστηκε ως δημοσιογράφος–και ένα διάστημα διευθυντής– στο Καταλανικό Πρακτορείο Ειδήσεων και στην εφημερίδα Catalonia Today προτού στραφεί στην πολιτική.
Το 1991, ως ακτιβιστής πλέον, ξεκίνησε εκστρατεία για να αλλάξει το όνομα της πόλης Χερόνα (στα Ισπανικά) σε Χιρόνα (στα καταλανικά). Στη συνέχεια συνίδρυσε την JNC, μια οργάνωση νεολαίας που συνδέεται με το εθνικιστικό κόμμα Δημοκρατική Σύγκλιση της Καταλονίας (το οποίο επανιδρύθηκε ως Καταλανικό Ευρωπαϊκό Δημοκρατικό Κόμμα ή PDECAT το 2016).
Η καριέρα του ξεκίνησε από τις δημοτικές εκλογές το 2011 όταν εξελέγη δήμαρχος της Χιρόνα απομακρύνοντας τους Σοσιαλιστές, οι οποίοι βρίσκονταν στην εξουσία τα τελευταία 32 χρόνια.
Διετέλεσε δήμαρχος της πόλης μέχρι το 2016 όταν έγινε πρόεδρος του καταλανικού κοινοβουλίου.
Η δημαρχία ήταν επιλογή του γιατί, όπως ο ίδιος παραδέχεται, δεν είχε ποτέ φιλοδοξίες για την προεδρία.
“Συνέβη την τελευταία στιγμή. Ήταν τυχαίο, από την πίσω πόρτα”, λέει ο ίδιος.
Ο Πουτζντεμόν με την σιδηρά πυγμή του εντυπωσίασε φαίνεται τον ισπανό πρωθυπουργό Μαριάνο Ραχόι. Λίγους μόλις μήνες μετά την εκλογή του ως επικεφαλής της καταλανικής κυβέρνησης, πήγε στη Μαδρίτη για να συναντήσει τον Ραχόι. Έπειτα από μια φιλική συζήτηση, ο ισπανός πρωθυπουργός του χάρισε ένα αντίτυπο του Δον Κιχώτη, του διάσημου ιππότη που πηγαίνει στη Βαρκελώνη.
Οι δύο άνδρες δεν συναντήθηκαν έκτοτε παρά μόνο στην Βαρκελώνη τον περασμένο Αύγουστο όταν αμφότεροι τίμησαν τους νεκρούς της τρομοκρατικής επίθεσης.
Πολύγλωσσος και επικοινωνιακός
Αντί να συνομιλεί με τη Μαδρίτη, ο Πουτζντεμόν προτιμά να επικοινωνεί μέσω των καταλανικών μέσων ενημέρωσης. Γνωρίζει πολύ καλά ότι το ζήτημα της ανεξαρτησίας είναι ένας διχαστικός παράγοντας μεταξύ των Καταλανών και γι αυτό έχει στρέψει τον διάλογο προς το δικαίωμα για αυτοδιάθεση, κάτι που έχει μεγαλύτερη απήχηση στον πληθυσμό όπως προκύπτει από τις δημοσκοπήσεις.
Στην επικοινωνιακή φαρέτρα του ο καταλανός πρόεδρος έχει πολλά όπλα: είναι πολύγλωσσος καθώς μιλάει καταλανικά, ισπανικά, γαλλικά και ρουμάνικα, τα οποία έμαθε από την σύζυγό του, την ρουμάνα δημοσιογράφο Μαρτσέλα Τόπορ, με την οποία έχουν δύο κόρες. Επίσης, ο Πουτζντεμόν είναι από τους πρώτους που υιοθέτησαν τη χρήση των μέσων κοινωνικής δικτύωσης. Αυξάνοντας δραματικά τον αριθμό των συνεντεύξεων που δίνει στον ξένο Τύπο έχει καταφέρει να μεταφέρει τον διάλογο για την αυτονομία της Καταλονίας στη διεθνή σκηνή.
“Είναι ένας άνθρωπος, ο οποίος ακούει πολύ και έπειτα αποφασίζει με πλήρη και απόλυτη ελευθερία”, λέει ο Πόρτα.
Ο “Πούτζι” δεν ανησυχεί και πολύ για οικονομικά και κοινωνικά ζητήματα, υποστηρίζει από την πλευρά του ο Χοσέ Αντίχ, ο διευθυντής της El Nacional, μιας καταλανικής διαδικτυακής εφημερίδας.
“Προτεραιότητά του είναι η ανεξαρτησία, η ανεξαρτησία, η ανεξαρτησία”, σχολιάζει.
Προς το παρόν, είναι άγνωστο αν θα επιτύχει τον σκοπό του ή όχι. Δεν έχει πει πολλά για το ποιά μορφή θα έχει μια πιθανή Δημοκρατία της Καταλονίας. Για ένα πράγμα όμως είναι βέβαιος: αν η Καταλονία γίνει ανεξάρτητη τότε εκείνος θα εγκαταλείψει την Βαρκελώνη–ίσως και την πολιτική–στην αναζήτηση “μιας αίσθησης φυσιολογικότητας”, την οποία όπως λέει έχει απωλέσει.
Η πληροφορία κυκλοφορεί μέρες στα δημοσιογραφικά γραφεία και έγινε κιόλας πρωτοσέλιδο σε φιλοκυβερνητικά μέσα.
