Έχω την πεποίθηση ότι ο Ιερώνυμος είναι ο σημαντικότερος Αρχιεπίσκοπος στα χρόνια που ακολούθησαν τη μεταπολίτευση. Ξέρω, κάποιοι θα μιλήσετε για τον Χριστόδουλο, που όντως διέθετε επικοινωνιακό χάρισμα. Μα ως εκεί, αφού η ανάγκη του για έκθεση, ο έντονος λαϊκισμός κι η πεποίθησή του ότι είναι ο …νέος Μακάριος, δεν μπορεί ν’ αποτελούν στοιχεία σημαντικότητας. Ούτε τα εκατοντάδες/χιλιάδες πανάκριβα… μανικετόκουμπα… ή τα φτηνά ευφυολογήματα, τύπου «σας πάω», που έλεγε στους νέους…
Επιπλέον, δεν πρέπει να ξεχνάμε την πλεκτάνη που στήθηκε εις βάρος του Ιερώνυμου, όταν ο Σεραφείμ τον προτιμούσε για διάδοχό του και τον είχε εκπαιδεύσει σχετικά, ενώ του είχε αναθέσει και τα οικονομικά της Εκκλησίας. Τότε, … κάποιοι τον κατηγόρησαν μέσω ψεύτικου σκανδάλου ότι είχε καταχραστεί 4 δις δραχμές (12 εκ. ευρώ)! Το αποτέλεσμα ήταν να ευνοηθεί από τον σάλο κι εκλεγεί αρχιεπίσκοπος ο Χριστόδουλος. Ως εκ θαύματος, την επομένη της εκλογής του νέου αρχιεπισκόπου βρέθηκαν τα χρήματα κανονικά στους λογαριασμούς της εκκλησίας, ο δε Ιερώνυμος δικαιώθηκε στα δικαστήρια. Αλλά το πουλάκι είχε πετάξει –προσωρινά- για εκείνον… Ποιος είπε ότι οι βυζαντινισμοί έπαψαν ποτέ στην εκκλησία;
Αντιθέτως με τον προκάτοχό του, ο Ιερώνυμος είναι άνθρωπος ήπιων τόνων και συχνά παραδίδει μαθήματα πολιτικής συμπεριφοράς με τον συγκροτημένο και νουνεχή λόγο του. Μαθήματα κυρίως σε φανατικούς γέροντες της ιεράς συνόδου, σαν τον Πειραιώς που αρνήθηκε την τέλεση μνημοσύνου σε συγγενή βουλευτή, επειδή ο βουλευτής ψήφισε τον νόμο για τον γάμο ομόφυλων ζευγαριών! Ο θλιβερός φονταμενταλισμός στην κορύφωσή του…
Η πεποίθηση που υπάρχει είναι, ότι αν ο Ιερώνυμος ήταν πολιτικός, θα έβαζε τα γυαλιά σ’ εκείνους που βολοδέρνουν χωρίς σκοπό πέριξ του εκλογικού ποσοστού 10%! Επιπλέον, υπάρχει η βεβαιότητα ότι ουδείς άλλος θα μπορούσε να χειριστεί με τόση ισορροπία ζητήματα που είχαν ανεβάσει στα καμπαναριά ρασοφόρους και πολιτικάντηδες, σε διάφορες καμπές της θητείας του.
