Εδώ και ένα χρόνο οι περισσότεροι περνάμε δύσκολα. Στην καλύτερη περίπτωση, έχουμε να αντιμετωπίσουμε έκτακτα περιοριστικά μέτρα και δύσκολες καθημερινές συνθήκες και, στη χειρότερη, την ίδια τη νόσο του κορονοϊού. Οι περισσότεροι όμως… Όχι όλοι. Κάποιοι δεν νοιάζονται για τον κορωνοϊό, κάποιοι άλλοι για τους συνανθρώπους τους και κάποιοι απλά δεν νοιάζονται για τίποτα, παρά μόνο για τον εαυτό τους, και το πρόβλημα με την πανδημία είναι πως με τις συμπεριφορές τους παίρνουν στον λαιμό τους και όλους τους υπολοίπους.
Στην κατηγορία εκείνων που νοιάζονται μόνο για τον εαυτό τους εντάσσονται κι εκείνοι που νομίζουν ότι ο τρόπος ζωής τους βρίσκεται επάνω από την ελευθερία των άλλων και ότι, αντίστοιχα, οι ιδέες τους υπερβαίνουν αξιακά τη δημόσια Υγεία. Την ώρα, λοιπόν, που η χώρα προχωρά προς την υπέρβαση της πανδημίας, μαζί της, δυστυχώς, προχωρούν και η αδιαφορία και η αντίδραση μίας σημαντικής μερίδας ψευτοεπαναστατών, κυρίως νεαρών σε ηλικία, που νομίζουν ότι τα πάντα προσφέρονται για «αντικαθεστωτικές» επιδείξεις και πολιτική εκμετάλλευση. Κυριολεκτικά τα πάντα… Ακόμα κι ένας ιός που έχει σκοτώσει 3.062.087 ανθρώπους παγκοσμίως μέσα σε περίπου έναν χρόνο.
Με άλλα λόγια, όσο πλησιάζουμε προς το τέλος όλης αυτής της ταλαιπωρίας, τόσο αυξάνεται και το θράσος όλων αυτών. Για να έχετε μία ιδέα, ενώ τους προηγούμενους μήνες είχαμε ένα σωρό πορείες και συγκεντρώσεις για αφορμές όπως η αυστηροποίηση των περιοριστικών μέτρων ή τα κυβερνητικά νομοσχέδια, τώρα τα όποια προσχήματα έχουν καταρρεύσει και έχουμε πορείες και συγκεντρώσεις απλά και μόνο για τη συνήθεια, μη τυχόν και χάσουν οι αντιεξουσιαστές τη φόρμα τους. Για παράδειγμα, την προηγούμενη εβδομάδα είδαμε στη Θεσσαλονίκη να γίνονται πορείες με κεντρικά θέματα όπως «Όχι στον ιμπεριαλισμό!», «δουλειά για όλους», «Έξω οι βάσεις!» και άλλα συνθήματα της δεκαετίας του ’80…
Όσο για τη μεγάλη πληγή των πολυπληθών κορονοπάρτι, ούτε το καλοκαίρι δεν περίμεναν αυτή τη φορά για να «ξεφύγουν». Βλέπετε, το καλοκαίρι που μας έρχεται ο κίνδυνος μετάδοσης θα έχει πέσει αρκετά χάρη στους εμβολιασμούς και δεν θα δίνουμε τόση σημασία. Τώρα είναι που μετράει η «επανάσταση»… Με τα κρούσματα και τους θανάτους στο απόγειό τους.
Κάποιοι, για να δικαιολογήσουν τα κορονοπάρτι, λένε «παιδιά είναι», «νέοι είναι και διψούν για ζωή», «το αίμα τους βράζει» και άλλα τέτοια… Μόνο που όταν συνεισφέρεις ενεργά σε περιστατικά που ξέρεις ότι μπορούν να στείλουν συνανθρώπους σου στις ΜΕΘ, μάλλον διψάς περισσότερο για θάνατο παρά για ζωή. Οι νέοι που «διψούν για ζωή» θα παραβιάσουν τα μέτρα για να βρεθούν με την κοπέλα ή το αγόρι τους ή, έστω, για να βρεθούν με λίγους φίλους… Όχι για να συμμετάσχουν σε μία υπερμεταδοτική για τον κορονοϊό επίδειξη φιλοτομαρισμού.
Τούτων λεχθέντων, η ανοχή της κυβέρνησης και της αστυνομίας σε τέτοια φαινόμενα πρέπει να εκμηδενιστεί. Τα περιμετρικά μπλόκα σε πλατείες είναι ένα μέτρο πρόληψης προς τη σωστή κατεύθυνση, αλλά όλοι ξέρουμε πως πολύ πιο αποτελεσματικά θα είναι τα μέτρα καταστολής, γιατί το πρόβλημα δεν είναι οι πλατείες… Το πρόβλημα είναι άνθρωποι που αντιδρούν σκόπιμα. Η απάντηση πως υπάρχει ανοχή απέναντί τους «για να μην έχουμε νέα Νέα Σμύρνη» δεν αποτελεί ικανή δικαιολογία. Έχει μεγάλη σημασία οι συνετοί πολίτες να προστατευτούν όσο το δυνατόν καλύτερα αυτή την περίοδο, που βρισκόμαστε μία στροφή πριν το τέλος όλης αυτής της οδυνηρής ιστορίας, γιατί το να κολλήσεις από απροσεξία τον ιό τώρα και μάλιστα αναμένοντας να εμβολιαστείς, είναι πολύ χειρότερο από το να τον κολλούσες μερικούς μήνες πριν.
Όχι πως η ανοχή πριν ήταν και ό,τι καλύτερο, αλλά κάλλιο αργά παρά ποτέ. Άλλωστε, ποτέ δεν είναι αργά για την επιβολή της έννομης τάξης και, κυρίως, την προστασία της δημόσιας Υγείας. Οι ανεύθυνοι της Αριστεράς θα μιλήσουν για αστυνομοκρατία και οι μπαχαλάκηδές τους θα πουν για χούντα… Ας μιλήσουν κι ας λένε ό,τι θέλουν. Η δημόσια Υγεία είναι πυλώνας δημοκρατίας, για αυτό και η προστασία της εξασφαλίζει ότι την επόμενη μέρα θα μπορέσουμε να επιστρέψουμε στην κανονικότητα με όλα τα δικαιώματά μας ανέγγιχτα.