Γράφει ο συνεργάτης του Έμβολος δημοσιογράφος Νίκος Γ. Σακελλαρόπουλος
Η κυβέρνηση, λέει, ετοιμάζεται να μοιράσει χριστουγεννιάτικο μποναμά κοντά στο ένα δις ευρώ στους συνταξιούχους.
Το ακούς και τρελαίνεσαι. Όχι επειδή κάποιοι συνταξιούχοι θα λάβουν ένα πεντακοσάρικο.
Αλλά επειδή την ίδια ώρα που θα συμβεί αυτό –αν συμβεί- το κράτος χρωστά 6 δις ευρώ στον ιδιωτικό τομέα. Δηλαδή, οδηγεί ελληνικές επιχειρήσεις σε λουκέτο, εργαζομένους τους στον δρόμο, μόνο και μόνο για να ξεγελάσει τους συνταξιούχους, που ήδη τους έχει κόψει ένα σωρό χρήματα.
Οι άνθρωποι είναι αδίστακτοι. Κι ως αδίστακτοι είναι επικίνδυνοι.
Υπονομεύουν τα πάντα.
Οι συντάξεις εκείνων που δήθεν θέλει να βοηθήσει τώρα με τον μποναμά, θα είναι βιώσιμες όσο υπάρχουν θέσεις εργασίας που πληρώνουν φόρους και εισφορές στα ταμεία. Θέσεις εργασίας δεν θα υπάρχουν όσο οι επιχειρήσεις πιέζονται προς κλείσιμο ή μετακόμιση στο εξωτερικό.
Πόσο μυαλό χρειάζεται για να το κατανοήσουν αυτό;
Πόσο μυαλό χρειάζεται για να κατανοήσουν ότι το success story της κυβέρνησης είναι ένα ατέλειωτο επικοινωνιακό τέχνασμα, καθώς οι αριθμοί της οικονομίας δείχνουν την αμείλικτη εικόνα της πραγματικότητας;
Πόσο μυαλό χρειάζεται για να κατανοήσει η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ –ΑΝΕΛ ότι τόσο η μεταβολή του ΑΕΠ το 2016 και το 2017, όσο και τα έσοδα από τον Μάρτιο του 2017 κι ύστερα βρίσκονται σε συνεχή πτωτική πορεία;
Πόσο μυαλό χρειάζεται για να κατανοήσουν ότι με το μείγμα των υπέρμετρων φόρων και εισφορών ήταν θέμα χρόνου να τελειώσει το «λίπος» -αν υπήρχε- της κοινωνίας;
Πόσο μυαλό χρειάζεται για να δει η κυβέρνηση ότι το καράβι πάει πάλι στα βράχια, την ώρα που όλοι εμείς έχουμε διαλυθεί από τις θυσίες;
Τα στοιχεία είναι αμείλικτα: Το 2016 ήταν χειρότερο από 2015 για τους δείκτες της Οικονομίας. Και το 2017 αποδεικνύεται χειρότερο από το 2016, παρά τις χαμηλές τιμές του πετρελαίου (και ότι αυτό συνεπάγεται) και παρά την τουριστική έκρηξη που σημειώθηκε.
Τα στοιχεία δείχνουν ακόμη ότι το 2017 βρίσκεται σε εξέλιξη η μεγαλύτερη έξοδος ελληνικών και πολυεθνικών επιχειρήσεων από τη χώρα που υπήρξε ποτέ. Με άμεση συνέπεια την ερημοποίηση του παραγωγικού ιστού της Ελλάδας.
Δεν το βλέπουν οι πάλαι ποτέ άρχοντες των πεζοδρομίων; Ή στρογγυλοκαθισμένοι στις καρέκλες της εξουσίας το μόνο που κάνουν είναι να την απολαμβάνουν και να προσπαθούν ν’ αντιστρέφουν την πραγματικότητα;
Δεν κατανοούν ότι μπορεί να ξεγελάσουν για λίγο τους συνταξιούχους και τους δημοσίους υπαλλήλους μοιράζοντας σήμερα ένα κλάσμα αυτών που θα χάσουν στο εγγύς μέλλον, αλλά δεν μπορούν να αντιστρέψουν έτσι την αλήθεια; Που λέει, εκτός όλων των άλλων ότι δεν υπάρχει το παραμικρό δείγμα αναστροφής της κατάστασης στις καταθέσεις, ενώ το λιανεμπόριο –παρά τις ενέσεις από τον τουρισμό- χαροπαλεύει;
Μια απλή ανάγνωση του ΑΕΠ μετά το 2015, θα πείσει και τον πλέον φανατικό Αριστερό ότι αυτό αποτελεί μια ευθεία γραμμή σαν το καρδιογράφημα του νεκρού.
Δεν ξέρω πόσο καιρό θα κάνει να έρθει η καταιγίδα, μα τα στοιχεία δείχνουν πως όταν έρθει, δεν θα είναι σαν καμιά άλλη…
Κι ας στήνει επικοινωνιακά success story η κυβέρνηση κι ας μοιράζει καθρεφτάκια στους ιθαγενείς ως μποναμάδες.
