Ομολογώ ότι είχα καιρό να ακούσω τη φωνή, να δω αυτό το κουρεμένο γουλί κεφάλι, σαν του Ιούλιου Καίσαρα, και να νιώσω την αυταρέσκεια του καταστροφικού ανθρώπου που ακούει στο όνομα Γιάνης (με ένα «νι» παρακαλώ) Βαρουφάκης.
Δεν είχα στέρηση από αυτόν, κάθε άλλο. Εκείνος προφανώς είχε από δημοσιότητα, εξ ου και στην παρουσίαση του νέου του βιβλίου επιχείρησε να τα κάνει όλα λίμπα και να καρφώσει τον Τσίπρα.
Δια του… Σόιμπλε και του… Σαμαρά!
Άλλωστε, η εκδίκηση είναι ένα πιάτο που τρώγεται κρύο λέει ο λαός μας.
Κι ως φαίνεται, αυτός ο καταστροφικός και νάρκισσος άνθρωπος έχει βαλθεί να μην αφήσει σε χλωρό κλαρί τον Αλέξη Τσίπρα, που τόσο βίαια του στέρησε την υπουργική καρέκλα.
Κι αποκαλύπτει σιγά σιγά σαν το μαρτύριο της σταγόνας, λεπτομέρειες που να μεν ήταν γνωστές σε πολιτικούς και δημοσιογραφικούς κύκλους, αλλά δεν τις γνωρίζει το πανελλήνιο.
Ο άνθρωπος που κόστισε σε όλους μας 80 δισεκατομμύρια, είπε χθες ότι κάποτε είχε ρωτήσει τον Σόιμπλε πότε αποφάσισαν να ρίξουν τον Σαμαρά. Κι εκείνος απάντησε, τον Ιούλιο του 2014.
Ώστε να απαλλαγεί από εκείνον και να οδηγήσει την Ελλάδα σε νέο μνημόνιο και μόνιμη επιτροπεία. Κάτι που δεν μπορούσε να κάνει με τον Σαμαρά, αφού όλοι οι αριθμοί και τα δεδομένα ανέφεραν ότι η χώρα βγαίνει από την στενωπό, έχοντας μάλιστα ψήγματα ανάπτυξης.
Αυτή η δήλωση είναι καθρέφτης. Επιβεβαιώνει δια στόματος του πιο στενού συνεργάτη του Αλ. Τσίπρα, εκείνο που όλοι σκεφτόντουσαν ή υποπτευόντουσαν, αλλά κανένας δεν μπορούσε να τεκμηριώσει. Ότι, δηλαδή, ο Σόιμπλε σε συνεννόηση με το ΔΝΤ έριξαν τον Σαμαρά κι εν συνεχεία με τον Τσίπρα πρωθυπουργό, έθεσαν την Ελλάδα υπό επιτροπεία 99 ετών. Και τη φόρτωσαν άλλο ένα –το πιο επώδυνο- μνημόνιο.
Να θυμηθούμε λίγο την περίοδο εκείνη (καλοκαίρι 2014) και τι γινόταν στον τόπο;
Ο Σαμαράς κι ο Βενιζέλος, παρά την τρικλοποδιά του Κουβέλη που αποχώρησε από την κυβέρνηση με «αφορμή» την ΕΡΤ, προχωρούσαν στη δοκιμαστική έξοδο στις αγορές που θα σηματοδοτούσε συμβολικά το τέλος των μνημονίων. Προχωρούσαν επιπλέον και στην διανομή μερίσματος από το πλεόνασμα στους οικονομικά ασθενείς. Πίστευαν ότι με αυτές τις κινήσεις θα νικήσουν στις Ευρωεκλογές.
Μα, άλλη γνώμη είχε ο Σόιμπλε. Και μεγάλο μέρος της εγχώριας διαπλοκής.
Τι έκαναν τότε στον Σαμαρά;
Διέρρευσαν το βίντεο με τις συνομιλίες Μπαλτάκου – Κασιδιάρη, το οποίο κάποιοι κρατούσαν στα συρτάρια τους, αφού η υποκλοπή είχε γίνει πολλούς μήνες πριν. Κι εμφάνισαν τη Νέα Δημοκρατία που είχε στείλει στη Δικαιοσύνη τη Χρυσή Αυγή, ως …συνομιλήτριά της!
Αποτέλεσμα; Η Νέα Δημοκρατία που μέχρι τότε προηγείτο στις δημοσκοπήσεις, άρχισε να υποχωρεί και να χάνει ψηφοφόρους του Κέντρου, που πήγαν κυρίως στο «Ποτάμι».
