Ομολογώ ότι θεωρώ ότι άργησε πολύ. Εννοώ η κατρακύλα του ΣΥΡΙΖΑ.
Την περίμενα από το πρώτο δραματικό και καταστροφικό εξάμηνο του 2015, όταν παρέλαβε την χώρα με ψήγματα ανάπτυξηςτη στιγμή που έβλεπε φως στην άκρη του τούνελ και την οδήγησε στα βράχια.
Αρχίζουμε και το καταλαβαίνουμε. Κάλιο αργά παρά ποτέ. Όσα αποτυπώνουν οι μη κατευθυνόμενες δημοσκοπήσεις καταδεικνύουν ότι ο ΣΥΡΙΖΑ οδηγείται στην απόλυτη εκλογική αποσύνθεση και δεν θ’ αργήσει η ώρα που θα αποτυπωθούν και τα μονοψήφια ποσοστά.
Είναι να κτυπάς το κεφάλι σου στον τοίχο όταν αναλογίζεσαι ότι οι Έλληνες επέλεξαν να ψηφίσουν ΣΥΡΙΖΑ και πείστηκαν από ατέλειωτα ψέματα που είπαν ο πρωθυπουργός και τα στελέχη του, ΜΟΝΟ και ΜΟΝΟ για να μην εφαρμοστεί το περίφημο email Χαρδούβελη, κόστους 2 δις!
Είναι να τρελαίνεται κάθε λογικό μυαλό όταν αναλογίζεται ότι υπήρχαν συμπατριώτες μας που πίστεψαν ότι θα καταργηθεί με ένα νόμο κι ένα άρθρο το μνημόνιο, ότι θα ξαναφυτρώσουν τα λεφτόδεντρα, ότι θα παίζει νταούλια και ζουρνάδες ο Τσίπρας και θα χορεύει η παγκόσμια κοινότητα.
Όλα αυτά ξεσκεπάστηκαν και τις ψεύτικες προσδοκίες και τις ουτοπίες του ΣΥΡΙΖΑ τις αντικατέστησαν η μιζέρια, η αναξιοπιστία, η καταστροφή της Μεσαίας τάξης, η κοινωνική κατάθλιψη, η παραδοχή για τα ιστορικά ψέματα που ειπώθηκαν.
Είναι λυπηρή η εικόνα των Αριστερών στα κανάλια που προσπαθούν με φληναφήματα και πρωτοφανές θράσος να δικαιολογήσουν την καταστροφή που επέφεραν στον τόπο. Οι αριθμοί κι η δυστυχία διαψεύδουν τα επικοινωνιακά τους αφηγήματα. Όσα κι αν κάνουν, όσα κι αν λένε, όσες εξεταστικές επιτροπές κι αν κάνουν για το παρελθόν, όσους κι αν βάλουν φυλακή (θα συμβεί κι αυτό οσονούπω), προκαλούν αποστροφή.
Ουδείς τους πιστεύει, ουδείς τους σέβεται. Πολύ περισσότερο όταν εσχάτως έχουν βρει το παραμύθι του «κλαίω και πονάει η καρδιά μου, αλλά ψηφίζω», εν όψει των νέων μέτρων που έρχονται ως τέταρτο ουσιαστικά μνημόνιο. Ο δείκτης προσδοκιών της κοινωνίας από την κυβέρνηση της Αριστεράς και του ακροδεξιού μορφώματος που τη στηρίζει, είναι στην απόλυτη ακινησία και φαίνεται σε όλες της μετρήσεις της κοινής γνώμης.
Τι να περιμένει άραγε κάποιος νουνεχής άνθρωπος από την νυν κυβέρνηση;
Δεν βλέπει ότι η χώρα γύρισε σε ύφεση; Δεν βλέπει ότι η πραγματική οικονομία έχει διαλυθεί; Δεν βλέπει τι γίνεται με την υπερφορολόγηση; Δεν νιώθει στο πετσί του το χάος με τις νέες ασφαλιστικές εισφορές, που τον οδηγεί μαθηματικά στη μαύρη εργασία; Δεν βλέπει τι γίνεται με τις συντάξεις; Δεν νιώθει την ανασφάλεια και την αβεβαιότητα κάθε λεπτό του 24ώρου;
Ο ΣΥΡΙΖΑ αποτελεί πλέον ένα κόμμα που όπως ανέβηκε με διαβολοσκορπίσματα κι ανεμομαζώματα από το 3 στο 36%, έτσι θα βρεθεί σύντομα στα μονοψήφια ποσοστά.
Δεν γίνεται αλλιώς. Κι είναι μονόδρομος η πολιτική αλλαγή.
Όλες οι χώρες της Ευρώπης βρίσκονται σε αναπτυξιακή πορεία και μόνο εμείς επιμένουμε στωικά την Αριστερά να δημιουργεί υφεσιακές συνθήκες και να διαλύει την κοινωνία…
Έστω και με καθυστέρηση αρχίζουμε να καταλαβαίνουμε.
