Αναμφίβολα ο νέος Αμερικανός Πρόεδρος με τις πρωτοβουλίες του αλλάζει τα γεωπολιτικά και γεωοικονομικά δεδομένα στον πλανήτη. Τον Τράμπ τον ψήφισε ο μέσος Αμερικανός πολίτης για να φέρει δουλειές και ευημερία στη χώρα.
Το κυριότερο σύνθημά του ήταν «Η Αμερική Πρώτα» και αυτό ακριβώς που υποσχέθηκε υλοποιεί τώρα. Από τις πρώτες του ημέρες στον Λευκό Οίκο υπέγραψε μια σειρά διαταγμάτων που αλλάζουν όχι μόνο τις ΗΠΑ αλλά και τον κόσμο.
Ο Τράμπ, ως επιτυχημένος επιχειρηματίας, δίνει ιδιαίτερη σημασία στην γεωοικονομία και στην αύξηση του πλούτου και της οικονομικής δύναμης της Αμερικής και των πολιτών της. Σκοπός του είναι να εφαρμόσει μια «προστατευτική οικονομία» περιορίζοντας τις εισαγωγές και αυξάνοντας τις εξαγωγές, δημιουργώντας ταυτόχρονα μεγάλες βιομηχανικές μονάδες στις ΗΠΑ. Στο πλαίσιο αυτό δεν θα διστάσει να επιβάλει δασμούς στα προϊόντα που εισάγονται στην Αμερική, ενώ θα δημιουργήσει τις προϋποθέσεις (φορολογικές και εργασιακές) για επενδύσεις στη χώρα.
Αυτή η οικονομική πολιτική της Ουάσιγκτον θα την φέρει αντιμέτωπη με τις χώρες που εξαρτώνται από το εξωτερικό εμπόριο. Η Γερμανία, η Κίνα και η Ιαπωνία είναι τα κατ’ εξοχήν τρία κράτη που θα πληγούν από την πολιτική Τράμπ. Δεν είναι τυχαία η ψυχρότητα Τράμπ – Μέρκελ, ενώ είναι αξιοσημείωτο ότι υψηλόβαθμοι Γερμανοί αξιωματούχοι έχουν εκφραστεί με πολύ αρνητικά σχόλια για τη νέα αμερικανική κυβέρνηση. Πιθανή φορολόγηση της εισαγωγής γερμανικών αυτοκινήτων θα φέρει σε εξαιρετικά δεινή θέση την γερμανική οικονομία. Είναι βέβαιο ότι το εργοστάσιο της VW στο Pueblo του Μεξικού, που παρήγαγε περί τα 400.000 αυτοκίνητα ετησίως με προορισμό κυρίως τις ΗΠΑ και με κόστος κατά 35% μικρότερο από αυτό που θα πλήρωνε εάν το εργοστάσιο ήταν στις Ηνωμένες Πολιτείες, θα αντιμετωπίσει σοβαρά προβλήματα. Για το λόγο αυτό και η Ford ακύρωσε την προγραμματισμένη κατασκευή του εργοστασίου της στο Μεξικό, ύψους 1,6 δις δολαρίων και θα το κατασκευάσει τελικά στις ΗΠΑ.
Οι σχέσεις Ουάσιγκτον και Βερολίνου είναι συγκρουσιακές, κυρίως λόγω των αντίθετων οικονομικών συμφερόντων και είναι βέβαιο ότι θα επηρεάσει τις ευρύτερες σχέσεις των ΗΠΑ και ΕΕ. Δεν αποκλείεται να δούμε και μια «νομισματική σύγκρουση» ευρώ και δολαρίου. Στο ίδιο μήκος κύματος κινούνται και οι σχέσεις της Ουάσιγκτον με το Πεκίνο και το Τόκυο. Η αντιπαλότητα με την Κίνα έχει λάβει και ευρύτερες διαστάσεις λόγω και της στάσης του Τράμπ στο θέμα της Ταιβάν.