Προσέξτε κι άλλη λεπτομέρεια από εκείνη την εποχή.
Ενώ συμβαίνουν αυτά στην Ελλάδα, οι Γερμανοί Αριστεροί (του Die Linke)… αποφασίζουν εντελώς αιφνιδιαστικά ν’ αναβαθμίσουν τον Τσίπρα και τον προτείνουν ως υποψήφιο της Αριστεράς για τις Ευρωεκλογές!
Δηλαδή, τον χρίζουν ομόβαθμο απέναντι στον Γιουνκέρ, στον Σουλτζ και στον Φερχόσταντ! Από το πουθενά!
Έτσι, στις Ευρωεκλογές, ο Σαμαράς χάνει.
Κι αντιστρέφεται εν όψει Προεδρικής εκλογής στην Ελλάδα, η πορεία εξόδου της χώρας από τα μνημόνια, λίγο πριν το τέλος τους.
Είναι η εποχή που η χώρα:
- Εμφάνιζε την μεγαλύτερη ανάπτυξη στην Ευρωζώνη.
- Οι τράπεζες είχαν ανακεφαλαιοποιηθεί επιτυχώς.
- Είχε βγει με επιτυχία στις αγορές.
- Βρισκόταν στην κορυφή του παγκόσμιου καταλόγου σε επίπεδο μεταρρυθμίσεων.
- Τα μνημόνια έληγαν στο τέλος του 2014.
Το μόνο που θα έμενε να τα θυμίζει, ήταν το ξεχωριστό μνημόνιο που υπήρχε με το ΔΝΤ, που έληγε το 2016.
Έμενε και κάτι ακόμη: Η διευθέτηση του χρέους, βάσει της απόφασης του είχε λάβει το Eurogroup το 2012.
Τότε, ο Σαμαράς παίρνει τη μεγάλη απόφαση. Το ζήσαμε, το βιώσαμε.
Να τελειώσει με το ΔΝΤ και να λάβει μ’ αυτό διαζύγιο. Κι επισκέπτεται (Σεπτέμβριος 2014) τη Μέρκελ στο Βερολίνο για να της το ανακοινώσει. Έχοντας ταυτοχρόνως εξασφαλίσει τις δεσμεύσεις των εταίρων για μείωση του στόχου για πλεόνασμα στο 1,5% του ΑΕΠ για το 2015.
Τι συνέβη τότε;
Βρήκε απέναντί του τον Σόιμπλε.
Ο οποίος δεν ήθελε καν ν’ ακούσει για έξοδο του ΔΝΤ από το ελληνικό πρόγραμμα και επιπροσθέτως ζήτησε:
- Νέο μνημόνιο για να μη χαλαρώσει η Ελλάδα τις μεταρρυθμιστικές της προσπάθειες .
- Την εκχώρηση των «κόκκινων δανείων» των Τραπεζών σε ξένα funds.
- Τη δέσμευση όλου του ελληνικού πλούτου σε ένα υπερταμείο που θα διοικείται από τους δανειστές.
Ο Σαμαράς τα αρνήθηκε και ουσιαστικά υπέγραψε το τέλος του.
Γιατί όμως τα πρότεινε αυτά ο Σόιμπλε;
Εκ του αποτελέσματος κρίνοντας, τα πρότεινε επειδή είχε ανοίξει διαύλους επικοινωνίας με τον Τσίπρα. Όσα ζήτησε από τον Σαμαρά ο Σόιμπλε και εκείνος αρνήθηκε, τα υπέγραψε αργότερα ο Τσίπρας.
Όμως, από τότε ακόμη οι διπλωματικοί παρατηρητές έκρουαν τον κώδωνα του κινδύνου στον Σαμαρά για τις γεωστρατηγικές κινήσεις του στα ενεργειακά.
Ο Σαμαράς, με τη σύμφωνη γνώμη του Βενιζέλου είχαν καταφέρει να καταστήσουν την Ελλάδα ενεργειακό κόμβο, με πρωταγωνιστικό ρόλο στον εναλλακτικό ενεργειακό εφοδιασμό της Ευρώπης μέσω ΤΑΡ.
Κι ας μη ξεχνάμε ότι αυτός ο περίεργος επίτροπος, ο Γερμανός Έτινγκερ, έκανε ότι περνούσε από το χέρι του για να μη περάσει ο ΤΑΡ από την Ελλάδα. Και ταυτοχρόνως ύψωνε συνεχή εμπόδια στην ιδιωτικοποίηση της ΔΕΣΦΑ, που ήταν απολύτως συνδεδεμένη με τον αγωγό.
