«Ήρθε ο Σεπτέμβρης, φτάσαμε στο άνοιγμα των σχολείων, τα παιδιά ξανανταμώνουν στα προαύλια με κέφι και χαρά. Όμως γονείς κι εκπαιδευτικοί κοιτάζονται μεταξύ τους και ξεκινούν ν’ αντιπαλέψουν γνωστά και συσσωρευμένα προβλήματα…

Άλλη μια χρονιά “μία από τα ίδια”; Δεν είναι “μία από τα ίδια”, είναι χειρότερα…

Γιατί όταν τα προβλήματα και οι ελλείψεις συσσωρεύονται, λειτουργούν πολλαπλασιαστικά και μας απομακρύνουν ακόμα περισσότερο απ’ όλα όσα έχουμε ανάγκη σήμερα εμείς και τα παιδιά μας.

Μας απομακρύνουν από τις δυνατότητες της εποχής μας για ένα σχολείο που θα μορφώνει ολόπλευρα τα παιδιά, χωρίς ο γονιός να βάζει βαθιά το χέρι στην τσέπη ή να τρέχει από το πρωί μέχρι το βράδυ για να συμπληρώνει εκτός σχολείου τη μόρφωση του παιδιού του, τις αναγκαίες αθλητικές και πολιτιστικές δραστηριότητες.

• Δεν είναι “μία από τα ίδια”, αλλά βήμα πίσω, να μη βρίσκονται όλοι οι απαραίτητοι εκπαιδευτικοί στο σχολείο από την αρχή της λειτουργίας του και να περνάνε δυο και τρεις βδομάδες για να λειτουργήσει το ολοήμερο και να φτιαχτεί το κανονικό πρόγραμμα. Είναι αναχρονισμός να κάνει ο δάσκαλος Εικαστικά ή Μουσική όταν υπάρχουν οι αντίστοιχες ειδικότητες εκπαιδευτικών που περιμένουν τον διορισμό τους.
• Δεν είναι “μία από τα ίδια”, αλλά βήμα πίσω, σήμερα να παλεύει μόνος του ο γονιός για να εντοπίσει και να θεραπεύσει τυχόν μαθησιακές δυσκολίες του παιδιού του, να συρρικνώνονται κι άλλο τα Κέντρα Διάγνωσης, να παρακαλούν γονείς και δάσκαλοι για τμήματα ένταξης και για παράλληλη στήριξη κι αυτή να μην έρχεται ποτέ…
• Δεν είναι “μία από τα ίδια”, αλλά βήμα πίσω, για δυο χρόνια να γίνεται συζήτηση για τα Θρησκευτικά, ενώ την ίδια ώρα το σύνολο των βιβλίων στα βασικά μαθήματα, στη Γλώσσα, τα Μαθηματικά, την Ιστορία κ.ο.κ. από το Δημοτικό μέχρι και το Λύκειο, είναι γεμάτα λάθη, ανακρίβειες, μισές αλήθειες, είναι κακογραμμένα και δύσκολα να τα καταλάβουν ακόμα κι οι γονείς που αγωνιούν να βοηθήσουν τα παιδιά τους.
• Είναι κοροϊδία η δήθεν θεσμοθέτηση από την κυβέρνηση της δίχρονης υποχρεωτικής Προσχολικής Αγωγής, χωρίς να δώσει χρήματα ούτε για μια αίθουσα νηπιαγωγείου, ούτε για έναν νηπιαγωγό παραπάνω… Το υπουργείο Παιδείας μπορεί να διαφημίζει το δίχρονο νηπιαγωγείο, όμως αυτό λειτουργεί μόνο για το 20-25% των παιδιών της αντίστοιχης ηλικίας και την ίδια στιγμή δεκάδες χιλιάδες παιδιά μένουν και εκτός των παιδικών σταθμών!
• Είναι αναχρονισμός να υποβιβάζονται σχολεία με την πρώτη ευκαιρία, να κλείνουν και να συγχωνεύονται κάθε χρόνο ολιγομελή τμήματα σε ΕΠΑΛ και κατευθύνσεις σε Γενικά Λύκεια, να βλέπουν τις μορφωτικές ανάγκες των παιδιών μας ως κόστος που μπορούν να εξοικονομήσουν, αντί να μειώνεται ο αριθμός των μαθητών ανά τμήμα και να γίνεται έτσι καλύτερο το μάθημα.
• Τα τελευταία χρόνια, όλο και κάποιος μεγάλος σεισμός ταρακουνάει μια περιοχή της χώρας κι αφήνει πίσω του μεγάλες ζημιές, ενώ φέτος θρηνούμε θύματα ακόμα από πλημμύρες και φωτιές. Κι όμως… στο 55% των σχολικών κτιρίων της χώρας δεν έχει γίνει κανένας προσεισμικός έλεγχος, ενώ σε πολλές περιπτώσεις στα υπόλοιπα σχολεία που έχουν ελεγχθεί, δεν έχουν προχωρήσει οι απαιτούμενες παρεμβάσεις και ενισχύσεις των κτιρίων…
• Και σαν να μην έφταναν όλα αυτά, η κυβέρνηση ανακοίνωσε αλλαγές για το Λύκειο και το σύστημα πρόσβασης στην Ανώτατη Εκπαίδευση, που θα κάνουν το σχολείο πολύ πιο σκληρό και ανταγωνιστικό. Με διπλές πανελλαδικού τύπου εξετάσεις στο τέλος της Γ’ Λυκείου, όχι μόνο δεν θα μειωθούν, αλλά θα αυξηθούν τα φροντιστήρια και το άγχος μαθητών και γονιών, ενώ ταυτόχρονα η αναγκαία γενική μόρφωση θα σταματάει ουσιαστικά στην Α’ Λυκείου.

