Ο Γιάννης Καφάτος σχολιάζει την επικαιρότητα που μερικές φορές είναι από μόνη της επιθεωρησιακό νούμερο. (και όταν δεν είναι την κάνει!)
Του Σωτήρος
Του «Σωτήρος» σήμερα. Μεγάλη καλοκαιρινή γιορτή, πριν τον Δεκαπενταύγουστο, όπως και της Αγίας Μαρίνας. Έναν σωτήρα ψάχνουμε όλοι.
Ο Σωτήρας του καθενός είναι μάλλον διαφορετικός ακόμη και για όσους τον αναγνωρίζουν στα ίδια σύμβολα.
Λες τελικά να μην υπάρχει σωτηρία γιατί ο καθένας την εννοεί διαφορετικά;
Αλλά ας μην είμαστε τόσο απαισιόδοξοι. Η Σωτηρία είναι το Eldorado που ψάχνουμε για να κρατηθούμε.
Είπαμε διαφορετικά την εννοώ εγώ, διαφορετικά εσύ, αλλιώς ο Τραμπ, αλλιώς ο Πούτιν, αλλιώς τα άλλα παλικάρια της πολιτικής μας – μην αναφέρω ονόματα και κακοκαρδιστεί κάποιος που θα ξεχαστεί…
Στις μέρες μας Σωτηρία μπορεί να είναι να βρεθεί το εμβόλιο για τον covid-19, πιο παλιά ήταν να βρεθεί το φάρμακο για το AIDS, κάπου στο ενδιάμεσο να μη μολυνθούμε (παραπάνω) από τη ραδιενέργεια του Τσέρνομπιλ.
Για μένα Σωτηρία μπορεί να είναι τα λεφτά που μου έφαγε το Mega, για σένα, ή για κάποιον άλλον, τα λεφτά που σου έφαγε ο δικός σου εργοδότης.
Για μένα Σωτηρία μπορεί να είναι λίγες μέρες ηρεμίας δίπλα στη θάλασσα, για σένα, ή για κάποιον άλλον, ξέφρενες νύχτες σε ένα γεμάτο κλαμπ σε κάποιο νησί.
«Η σωτηρία της ψυχής είναι πολύ μεγάλο πράγμα / σαν ταξιδάκι αναψυχής» έχει γράψει ιδιοφυώς η Λίνα Νικολακοπούλου και αυτή με κάποιο τρόπο τελικά αναζητά ο καθένας.
Εκεί όμως μου μπήκε η ιδέα του «κονφλικτ οφ ίντερεστ», σύγκρουση συμφερόντων που λένε, και ξανα-αναρωτιέμαι: Μήπως τελικά η Σωτηρία του καθενός είναι εις βάρος της Σωτηρίας όλων μας; Μπορούμε να είμαστε όλοι ευχαριστημένοι;
Δύσκολη εξίσωση. Εδώ σε μια οικογένεια είναι δύσκολο να είναι όλοι ευχαριστημένοι: Ο μπαμπάς, η μαμά, η κόρη, ο γιος, το σκυλί, η γάτα… «Και μου λες εσύ για συνολική ευχαρίστηση και πολύ περισσότερο για μια Σωτηρία που να περιλαμβάνει όλους», θα μπορούσες να πεις και να έχεις τα δίκια σου. Όμως μερικές φορές Σωτηρία είναι να αφήνεις το μυαλό να κάνει τις δικές του βόλτες και άγνωστα μονοπάτια και να συλλογιέται, ακόμη και ουτοπίες! Μου επιτρέπετε ε;
Με παιδική αθωότητα, όση μπορεί να διαθέτει κάποιος μεσήλικας, επιτρέψτε μου να ευχηθώ Σωτηρία, και γαλήνη. Πρέπει να αγαπήσουμε τον εαυτό μας, να κατανοήσουμε και να ανεχτούμε τους άλλους. Πρέπει να συμβιβαστούμε με τον ίδιο μας τον εαυτό, να τον γνωρίσουμε για να μπορούμε να γίνουμε ασυμβίβαστοι.
Ανοχή! Συγγνώμη! Συμπόνια! Συμπάθεια! Αλληλεγγύη! Ίσως τελικά η Σωτηρία που θα μας σώσει έχει πολλά συνώνυμα!