Κι όλα αυτά, επειδή η Γερμανία είχε τότε απολύτως προνομιακή σχέση με τη Ρωσική GAZPROM και το μονοπώλιο του ενεργειακού εφοδιασμού της Ευρώπης.
Εξ ου και σήμερα, μόνο τυχαία δεν θεωρείται η πρόσφατη ακύρωση της πώλησης της ΔΕΣΦΑ στους Αζέρους! Επειδή συμπαρασύρει και την πρόοδο της κατασκευής του ΤΑΡ.
Δηλαδή, ότι ήθελε ο Σόιμπλε και οι Γερμανοί το κάνει πράξη η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ –ΑΝΕΛ, τορπιλίζοντας την πώληση της ΔΕΣΦΑ.
Σημαντική λεπτομέρεια:
Την εποχή που πήγε ο Σαμαράς να συναντήσει την Μέρκελ, ο θλιβερός πολιτικάντης Κουβέλης, είχε πει «ναι» στην πρόταση που του είχε γίνει για να την υπερψήφισή του ως Προέδρου της Δημοκρατίας! Άρα, δεν ήταν ορατές πια οι εκλογές, αφού θα εξελέγετο Πρόεδρος.
Σημαντική λεπτομέρεια δεύτερη:
Μόλις πάτησε, τότε, το πόδι του στη Γερμανία ο Σαμαράς για να συναντηθεί με τη Μέρκελ και τον Σόιμπλε, βρέθηκε μπροστά σε ένα πρωτοφανές γεγονός. Ο Έλληνας πρέσβης στο Βερολίνο, παραιτείται επειδή…. διαφωνούσε… με τη χρονική στιγμή του ταξιδιού του Έλληνα πρωθυπουργού!!! Είναι ο πρέσβης που μόλις έγινε πρωθυπουργός ο Αλέξης Τσίπρας, τοποθετήθηκε στο διπλωματικό του γραφείο ως… διαχειριστής των σχέσεών του με τη Μέρκελ και τον Σόιμπλε!!!!
Σημαντική λεπτομέρεια τρίτη:
Μόλις επέστρεψε ο Σαμαράς από το Βερολίνο, ο Κουβέλης άλλαξε άποψη και του είπε ότι δεν αποδέχεται την Προεδρία της Δημοκρατίας κι ότι θα συμπορευθεί με τον Τσίπρα!
Λεπτομέρεια τέταρτη:
Η πλειοψηφία των ΜΜΕ αναδεικνύει, τότε, το κατασκευασμένο σενάριο (Λαζόπουλος – Καμμένος) με τις δήθεν προσπάθειες εξαγοράς της ψήφου του Χαϊκάλη, της Ξουλίδου και δηλητηριάζεται πλήρως η πολιτική ζωή και η εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας.
Όλο το σκηνικό τάσσεται υπέρ του Τσίπρα, ακόμη και άνθρωποι εντός της Νέας Δημοκρατίας.
Μεγαλοεκδότες γευματίζουν κρυφά μαζί του υπό τα όμματα γατών… Ιμαλαϊων.
Μεγαλοεργολάβοι τορπιλίζουν ακόμη και μεγάλες τηλεοπτικές επιχειρήσεις που είναι μέτοχοι. Προς όφελος του ΣΥΡΙΖΑ!
Οι πρόωρες εκλογές έγιναν αναπόφευκτες, ο Σαμαράς «έπεσε», ο Τσίπρας ήρθε.
Κι από τα νταούλια και τους ζουρνάδες με τα οποία εκείνος θα έπαιζε και θα χόρευε η Μέρκελ, εν ριπή οφθαλμού και μετά από ένα καλοστημένο σκηνικό δήθεν διαπραγμάτευσης και κρίσης, μετά από ένα δημοψήφισμα χωρίς ουσιαστικό ερώτημα που τελικά ανατράπηκε πλήρως, φτάσαμε στις αγκαλιές και τα χαμόγελα μαζί της… Και με τον Σόιμπλε που έβλεπε πλήρης ευεξίας να πετυχαίνει το σχέδιό του.
Να έχει, δηλαδή, απέναντί του μια αδύναμη κυβέρνηση που δεν θα μπορούσε να πει «όχι» πουθενά αλλά ταυτοχρόνως να εξασφαλίζει και τη εσωτερική ηρεμία από το πεζοδρόμιο στο οποίο βρισκόταν μέχρι τότε…
Όλα, σιγά σιγά βγαίνουν στο φως.
Έστω και για λόγους εκδίκησης ενός καταστροφικού ανθρώπου…