Ουδείς μπορεί να ξεγελάσει τους αριθμούς και μια οικονομία που τρέφεται από μελλοντικές ταμειακές ροές…
Συγκεκριμένα, ο γενικός δείκτης τιμών υλικών κατασκευής νέων κτιρίων κατοικιών παρουσίασε αύξηση 0,9% τον Σεπτέμβριο 2017 σε σύγκριση με τον αντίστοιχο δείκτη του Σεπτεμβρίου, έναντι μείωσης 1,7% που σημειώθηκε κατά την σύγκριση των αντίστοιχων δεικτών το 2016 με το 2015.
Ο γενικός δείκτης τον Σεπτέμβριο 2017 σε σύγκριση με τον δείκτη του Αυγούστου 2017 παρουσίασε αύξηση 0,6%, έναντι μείωσης 0,1% που σημειώθηκε κατά τη σύγκριση των αντίστοιχων δεικτών το 2016.
Στην Ιταλία «μετακομίζει» για τα επόμενα χρόνια το «Εργοστάσιο και Μουσείο Σοκολάτας» το ξεχωριστό θεματικό πάρκο της ΔΕΘ-Helexpo ΑΕ, με πρώτο σταθμό της μακράς περιοδείας του τη Ρώμη. Είναι το πρώτο ελληνικό event που εξάγεται μετά τη «γλυκιά» επιτυχία που γνώρισε στη χώρα μας.
Από τις 18 Νοεμβρίου έως και τον Φεβρουάριο του 2018, στο εκθεσιακό κέντρο της Ρώμης «Fiera di Roma», θα λειτουργεί το «Εργοστάσιο και Μουσείο Σοκολάτας» με στόχο να «βουτήξουν» και οι Ιταλοί στον πειρασμό της σοκολάτας.
Το «Εργοστάσιο Σοκολάτας» στη Ρώμη θα είναι τροποποιημένο με βάση τις ιταλικές ανάγκες, ενώ θα υπάρχει συνεργασία με Ιταλούς ζαχαροπλάστες και κύριο θέμα τη μουσική. Ήδη, έχουν κατασκευαστεί ένα τεράστιο πιάνο με πλήκτρα από λευκή και μαύρη σοκολάτα, ένα βιολί με το δοξάρι και ένα σαξόφωνο, όλο «γλύκα», που περιμένουν τους χιλιάδες επισκέπτες.
Σε μία προσπάθεια να ρυθμιστούν οι τελευταίες λεπτομέρειες της «μετακόμισης» του θεματικού πάρκου στην Ιταλία, τα στελέχη της ΔΕΘ-Helexpo ταξίδεψαν στη γειτονική χώρα, όπου οριστικοποίησαν και τη συνεργασία με τον οργανισμό Eurochocolate.
«Μετά τη Ρώμη θα πάμε περιοδεία στη Νάπολη, το Παλέρμο, το Μιλάνο, το Τορίνο, ενώ θα ακολουθήσει το Μπάρι και θα ολοκληρώσουμε με το Φεστιβάλ Σοκολάτας του 2020 στην Περούτζια» δήλωσε στο Αθηναϊκό-Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων ο διευθύνων σύμβουλος της ΔΕΘ-Helexpo, Κυριάκος Ποζρικίδης.
Σύμφωνα με δηλώσεις των διοργανωτών του Φεστιβάλ Σοκολάτας της Περούτζια, οι επισκέπτες ξεπερνούν σε αριθμό το ένα εκατομμύριο, ενώ ο οργανισμός Eurochocolate συνεργάζεται με όλους τους παραγωγούς σοκολάτας στην Ιταλία.
Μετά τη γειτονική χώρα αναμένεται να ακολουθήσουν και νέοι σταθμοί για το σοκολατένιο θεματικό πάρκο της ΔΕΘ-Helexpo, καθώς είναι μεγάλο το ευρωπαϊκό ενδιαφέρον. Ήδη, έχουν γίνει οι πρώτες συζητήσεις προκειμένου το «Εργοστάσιο και Μουσείο Σοκολάτας» να βγάλει διαβατήριο και για την Ιβηρική Χερσόνησο.
Εκείνοι που δεν επέστρεψαν από το μέτωπο, ξεψύχησαν στο πεδίο της μάχης, έσβησαν από τα κρυοπαγήματα, θάφτηκαν κάτω από τα χιόνια, διαμελίστηκαν από το σφυροκόπημα της ιταλικής αεροπορίας, μένουν για 77 χρόνια θαμμένοι – άταφοι, μέσα στα χωράφια και τις χαράδρες της Αλβανίας. Οι δικοί τους συγγενείς, τα παιδιά τους, κάθε χρόνο ανήμερα της εθνικής επετείου πηγαίνουν στην Αλβανία, στα πεδία των μαχών, ανάβουν ένα κεράκι με την ευχή, την ελπίδα και την προσμονή, να βρουν, να ταυτοποιήσουν τον δικό τους άνθρωπο.
«Όταν τα σύνορα με την Αλβανία άνοιξαν, αρχίσαμε τις έρευνες στα πεδία των μαχών. Ψάχναμε τη γη με τα χέρια. Βρίσκαμε λιωμένα άρβυλα, κουμπιά από χλαίνες, ξιφολόγχες, κράνη, υδροδοχεία, οστά…». Αποκαλυπτική είναι η μαρτυρία ακολούθου εν αποστρατεία, ο οποίος υπηρέτησε στην Αλβανία και όπως καταθέτει στο ΑΠΕ-ΜΠΕ, επί μακρόν ασχολήθηκε με το ζήτημα των άταφων νεκρών του μετώπου, καταγράφοντας μαρτυρίες επιζώντων, αλλά και κατοίκων των περιοχών όπου γράφτηκε το Έπος.