Η χώρα όμως που συμπλέει με τα αμερικανικά συμφέροντα είναι η Ρωσία. Υπάρχει μια σύμπτωση απόψεων και επιδιώξεων στα γεωοικονομικά, αλλά και στα γεωστρατηγικά θέματα, μεταξύ των δύο χωρών. Η Μόσχα δεν εξάγει προϊόντα στις ΗΠΑ, δεν διαθέτει άλλωστε εξαγωγικό εμπόριο, και για αυτό ο Τράμπ δεν την βλέπει ως οικονομική απειλή. Επίσης η Ρωσία είναι αδιάφορη στην οποιαδήποτε πολιτική προστατευτισμού των ΗΠΑ. Οι εξαγωγές της Μόσχας σε πετρέλαιο και φυσικό αέριο δεν ενδιαφέρουν τον Τράμπ γιατί προορίζονται για άλλες χώρες.
Τα ισχυρά οικονομικά συμφέροντα φέρνουν κοντύτερα τις δύο υπερδυνάμεις του Ψυχρού Πολέμου και πιθανόν να δημιουργήσουν ως αντίδραση μια άτυπη οικονομική συμμαχία των «θιγομένων» Πεκίνου και Βερολίνου. Το σίγουρο είναι ότι η εκλογή Τράμπ δημιούργησε ισχυρούς πονοκεφάλους και προβληματισμούς στην «Γερμανική Ευρώπη», που βλέπει την ιστορία να επιστρέφει ξανά με οικονομικούς όρους, με τη Γερμανία να βρίσκεται στο μέσον μεταξύ Αγγλοσαξόνων και Ρώσων.
Η όλη κατάσταση χαρακτηρίζεται από έντονη αβεβαιότητα και ρευστότητα. Όλοι περιμένουν τις επόμενες κινήσεις των ΗΠΑ και προσπαθούν να βρουν τρόπους να αντιδράσουν. Καινούργιες συμμαχίες δημιουργούνται και παλαιές δοκιμάζονται ή αυτοαναιρούνται.
Στην περιοχή μας, η Ουάσιγκτον εγκαινιάζει μια εποχή ισχυρότερων δεσμών με το Ισραήλ. Για τον ισραηλινό πρόεδρο Νετανιάχου η οκταετή περίοδος Ομπάμα ήταν μια «μαύρη παρένθεση», η χειρότερη για τις αμερικανοισραηλινές σχέσεις. Η πανίσχυρη ισραηλινή κοινότητας των ΗΠΑ υποστήριξε τον Τράμπ στην εκλογή του και τώρα είναι η ώρα της ανταμοιβής, με αντάλλαγμα την μεταφορά της αμερικανικής πρεσβείας από το Τελ-Αβίβ στην Ιερουσαλήμ. Μια ενέργεια που θα βάλει φωτιά στην περιοχή της Μέσης Ανατολής. Επίσης η Αίγυπτος και η κυβέρνηση του στρατηγού Αλ Σίσι θεωρείται μαζί με το Ισραήλ, ένας από τους πυλώνες της αμερικανικής πολιτικής.
Στην νέα αυτή ρευστή και αβέβαιη κατάσταση η Ελλάδα βρίσκεται μετέωρη και χαμένη μέσα στα προβλήματά της. Τώρα που αναβιώνει ξανά ο άξονας Ελλάδα-Κύπρος-Ισραήλ-Αίγυπτος και η πολιτική των ΗΠΑ και Ρωσίας πιθανόν να συμπέσει γεννιούνται νέες ευκαιρίες. Θα τις εκμεταλλευτεί η χώρα μας; Αναζητείται κάποιος Έλληνας ηγέτης που θα έχει ως σύνθημά του η «Ελλάδα Πρώτα», όπως και ο Τράμπ είχε το η «Αμερική Πρώτα». Αλλά δυστυχώς στην πατρίδα μας κυβερνάει ο μηδενισμός και το τυχαίο.
