Εξοχότατη Κυρία Πρόεδρε της Ελληνικής Δημοκρατίας, Αξιότιμη κυρία Υπουργέ, εκπρόσωποι της Διοίκησης της Eurobank, κυρίες και κύριοι.
Με την ευκαιρία της σημερινής εκδήλωσης μου δίνεται η ευκαιρία να εκθέσω κάποιες σκέψεις από την προσωπική μου εμπειρία σε σχέση με τη διαδικασία προετοιμασίας και συμμετοχής στις Πανελλαδικές Εξετάσεις. Παράλληλα, να αναφερθώ στις αξίες που πρεσβεύει ο θεσμός του οποίου επιστέγασμα αποτελεί η σημερινή βράβευση.
Θα ήθελα αρχικά να σας συστηθώ. Ονομάζομαι Εύη Χαρίλα. Γεννήθηκα και μεγάλωσα στη Λαμία, αποφοιτώντας από το 4ο Γενικό Λύκειο της πόλης. Συμμετείχα στις Πανελλαδικές εξετάσεις επιλέγοντας την ομάδα προσανατολισμού θετικών σπουδών.
Τι ήταν λοιπόν για μένα οι Πανελλαδικές εξετάσεις; Νομίζω ότι ήταν ένας κερδισμένος αγώνας, που ξεκίνησε από πολύ νωρίς, από τις πρώτες δηλαδή στιγμές που, ασυναίσθητα, αρχίζει κάποιος να εξερευνεί (σε εισαγωγικά) τον κόσμο γύρω του. Συνεχίζεται, πιο μεθοδικά στο σχολείο και οι Πανελλαδικές οριοθετούν τη γραμμή τερματισμού. Η προσωπική μου εμπειρία μου δίδαξε ότι το θετικό αποτέλεσμα είναι απόρροια όλης της διαδρομής. Η τελευταία χρονιά πριν τις εξετάσεις βέβαια, ήταν για μένα, όπως πιστεύω για όλους τους υποψήφιους, περισσότερο κουραστική και αγχώδης. Περιλάμβανε λοιπόν, μεθοδικό και αποδοτικό διάβασμα. Πάντα όμως φρόντιζα να έχω ελεύθερο χρόνο για μια βόλτα με φίλους και ενασχόληση με τον αθλητισμό, δραστηριότητες που με βοηθούσαν στην αποβολή του όποιου άγχους.
Τις ημέρες των εξετάσεων, παρόλο που το άγχος σίγουρα υπήρχε, με εγκατέλειπε – με έναν τρόπο που δεν μπορώ ακόμα να ερμηνεύσω – μόλις ξεκινούσε η διαδικασία του γραψίματος.
Με τη λήξη των εξετάσεων ήξερα ότι έχω γράψει καλά, χωρίς ποτέ όμως να θελήσω να ελέγξω αν οι απαντήσεις μου ήταν σωστές. Και μετά από μια μικρή περίοδο εκτόνωσης, πλησίασε η ώρα των αποτελεσμάτων, όπου η αγωνία κορυφώθηκε. Όταν λοιπόν διαπίστωσα ότι τα είχα πάει τόσο καλά, αυτό που ένιωσα δεν μπορεί να περιγραφεί. Κι ενισχύθηκε ακόμη περισσότερο όταν συνειδητοποίησα ότι, ως αναγνώριση της επιτυχίας, ακολουθεί αυτή η επιβράβευση.
Πέτυχα λοιπόν την εισαγωγή μου στη σχολή Ηλεκτρολόγων Μηχανικών και Μηχανικών Υπολογιστών του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου. Αυτή η εισαγωγή είναι η απαρχή μιας νέας πρόκλησης. Ενός νέου αγώνα, που έχει ως προσωπικό στόχο, μετά την ολοκλήρωση των σπουδών μου, την απόκτηση εφοδίων που θα με καταστήσουν χρήσιμη και συναισθηματικά ικανοποιημένη με ό,τι επιλέξω να ενασχοληθώ.
Επιπρόσθετα, θα ήθελα από τη θέση αυτή να ευχαριστήσω – εκ μέρους όλων των βραβευθέντων – την Eurobank γι’ αυτή τη βράβευση. Μια τράπεζα που έχει αποδείξει, εδώ και πολλά χρόνια, ότι έχει ενεργή συμμετοχή στα κοινωνικά δρώμενα.
Θα μπορούσε να ειπωθεί ότι η φετινή τελετή αποκτά ιδιαίτερη σημασία για δύο επιπλέον λόγους:
- πραγματοποιείται ξανά με φυσική παρουσία, μετά από αρκετά χρόνια στα οποία τα περιοριστικά μέτρα για την καταπολέμηση της πανδημίας δεν το επέτρεψαν
- κι επίσης έχει, κατά κάποιον τρόπο, επετειακό χαρακτήρα, αφού το πρόγραμμα «Μπροστά για την Παιδεία» συμπληρώνει είκοσι χρόνια αδιάλειπτης παρουσίας, από το 2003, δηλαδή είναι σχεδόν «συνομήλικο» με αυτούς που βραβεύονται.
Στην ουσία της η πρωτοβουλία αυτή της Eurobank έχει ιδιαίτερη αξία, επιβραβεύοντας την προσπάθεια και τον αγώνα των παιδιών που διακρίθηκαν σε μια διαδικασία με πρωτεύον και αναμφισβήτητο χαρακτηριστικό της, την αξιοκρατία. Και, χωρίς να αγνοήσω τη σπουδαιότητα της οικονομικής στήριξης που παρέχει, αποτελεί και μια ηθική επιβράβευση – κι αυτό είναι πιο ισχυρό κίνητρο για να συνεχίσει κανείς να προσπαθεί. Είναι ευχής έργο να υπάρξουν μελλοντικά κι άλλοι φορείς ή εταιρείες που θα ακολουθήσουν το παράδειγμα αυτό.
Κλείνοντας, θα ήθελα να απευθύνω δύο λόγια στα παιδιά που βραβεύονται σήμερα. Η σημερινή βράβευση αποτελεί μια ισχυρή ενθάρρυνση να συνεχίσουμε να προσπαθούμε με την ίδια προσήλωση και υπευθυνότητα για να δημιουργήσουμε μια ζωή αντάξια των ονείρων μας. Η ελπίδα και το μέλλον βρίσκεται στα χέρια μας, όπως και στα χέρια όλων των υπόλοιπων παιδιών, άσχετα από το αν πέτυχαν ή απέτυχαν στις Πανελλαδικές εξετάσεις, γιατί ο δρόμος της ζωής δεν χαράζεται μόνο από την επιτυχία ή μια πιθανή αποτυχία στις Πανελλαδικές. Το μεγαλύτερο εμπόδιο για να πάψουμε να ονειρευόμαστε είναι ο εαυτός μας. Απλά ας σκεφτούμε πόση σοφία και διαχρονικότητα κρύβουν τα λόγια του μεγάλου μας συγγραφέα Νίκου Καζαντζάκη: «Ν’ αγαπάς την ευθύνη να λες εγώ, εγώ μονάχος μου θα σώσω τον κόσμο. Αν χαθεί, εγώ θα φταίω».