Ο Ιερώνυμος έχει καταγράψει άπειρες νίκες και στον πολιτικό στίβο, απέναντι σχεδόν σε όλους τους πρωθυπουργούς και υπουργούς. Πλην του Κυριάκου Μητσοτάκη που φρόντισε και ξεκαθάρισε ότι εκείνος νομοθετεί και κυβερνά. Αξέχαστη πάντως παραμένει η τεράστια «νίκη» του με τη Μελίνα Μερκούρη. Ήταν στα 1987, εκείνος ήταν μητροπολίτης και συναντήθηκαν για το ζήτημα της διένεξης ανάμεσα στην Εκκλησία και στην Αρχαιολογική Υπηρεσία για τη Μονή του Οσίου Λουκά, μοναστήρι του 11ου αιώνα. Οι αρχαιολόγοι κι η Μελίνα επέμεναν ότι δεν μπορεί να τελούνται εκεί λειτουργίες, αφού ο χώρος είχε τεράστια αρχαιολογική αξία. Μέσα από τον αχό που σηκώθηκε με αντεγκλήσεις ένθεν κακείθεν, ο Ιερώνυμος πήγε και βρήκε τη Μελίνα και της είπε νηφάλια, αφοπλιστικά κι απλά: «Είναι σαν να απαγορεύουν σ’ εσάς να παίξετε τη Μήδεια στην Επίδαυρο»! Η συζήτηση τέλειωσε σε λίγα δευτερόλεπτα…
Ας μη ξεχνάμε επιπλέον, πόση πλάτη έβαλε στην παραμονή της χώρας στην Ευρώπη, την περίοδο του σαθρού δημοψηφίσματος. Κι ότι στις επιθέσεις …πίστης της ακροδεξιάς, εκείνος υιοθέτησε ήπια γραμμή στο θέμα του συμφώνου συμβίωσης που ιεράρχες χαρακτήριζαν «πορνεία», ενώ πάντα συμβάδιζε με τις αλλαγές των καιρών ή του ορισμού της αμαρτίας, χωρίς ο ίδιος να καθίσταται μουσειακή προσωπικότητα. Στο δε ζήτημα του γάμου των ομοφύλων, εν αντιθέσει με τις θελήσεις των ταλιμπάν συναδέλφων του κράτησε ήπια και κυρίως ανθρώπινη στάση. Τώρα, μπροστά στις ακρότητες Βελόπουλου και Νατσιού που θεωρούν ότι διαθέτουν το μονοπώλιο της πίστης, τους άδειασε, όπως θα έκανε κάθε λογικός προκαθήμενος. Δηλαδή αποδοκίμασε την επιχείρηση κάποιων να εμπλέξουν την εκκλησία στο πολιτικό και προεκλογικό παιγνίδι.
Να πούμε κι αυτό. Ο γράφων έχει ταχθεί με τον γραπτό και προφορικό του λόγο υπέρ του άμεσου διαχωρισμού Κράτους κι Εκκλησίας. Έχει ταχθεί εναντίον και της λογικής του δημοσίου υπαλλήλου- ιερωμένου. Μα όπως και να το κάνουμε η εκκλησία στη χώρα μας είναι βαθιά συνδεδεμένη με την κοινωνία. Αυτό δεν αλλάζει εύκολα.
Άρα, μέχρι να συμβεί, απαιτούνται «χειρουργικές» κινήσεις από την πλευρά και της Πολιτείας και της Εκκλησίας. Ίσως και της κοινωνίας. Ε, αυτό συμβαίνει με τον απόλυτο ισορροπιστή Ιερώνυμο, που γνωρίζει ότι η Εκκλησία κι η Ιεραρχία δεν νομοθετούν, αλλά υπερασπίζεται άριστα τον ρόλο και τα συμφέροντά τους. Αξιοποιεί τη λογική και τη νηφαλιότητα, τη μετριοφροσύνη και την ταπεινότητα.
Ο Ιερώνυμος γνωρίζει άριστα και κάτι ακόμη: Ότι δεν εξυπηρετούν την Εκκλησία συμπεριφορές ακραίων/φανατικών μητροπολιτών και λοιπών ρασοφόρων, αφού αποδοκιμάζονται από τους νουνεχείς πολίτες. Ούτε εξυπηρετούν την Εκκλησία οι απαιτήσεις για χαστούκια και άλλες απειλές του Βελόπουλου και του Νατσιού, που νομίζουν ότι κρατούν τους μετρητές πίστης καθενός και διαθέτουν τους τίτλους ιδιοκτησίας της Εκκλησίας.
Συνετή παρουσία, σεμνότητα, εξυπνάδα, ιδιαίτερη αίσθηση της πολιτικής κι ουδόλως λαϊκιστής. Τουτέστιν Ιερώνυμος!