«Άγνωστοι στρατιώτες». Έπεσαν υπέρ πατρίδος
Για τους χώρους ταφής υπάρχουν ελάχιστα στοιχεία. Από τη μελέτη των διασωθέντων αρχείων, αλλά και προσωπικές μαρτυρίες, όπως αναφέρει, εξάγεται το συμπέρασμα ότι η ταφή των νεκρών, γινόταν είτε σε πρόχειρα στρατιωτικά νεκροταφεία, είτε στο σημείο όπου έπεσαν μαχόμενοι, ακόμη και σε ομαδικούς τάφους. Σε πολλές περιπτώσεις οι νεκροί φαντάροι έμπαιναν σε ξύλινα κιβώτια πυρομαχικών και στα σημεία ταφής τοποθετούνταν, ένας ξύλινος σταυρός.
Δυστυχώς όμως, η ταφή όλων των νεκρών δεν ήταν πάντοτε εφικτή, γιατί πολλοί σε ορισμένες επιχειρήσεις εγκαταλείφθηκαν, σκεπάστηκαν από τα χιόνια και έμειναν άταφοι, ή θάφτηκαν μεμονωμένα από τους συντρόφους τους. Αρκετοί διαμελίστηκαν και έγιναν βορρά σε άγρια ζώα.
Επίσης, λόγω της σκληρότητας του αγώνα, ορισμένοι τραυματίες δεν κατέστη δυνατόν να περισυλλεγούν, εγκαταλείφθηκαν στα πεδία των μαχών και αφού σκεπάστηκαν από παχύ στρώμα χιονιού, πέθαναν με φρικτό τρόπο και έμειναν άταφοι. Άλλοι καταπλακώθηκαν από πέτρες και χώματα λόγω των βομβαρδισμών πυροβολικού και αεροπορίας, κάποιοι διαμελίστηκαν και ουδέποτε βρέθηκαν ή αναγνωρίστηκαν.
Τα αρχεία της Διεύθυνσης Ιστορίας Στρατού
Τα Αρχεία της Διεύθυνσης Ιστορίας Στρατού αναφέρουν, πως από την έναρξη του πολέμου και μέχρι τις 28 Απριλίου 1941 οι απώλειες -φονευθέντες και εξαφανισθέντες- στο Αλβανικό μέτωπο, έφτασαν τους 13.936 Αξιωματικούς και οπλίτες. Από το σύνολο των νεκρών στις επιχειρήσεις εναντίον των Ιταλών, οι 7.796, έμειναν στην Αλβανία, θαμμένοι ή άταφοι, ενώ 5.960, ετάφησαν σε νεκροταφεία εντός του Ελληνικού εδάφους.
Από τη μελέτη των αρχείων, όπως επισημαίνει ο εν αποστρατεία ακόλουθος σε συνδυασμό με τη διασταύρωση πληροφοριών, προφορικών και καταγεγραμμένων σε προσωπικά ημερολόγια πολεμιστών, προέκυψαν συγκεκριμένα στοιχεία, ότι είχαν οργανωθεί στρατιωτικά νεκροταφεία στις περιοχές, Ντραγκότι, Δέλβινο, Βόδινο, Χειμάρα, Ερσέκα, Ντεβόλ, Βουλιαράτες, Πόγραδετς, Πρεμετή, Κλεισούρα, Κορυτσά, Μπογάζι, Ροντόνι, Μοράβα, Κυπαρό, Πλατυβούνι, Γκόλικο, Τρεμπεσίνα, Πούντα Νόρνε, Σκουτάρα και άλλες περιοχές.
1η Περίοδος του πολέμου, από 28 Οκτωβρίου έως 13 Νοεμβρίου 1940
Από την 28η Οκτωβρίου μέχρι την 13η Νοεμβρίου, ολοκληρώθηκε με επιτυχία η προώθηση και η στρατηγική συγκέντρωση των Ελληνικών δυνάμεων, σύμφωνα με τα σχέδια και περατώθηκαν οι προετοιμασίες για την ανάληψη της ευρείας κλίμακας επιθετικών επιχειρήσεων. Στο Αλβανικό Μέτωπο είχαν ήδη προσανατολιστεί 11 Ελληνικές Μεραρχίες, μία Ταξιαρχία Πεζικού, μία Μεραρχία και μία Ταξιαρχία Ιππικού, συνολικής δυνάμεως 232.000 ανδρών με 556 πυροβόλα και 100.000 ζώα. Οι ιταλικές δυνάμεις στην Αλβανία ενισχύθηκαν από νέες, που αφίχθησαν από Ιταλία στις αρχές Νοεμβρίου και αριθμούσαν 250.000 άνδρες.
Οι ελληνικές απώλειες μέχρι τότε ανήλθαν σε 548 νεκρούς αξιωματικούς και οπλίτες. Τότε, οι νεκροί ετάφησαν εντός του ελληνικού εδάφους, σε οργανωμένα νεκροταφεία.