Βλέπουμε τα  παιδιά μας και σκεφτόμαστε το “αύριο”, κάνουμε όνειρα μαζί τους, μοιραζόμαστε την αγωνία να τους προσφέρουμε ό,τι το καλύτερο, να τους δώσουμε εφόδια για το παρόν και το μέλλον τους, για να γίνουν καλύτεροι άνθρωποι, να βάζουν υψηλούς στόχους και να τους κατακτάνε.

Σ’ αυτόν το δρόμο στέκονται δίπλα μας συχνά εκπαιδευτικοί με θέληση και μεράκι. Όμως το σχολείο και γενικότερα το εκπαιδευτικό μας σύστημα δεν απαντά σε αυτές τις αγωνίες του γονιού, του εκπαιδευτικού και του παιδιού. Δεν εξασφαλίζει ούτε το παρόν ούτε το μέλλον, αλλά πετάει το μπαλάκι στον γονιό και το ίδιο το παιδί, του λέει “αν δεν τα καταφέρεις εσύ θα φταις”!

Η δικιά μας ευθύνη είναι να απαιτήσουμε όλα αυτά που μας ανήκουν. Όλα αυτά που μπορούμε να έχουμε με βάση τις δυνατότητες που έχουν γεννηθεί εδώ και χρόνια και που υπάρχουν στον 21ο αιώνα.

Τώρα είναι η ώρα να οργανωθούμε, να πάρουμε στα χέρια μας και να κάνουμε δική μας υπόθεση τη μόρφωση που δικαιούνται τα παιδιά μας

Nα διεκδικήσουμε:

— Άμεση κάλυψη των κενών, καμία διδακτική ώρα χαμένη. Άμεση έναρξη ενισχυτικής διδασκαλίας και πρόσθετης διδακτικής στήριξης.

— Κανένα παιδί εκτός ολοήμερου σχολείου. Να λειτουργήσουν όλα τα τμήματα Ένταξης για τους μαθητές που το έχουν ανάγκη.

— Να λειτουργήσουν όλες οι δομές Ειδικής Αγωγής για τους μαθητές που το έχουν ανάγκη.

— Δωρεάν μετακίνηση όλων των μαθητών.

— Δωρεάν ιατροφαρμακευτική περίθαλψη για τους μαθητές, άμεση υποδομή για δωρεάν δελτία Υγείας.

— Διαγραφή των χρεών των σχολείων προς τις ΔΕΚΟ.

— Δωρεάν πρόσβαση σε αθλητικές και πολιτιστικές δραστηριότητες για όλους.

— Να μην περάσει το σχέδιο για το νέο, ακόμα πιο σκληρό και ανταγωνιστικό Λύκειο».