Τίτλος που παραφράζει το ωραίο τραγουδάκι για να γκρινιάξουμε και να ανησυχήσουμε μπας και σωθεί κανάς λουόμενος.
To ρεπορτάζ της Real News της Κυριακής αποκαλύπτει ότι μόνο το 20% των παραθαλάσσιων Δήμων της χώρας έχει προσλάβει τους ναυαγοσώστες που χρειάζεται να έχουν οι οργανωμένες παραλίες της πατριδούλας μας.
Να σου πω επίσης ότι 395 πέρσι και 407 το 2023 μπήκαν στη θάλασσα χαρούμενοι και βγήκαν νεκροί και νεκρές!
Τι γίνεται; Έχουμε βαλθεί να εξολοθρευτούμε μοναχοί μας;
Οι Δήμοι έχουν ευθύνες αλλά όχι όλες! Γιατί ο τρόπος των προσλήψεων είναι περίπλοκος χρονοβόρος και με απίστευτη γραφειοκρατία – για να βουλώνουν οι κακές γλώσσες για τις γνωστές «προσλήψεις ημετέρων» / «δικά μας παιδιά» που τα λέγαμε επί ΠΑΣΟΚ.
Η πολιτεία έχει ευθύνες γιατί δεν δίνει τα σχετικά κονδύλια στους Δήμους.
Γενικώς ό,τι έχει να κάνει με το Δημόσιο και το δημόσιο χρήμα και τις δημόσιες προσλήψεις είναι μια δημόσια τραγωδία – δε χρειάζεται νομίζω να πούμε πολλά αφού όλοι έχουμε ζήσει μια, τουλάχιστον, σχετική εμπειρία!
Έχουμε όμως και τους ιδιώτες. Πώς ρε μάγκα λειτουργείς παιδότοπο με πισίνα και δεν είχες ναυαγοσώστη και πάει το παιδάκι – στη Ρόδο πριν λίγες εβδομάδες.
Κι εδώ έρχεται πάλι το Δημόσιο που δίνει άδειες για λειτουργίες χώρων αλλά δεν κάνει ελέγχους!
Γιατί αν υπήρχαν ελεγκτικοί μηχανισμοί, δηλαδή άνθρωποι να πηγαίνουν να ελέγχουν όλο και κάποιος θα είχε διασωθεί.
Μιλάμε για μια τραγωδία αν σκεφτεί κανείς ότι το Ελλάντα μας είναι μια χώρα με ναυτική παράδοση και τόσα πολλά θύματα από πνιγμό στη θάλασσα.
Πόσο άδικο είναι να πας να κάνεις ένα μπάνιο και να βυθίσεις στο πένθος την οικογένειά σου…
Από την άλλη να βάλουμε στην κουβέντα και την προσωπική ευθύνη που εδώ είναι σημαντική και δεν είναι πολιτικάντικη εκδοχή του «πετάει το μπαλάκι των ευθυνών της η κυβέρνηση».
Δηλαδή δε φταίει κανένας Δήμαρχος, πολιτικός, υπουργός, ναυαγοσώστης, γενικός γραμματέας αν εσύ πας μετά από μασαμπούκες και τσίπουρα, μπύρες ή κρασιά και ένα γλυκάκι στο τέλος για τη γεύση… και μπεις στη θάλασσα και κάνεις τη γοργόνα στα βαθιά.
Βεβαίως ο ναυαγοσώστης οφείλει να είναι στη θέση του, να σε εντοπίσει και να σε σώσει.
Όπως στη θέση του πρέπει να είναι όταν οι καιρικές συνθήκες δεν είναι καλές για κολύμπι και να αποτρέπουν τους εξυπνάκηδες να μπαίνουν στη φουρτουνιασμένοι και με ρεύματα θάλασσα.
Αλλά αυτό που πρέπει να τονίσουμε μαζί με την αυτονόητη πρόσληψη των ναυαγοσωστών, είναι και ο δικός μας σεβασμός προς τη θάλασσα.
Η θάλασσα είναι ένα στοιχείο της φύσης. Μας προσφέρει απλόχερα τη δροσιά, την περιπέτεια, την εμπειρία, το ταξίδι, το παιχνίδι. Αλλά οφείλουμε να τη σεβόμαστε.
Οφείλουμε να προσέχουμε, να μαθαίνουμε, να μην υπερεκτιμούμε τις δυνάμεις μας απέναντι σε ένα φυσικό στοιχείο. Είναι βέβαιο ότι είναι πιο δυνατό.
Είναι λοιπόν πολλοί οι παράγοντες για να μπαίνουμε με χαρά και να βγαίνουμε από τη θάλασσα χωρίς να μας …βγάζουν!
Όλοι πρέπει να αναλάβουν τις ευθύνες που τους αναλογούν. Είναι τόσο μακάβριες οι λίστες του θανάτου στις θάλασσες μας!
Γιάννης Καφάτος