2η Περίοδος του Πολέμου, από 14 Νοεμβρίου μέχρι 7 Δεκεμβρίου 1940
Στις 14 Νοεμβρίου, αρχίζει η ελληνική αντεπίθεση, εντός του αλβανικού εδάφους, και οι Ιταλοί στο διάστημα αυτό υποχωρούν.
Στις 22 Νοεμβρίου, ο Ελληνικός Στρατός καταλαμβάνει την Κορυτσά, στις 23 την Ερσέκα και το Λεσκοβίκι.
Στις 6 Δεκεμβρίου, καταλαμβάνει το Αργυρόκαστρο, το Δέλβινο τη Δερβίτσιανη, τη Πρεμετή και το Φράσερι.
Και ενώ οι Ιταλοί υποχωρούσαν, ο βαρύς χειμώνας, γίνεται ένας απρόσμενος εχθρός, πολύ πιο σοβαρός από τα ιταλικά πυρά. Το δριμύτατο ψύχος, οι χιονοθύελλες, το ολισθηρό έδαφος, οι καταρρακτώδεις βροχές, η λάσπη, οι δύσβατοι δρόμοι και η έλλειψη επαρκούς τροφής, αναδείχτηκαν από τότε και στη συνέχεια ως ο πλέον σοβαρός εχθρός των Ελλήνων.
Οι ελληνικές απώλειες της περιόδου αυτής, ανέρχονται σε 1.558 νεκρούς αξιωματικούς και οπλίτες. Το σύνολο των νεκρών ενταφιάστηκαν στο ελληνικό έδαφος.
Οι άταφοι νεκροί της 3η περιόδου του Πολέμου Από 8 Δεκεμβρίου 1940 μέχρι την 28η Απριλίου 1941
Η ελληνική αντεπίθεση εντός του αλβανικού εδάφους, λόγω της μορφολογίας του και του βαρύτατου χειμώνα, εξελίσσεται αργά, με σημαντικές απώλειες εκατέρωθεν.
Στις 22 Δεκεμβρίου απελευθερώνεται η Χειμάρα, στις 10 Ιανουαρίου η Κλεισούρα. Λόγω, όμως, των πολύ δυσμενών καιρικών συνθηκών ο αγώνας μετατρέπεται σε αγώνα χαρακωμάτων με περιορισμένες τοπικές επιθέσεις και αντεπιθέσεις.
Η συνεχής κακοκαιρία, οι σφοδρές χιονοπτώσεις και η αδυναμία των μεταφορών λόγω των μεγάλων απωλειών σε ζώα, αύξησε υπέρμετρα τα κρούσματα παγοπληξίας και κρυοπαγημάτων.
Ο αριθμός των Ελλήνων νεκρών, κυρίως εξαιτίας των κρυοπαγημάτων και δευτερευόντως των επιχειρήσεων, ανέρχεται στους 7.796 αξιωματικούς και οπλίτες.
Αρκετοί νεκροί καλύφθηκαν από τα χιόνια εκεί που φονεύθηκαν και μάλιστα, σε πολλές περιπτώσεις μαζί με Ιταλούς νεκρούς και παρέμειναν άταφοι, για να αποκαλυφθούν μετά από 60 και πλέον ημέρες, όταν τα χιόνια άρχισαν να λειώνουν.
Από την 9η Μαρτίου και για μία εβδομάδα, ο ηρωισμός των ελληνικών δυνάμεων στο αιματοβαμμένο ύψωμα 731, που αντιστέκονται στις αλλεπάλληλες επιθέσεις των Ιταλών, σφραγίζει την αποτυχία της εαρινής αντεπίθεσης.
Έως και τις 28 Απριλίου, οι ελληνικές απώλειες ανήλθαν σε περίπου 4.038 νεκρούς αξιωματικούς και οπλίτες. Πολλοί νεκροί κατά τη σύμπτυξη των δυνάμεων εγκαταλείφθηκαν, ενώ κάποιοι άλλοι ενταφιάστηκαν πρόχειρα από τους συμπολεμιστές τους.
«Τόποι τιμής» στο Μέτωπο
Στόχο ζωής, αποτελεί για τον ιστορικό –ερευνητή Αγαθοκλή Παναγούλια, η ταυτοποίηση και η ταφή σε στρατιωτικά νεκροταφεία των Ελλήνων πεσόντων του Αλβανικού μετώπου. Όπως αναφέρει στο ΑΠΕ-ΜΠΕ φέτος θα συνοδεύσει στο στρατιωτικό νεκροταφείο στο Βουλιαράτι, τους συγγενείς δύο παλικαριών καθώς ολοκληρώθηκε η διαδικασία της ταυτοποίησης. Ο ιστορικός για περισσότερο από 15 χρόνια διεξάγει μια προσωπική έρευνα στα πεδία των μαχών και στα ελληνικά μειονοτικά χωριά, προκειμένου να συλλέξει όσο το δυνατόν περισσότερα στοιχεία με την ελπίδα, «πως το εθνικό χρέος να ταφούν οι νεκροί θα εκπληρωθεί».
«Οι περισσότεροι έχουν ταφεί κοντά στον τόπο τιμής ή κοντά στα στρατιωτικά ιατρεία και νοσοκομεία όπου ξεψυχούσαν» αναφέρει με συγκίνηση ο κ. Παναγούλιας και παραθέτει στοιχεία της επώδυνης και επίπονης αναζήτησης του.
Ο βουλευτής Ιωαννίνων του ΣΥΡΙΖΑ Χρήστος Μαντάς καταθέτη στεφάνι στο μνημείο του στρατιωτικού νεκροταφείου στους Βουλιαράτες, όπου υπάρχουν τάφοι των Ελλήνων στρατιωτών, που έπεσαν κατά το έπος του 1940 – ΑΠΕ-ΜΠΕ/ΑΠΕ-ΜΠΕ/ΗΛΙΑΣ ΜΑΚΟΣ
«Από μαρτυρίες ηλικιωμένων που έχω καταγράψει, στην περιοχή της Κλεισούρας, στην κοιλάδα ήταν θαμμένοι Έλληνες και Ιταλοί χωριστά. Από την μια μεριά οι Έλληνες και από το άλλο οι Ιταλοί. Πρέπει να σημειωθεί ότι εκεί, έγιναν οι σφοδρότερες μάχες και οι περισσότερες απώλειες και από τα δύο μέρη. Στη θέση Σαϊμόλα ,του χωριού Ντραγκότι στα στενά Κλεισούρας, σε χωράφια είναι θαμμένοι 420 ή κατ’ άλλους υπολογισμούς 720 πεσόντες. Μάλιστα οι Αλβανοί χωρικοί σέβονται τον χώρο, δεν τον καλλιεργούν και τον αποκαλούν “άκαρπη γη”. Κάτω από το γήπεδο στην πόλη της Πρεμετής βρίσκονται τα οστά εκατοντάδων πεσόντων, το ίδιο και κάτω από της εγκαταστάσεις των λεωφορείων της Κορυτσάς», λέει ο κ. Παναγούλιας.
Και προσθέτει: «Οι Ιταλοί την πενταετία 1960-1965, μάζεψαν τους νεκρούς τους και τους δικούς μας, της περιοχής της Κλεισούρας και τους άφησαν στον παραπάνω χώρο. Λέγεται, ότι κατά την εκταφή βρέθηκαν δυο στρατιώτες, ένας Έλληνας και ένας Ιταλός, αλληλοκαρφωμένοι με τις ξιφολόγχες και τότε γράφτηκε και ένα ποίημα με τίτλο, “Εχθροί στον πόλεμο, φίλοι στο θάνατο”».
Οι ελληνικές ενέργειες
Η Ελλάδα, αν και επιζητούσε την περισυλλογή των νεκρών της, αμέσως μετά τη λήξη του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, αυτό ήταν αδύνατο. Το πέρασμα του χρόνου και τα γεγονότα που μεσολάβησαν στην Αλβανία, δυσκολεύουν τις έρευνες.
Η ανάπτυξη οικισμών, η επέκταση των πόλεων και η κατασκευή κτιρίων στις περιοχές όπου είχαν ταφεί νεκροί. Η καταστροφή των νεκροταφείων, που είχαν αναπτυχθεί σε χωράφια τα οποία στη συνέχεια καλλιεργήθηκαν και επειδή οι νεκροί είχαν ταφεί σε μικρό βάθος, με την πάροδο των ετών, τα οστά τους βγήκαν στην επιφάνεια και κομματιάστηκαν κατά την άροση των χωραφιών από τα τρακτέρ.
Οι περιορισμοί που επέβαλλαν οι αλβανικές Αρχές στους Έλληνες ομογενείς, αλλά και κάποιοι οι οποίοι σε ένδειξη τιμής και με κίνδυνο της ζωής τους, περιποιούνταν αρχικά τα ελληνικά νεκροταφεία και τους μεμονωμένους τάφους.
Αμέσως μετά την αποκατάσταση των σχέσεων με την Αλβανία, η Ελλάδα έθεσε θέμα διεξαγωγής ερευνών, ανακομιδής των οστών και κατασκευής στρατιωτικών νεκροταφείων στην Αλβανία.
Το 1984, έγινε η πρώτη επίσκεψη του τότε ΑΝΥΠΕΞ Κάρολου Παπούλια στην Αλβανία, όπου και υπογράφηκαν 5 συμφωνίες και συζητήθηκε και το θέμα των οστών των πεσόντων.
Της προσπάθειας αυτής ηγήθηκε αρχικά το ΥΠΕΞ. Στη συνέχεια το υπουργείο Εθνικής Άμυνας προσπάθησε να λύσει το θέμα την περίοδο 1990-1993, χωρίς όμως ουσιαστικό αποτέλεσμα λόγω της αρνητικής στάσης της αλβανικής πλευράς.
Πάγια θέση της ελληνικής πλευράς ήταν, τα οστά των ηρωικών πεσόντων στην Αλβανίας κατά την περίοδο του Ελληνοϊταλικού Πολέμου 1940-41, να παραμείνουν στον τόπο της θυσίας των, με την κατασκευή Στρατιωτικών Νεκροταφείων-μνημείων.
Για το σκοπό αυτό, το 1997 και 1998, προωθήθηκαν για υπογραφή Πρωτόκολλα και Μνημόνια Συνεργασίας, σχετικά με το θέμα. Το ΥΠΕΞ Αλβανίας αρνήθηκε την υπογραφή τους, δεν φάνηκε όμως να είχε αντίρρηση για την εύρεση των νεκρών, αλλά με την προϋπόθεση της μεταφοράς των οστών και την κατασκευή Στρατιωτικών Νεκροταφείων στην Ελλάδα.
Το ΥΠΑΜ Αλβανίας, σε αντίθεση με το ΥΠΕΞ της χώρας του, εκφράσθηκε θετικά και μετά από συνάντηση των υπουργών Άμυνας Ελλάδος και Αλβανίας, στις 25-9-97,επιτευχθηκε προφορική συμφωνία συνεργασίας για την, με διακριτικό τρόπο έναρξη των ερευνών για την ανεύρεση των νεκρών μας ηρώων.
Από τις μέχρι τώρα έρευνες, εντοπίστηκαν:
– Τα οστά 59 αναγνωρισθέντων νεκρών που βρίσκονται στο Στρατιωτικό Νεκροταφείο στο χωριό Βουλιαράτες
– Τα οστά περίπου 330 πεσόντων που τοποθετήθηκαν στον χώρο της εκκλησίας, του Αγ. Νικολάου στα στενά της Κλεισούρας.
– Τα οστά περίπου 19 πεσόντων στην εκκλησία του Δελβίνου.
– Τα οστά περίπου 100 πεσόντων στην περιοχή της Κορυτσάς.
– Τα οστά 69 πεσόντων σε περιοχή της Κοσίνας, τα οποία έχουν κατασχεθεί από την εισαγγελία μετά την ένταση που είχε δημιουργηθεί το 2006.
– Στο χωριό Βοδίνο, ο μνημειακός τάφος των 3 πεσόντων.
– Στο κτήμα της Ερμιόνης Μπρίγκου , είναι θαμμένα, τα οστά 6 ελλήνων πεσόντων.
Αρχεία και στοιχεία έχουν πολλοί ιδιώτες, ερευνητές. Ενώ τα αλβανικά ΜΜΕ, έχουν δημοσιεύσει περιοχές με έλληνες πεσόντες από το 1985.
Από το 2005 και μετά, εντάθηκαν οι προσπάθειες για τη λύση του προβλήματος, μέσω της διπλωματικής οδού.
Οι διαβουλεύσεις για την επίτευξη νέας συμφωνίας συνεχίστηκαν. Αυτή υπογράφηκε την 9η Φεβρουαρίου 2009, αλλά δεν έχει εφαρμοσθεί και υλοποιηθεί, με ευθύνη της αλβανικής πλευράς.
Σήμερα, όλοι οι συγγενείς των πεσόντων, αναμένουν την εφαρμογή της συμφωνίας, «για να ηρεμήσουν οι ψυχές των δικών τους, που επί 77 χρόνια είναι θαμμένοι- άταφοι, όχι μόνο για ανθρωπιστικούς λόγους, αλλά και για το πώς τους αρμόζει, γιατί όπως είπε ο Τσόρτσιλ, “οι ήρωες πολεμούν σαν Έλληνες”».
Να σημειωθεί, ότι στην επίσημη ιστοσελίδα του ΓΕΣ, υπάρχει εφαρμογή αναζήτησης πεσόντων στο Αλβανικό Μέτωπο, προκειμένου να υπάρχει ενημέρωση για όποιον αναζητά δικό του νεκρό. Παράλληλα, στο 401 Γενικό Στρατιωτικό Νοσοκομείο Αθηνών, υπάρχει τμήμα ταυτοποίησης DNA που ασχολείται με τους άταφους νεκρούς της Αλβανία.
Συνάντηση με τον πρωθυπουργό, Αλέξη Τσίπρα, προκειμένου «να δοθεί επιτέλους οριστική λύση στο ζήτημα της ΕΛΒΟ», θα ζητήσουν οι εργαζόμενοι στην Ελληνική Βιομηχανία Οχημάτων, οι οποίοι αύριο, Τρίτη, θα πραγματοποιήσουν διαμαρτυρία έξω από το Γραφείο του Πρωθυπουργού, στο υπουργείο Μακεδονίας-Θράκης.
Όπως επισημαίνεται σε σημερινή ανακοίνωση του Σωματείου Εργαζομένων, «οι εργαζόμενοι της ΕΛΒΟ, η οποία είναι ακόμη σε ειδική εκκαθάριση, για τρίτη φορά είναι απλήρωτοι και δεν γνωρίζουν ούτε ποιο θα είναι το μέλλον της ΕΛΒΟ, ούτε πότε θα τους καταβληθούν τα δεδουλευμένα. Επειδή οι διαβεβαιώσεις και οι υποσχέσεις των υπουργών Άμυνας και Οικονομικών για τη διάσωση της ΕΛΒΟ γι ακόμη μία αφορά διαψεύστηκαν, οι εργαζόμενοι θα ζητήσουν συνάντηση με τον πρωθυπουργό».
Παράταση έξι μηνών έδωσε ο ΟΑΕΔ για την υποβολή ηλεκτρονικών αιτήσεων για τη ρύθμιση ληξιπρόθεσμων και μη οφειλών των οικιστών του τ. Οργανισμού Εργατικής Κατοικίας (τ.ΟΕΚ) με οριστικά παραχωρητήρια.
Ειδικότερα, παρατείνεται η προθεσμία υποβολής στο portal του Οργανισμού έως 25 Απριλίου 2018. Η προηγούμενη προθεσμία εξέπνεε στις 25 Οκτωβρίου του 2017.
Η απόφαση έχει στόχο την εξυπηρέτηση και διευκόλυνση των δικαιούχων, προκειμένου οι οικιστές να μπορέσουν να ωφεληθούν από τις ευνοϊκές ρυθμίσεις αποπληρωμής των οφειλών τους, βάσει της Υπουργικής Απόφασης 13097/661/13.04.17, και να εξασφαλίσουν τη νέα ενιαία, ανά την επικράτεια, τιμή μονάδας παραχώρησης των εργατικών κατοικιών, η οποία έχει ορισθεί στα 304,41 ευρώ ανά τετραγωνικό μέτρο.
Μετά την ολοκλήρωση της ηλεκτρονικής υποβολής της αίτησης, οι δικαιούχοι υποχρεούνται να προσκομίσουν στην αρμόδια υπηρεσία τα απαιτούμενα δικαιολογητικά, προς επαλήθευση των δηλούμενων στοιχείων, ώστε να οριστικοποιηθεί η καταχώρηση της αίτησης τους.
Για περισσότερες πληροφορίες οι ενδιαφερόμενοι μπορούν να απευθύνονται στον τηλεφωνικό αριθμό 11320 (ΟΑΕΔ call center).
Λιγότεροι κατά 27.526 ήταν οι εγγεγραμμένοι άνεργοι (που αναζητούν εργασία) για το μήνα Σεπτέμβριο σε σχέση με τον Αύγουστο σύμφωνα με στοιχεία του ΟΑΕΔ που μεταφράζεται σε ποσοστό -3,33%.
Συγκεκριμένα, τον Σεπτέμβριο οι άνεργοι ήταν 799.964 έναντι 827.490 που ήταν τον Αύγουστο. Ειδικότερα, για το Σεπτέμβριο 489.749 (61,22%) άτομα ήταν εγγεγραμμένα στο μητρώο του ΟΑΕΔ για χρονικό διάστημα ίσο ή και περισσότερο των 12 μηνών και 310.215 (ποσοστό 38,78%) ήταν εγγεγραμμένα στο μητρώο για χρονικό διάστημα μικρότερο του ενός έτους.
Οι γυναίκες κατέχουν τα πρωτεία για ακόμα μία φορά καθώς αποτελούν ποσοστό μεταξύ των ανέργων που φτάνει το 64%. Όσον αφορά τα ηλικιακά κριτήρια σε ποσοστό που προσεγγίζει το 65% είναι μεταξύ 30-54 ετών, ενώ πάνω από 75% είναι άνθρωποι υποχρεωτικής και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης και το 92% είναι Έλληνες υπήκοοι.
Οι εγγεγραμμένοι άνεργοι (που δεν αναζητούν εργασία) για το μήνα Σεπτέμβριο είναι λιγότεροι κατά 8,76% σε σχέση με τον Αύγουστο και τέλος οι επιδοτούμενοι άνεργοι είναι για το Σεπτέμβρη περισσότεροι κατά 25,86% συνολικά 135.174.
Χρησιμοποιούμε cookies για να σας προσφέρουμε την καλύτερη δυνατή εμπειρία στη σελίδα μας. Εάν συνεχίσετε να χρησιμοποιείτε τη σελίδα, θα υποθέσουμε πως είστε ικανοποιημένοι με αυτό.
Πλήθος κόσμου, μέσα στις εγκαταστάσεις του σχολείου, παρακολούθησε ένα υπέροχο δίωρο πρόγραμμα με ομιλίες για τα Ιστορικά γεγονότα, μουσικές εκτελέσεις από τη χορωδία Μελίκης και τη σχολική χορωδία και ανάγνωση ποιημάτων. Την καλλιτεχνική επιμέλεια είχε η Πρόεδρος του Συλλόγου «Νόστος», Αμαλία Στρινοπούλου, ενώ τους μαθητές συντόνισαν η μουσικός Στέλλα Γκουτσάνου και η φιλόλογος Δέσποινα Καλογιαννίδου.
Με το κλείσιμο της όμορφης εκδήλωσης, ο Πρόεδρος της Δημοτικής Κοινότητας Μελίκης, Αλέξανδρος Ακριτίδης, ο Πρόεδρος του Συλλόγου Γονέων και Κηδεμόνων, Ανδρέας Λασπαδάκης και η Διευθύντρια του Σχολείου, Μαργαρίτα Τσιώση, αντάλλαξαν δώρα, ευχές και ευχαριστίες.
Η αποστολή της Χορωδίας Μελίκης συγχρηματοδοτήθηκε από την Κοινωφελή Επιχείρηση του Δήμου Αλεξάνδρειας, ενώ η εταιρία «DOVAS SOUND» διέθεσε αφιλοκερδώς ηχητικό εξοπλισμό. Αγροτικά προϊόντα για τα παιδιά του σχολείου απέστειλε ο Αγροτικός Συνεταιρισμός Μελίκης και συμβολικά δώρα προσέφερε επίσης η Δημοτική Κοινότητα Μελίκης.
Είναι αξιοσημείωτο πως η Χορωδία Ενηλίκων Μελίκης όχι μόνο απέσπασε θερμότατες κριτικές για την εμφάνισή της αλλά και συμφωνά με τα λεγόμενα μελών της Ομογένειας ίσως να ήταν η πρώτη φορά που μια χορωδία από την Ελλάδα πραγματοποίησε εκδήλωση μέσα σε Ελληνικό Σχολείο της Ρουμανίας.
